ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ៖ បច្ចុប្បន្ន បើទោះបីរបស់ប្រើប្រាស់មួយចំនួនសម្រាប់ការងារផ្ទះបាយ ត្រូវបានផលិតឡើងអំពីជ័រជំនួសដោយវត្ថុធាតុដើមធ្វើពីរុក្ខជាតិយ៉ាងណាក្តី ក៏ប្រជាកសិករភូមិអូរតាសេក ឃុំគោកបន្ទាយ នៅតែប្រកាន់ខ្ជាប់តម្បាញរបស់ប្រើប្រាស់ធ្វើពីដើមរំពាក់ដែរ។ ហើយមុខរបរមួយក្រៅពីការងារស្រែចំការមួយនេះ គឺបានចេះតគ្នាពីដូនតាមក។…
ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ៖ បច្ចុប្បន្ន បើទោះបីរបស់ប្រើប្រាស់មួយចំនួនសម្រាប់ការងារផ្ទះបាយ ត្រូវបានផលិតឡើងអំពីជ័រជំនួសដោយវត្ថុធាតុដើមធ្វើពីរុក្ខជាតិយ៉ាងណាក្តី ក៏ប្រជាកសិករភូមិអូរតាសេក ឃុំគោកបន្ទាយ នៅតែប្រកាន់ខ្ជាប់តម្បាញរបស់ប្រើប្រាស់ធ្វើពីដើមរំពាក់ដែរ។ ហើយមុខរបរមួយក្រៅពីការងារស្រែចំការមួយនេះ គឺបានចេះតគ្នាពីដូនតាមក។
យ៉ាងនេះក្តី ពួកគាត់សំណូមពរប្រជាពលរដ្ឋសូមជួយគាំទ្រផលិតផលតម្បាញពីដើមរំពាក់ ដើម្បីជួយរក្សាស្នាដៃវប្បធម៌ប្រពៃណីពីដូនតាខ្មែរ ក៏ដូចជាជួយជីវភាពរបស់ពួកគាត់ផងដែរ។
បើតាមស្រី្តឈ្មោះ សុខ គឹមហេង អាយុ៣៧ឆ្នាំ ជាកសិករត្បាញ រស់នៅភូមិអូរតាសេក ឃុំគោកបន្ទាយ បាននិយាយថា សព្វថ្ងៃនេះ ក្រៅពីការងារស្រែចំការ រូបគាត់បានចាប់យកមុខរបរមួយទៀត គឹត្បាញដើមរំពាក់ ។ ការតម្បាញដើមរំពាក់ គាត់អាចធ្វើបានច្រើនយ៉ាងឱ្យតែម៉ូយយកគំរូមកកុំម្ម៉ង់ គឺធ្វើបានទាំងអស់ ។ បច្ចុប្បន្នម៉ូយកុំម៉ង់ឱ្យត្បាញមានដូចជា រង្វាលជើងឆ្នាំង ថាស់សម្រាប់ហាលត្រី កញ្ឆេរតូច-ធំ កញ្ច្រែង កន្ត្រកដាក់ផ្កា និងកន្ត្រកសម្រាប់ដាក់ផ្លែឈើវេចខ្ចប់ជាកាដូក្នុងពិធីផ្សេងៗជាដើម ។ល។
គាត់បន្តថា ដំបូងឡើយ គឺគាត់បានចេះត្បាញតៗគ្នាពីចាស់ៗក្នុងភូមិ ដែលមានប្រមាណ៥០គ្រួសារ ដែលសុទ្ធតែជាអ្នកប្រកបមុខរបរនេះដូចៗគ្នា និងក្រោយមកទៀតក៏ចេះឆ្នៃប្រឌិតត្បាញរបស់ផ្សេងៗទៀត តាមគំរូដែលចង់បាន ដើម្បីលក់ជូនភ្ញៀវតាមតម្រូវការ ។ ដោយឡែករបស់ប្រើប្រាស់ភាគច្រើនត្រូវបានគេទិញយកទៅលក់បន្តនៅតាមបណ្តាខេត្ត និងទីក្រុងមួយចំនួន ហើយក៏មានអណិកជនខ្មែរនៅបរទេសមួយចំនួន មកកុំម៉ង់ធ្វើរបស់ប្រើប្រាស់ផ្សេងតាមចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់គេដែរ ។ ចំណែកផលិតផលដែលគាត់ត្បាញបានមានតម្លៃតាមតូចតាមធំ គឺថ្លៃពី១៥០០រៀល ដល់ជាង១ម៉ឺនរៀល ។
ដោយឡែកស្រី្ត ឈ្មោះ សួន ហៀម អាយុ៤៥ឆ្នាំ ជាអ្នកត្បាញរង្វេលជើងឆ្នាំង បាននិយាយថា៖ ក្នុង១ថ្ងៃៗបើខំប្រឹងធ្វើ គាត់អាចត្បាញរង្វេលជើងឆ្នាំងបានពី១៥ទៅ២០ ដែលអាចលក់បោះដុំក្នុងតម្លៃ១៤០០រៀល ក្នុងរង្វេលជើងឆ្នាំង១។ របស់នេះ គាត់លក់ដាច់ណាស់ មិនដែលសល់ឡើយ មានប៉ុន្មានម៉ូយយកទាំងអស់។ ដោយឡែកចំពោះដើមរំពាក់ គឺត្រូវនាំគ្នាជួលគោយន្ត ជិះទៅបោចក្នុងព្រៃសហគមន៍នៅក្នុងខេត្តកំពង់ធំ ដោយត្រូវចំណាយពេលពី១០ទៅ១២ថ្ងៃក្នុង១ជើងៗ ។
គាត់បន្តថា កាលពីមុន ពួកគាត់ត្រូវប្រើពេលយូជាងនេះទៀតផង ព្រោះត្រូវធ្វើដំណើរផ្លូវវាង ទៅដល់ស្ពានព្រែកក្តាម ទើបឡើងផ្លូវជាតិលេខ៦ ទៅខេត្តកំពង់ធំ ។ ប៉ុន្តែពេលនេះលឿនជាមុន ព្រោះបានផ្លូវកាត់ទៅតាមស្រុកកំពងលែង ឡើងក្រុងស្ទឹងសែន ខេត្តកំពង់ធំតែម្តង ។
ប្រជាកសិករ ជាអ្នកត្បាញដើមរំពាក់ធ្វើជារបស់ប្រើប្រាស់ផ្សេងៗ សូមអំពាវដល់ប្រជាពលរដ្ឋ សូមចូលរួមគាំទ្រផលិតផលតម្បាញធ្វើពីដើមរំពាក់ ដើម្បថែរក្សារប្រពៃណីពីដូនតា ក៏ដូចជាជួយទ្រទ្រង់ជីវភាពរបស់អ្នកភូមិអូរតាសេកនេះផងដែរ៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ បុប្ផា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ