មុននឹងនាយញូងមកទំពោះចាប់កំណើតជាមួយម្តាយ បុរសជាឪពុកបានសុបិនឃើញព្រះ (គឺជាព្រះអាទិទេព ផ្នែកពេលវេលាឬក៏មច្ចុរាជ ) បានយកដាវមួយមកហុចប្រគល់ឱ្យ ។ តាមសុបិននេះលោកគ្រូចៅអធិការវត្តភ្នំបានទស្សន៍ទាយថា ប្តីប្រពន្ធនេះនឹងបានកូនប្រុស ហើយកូនប្រុសនេះនឹងបានឡើងសោយរាជ្យ តែមិនមានអាយុវែងទេ ។ នៅពេលដែលនាងសែនមានផ្ទៃពោះ តែងតែចង់បរិភោគប្រមាត់ដី (រុក្ខជាតិម្យ៉ាងតូចទាបដូចស្មៅ ពណ៌បៃតង គ្មានផ្កាទេ ហើយដែលគេតែងតែយកមកដាំសម្រាប់ដាំលំអតាមសួនច្បារ) ។
នាយសួន ជាប្តីតែងតែទៅបេះកាត់យកមកចំអិនធ្វើអាហារឱ្យប្រពន្ធបរិភោគតាមចំនង់ជាប្រក្រតី ។ គ្រប់ថ្ងៃខែពេលវេលាកាលណា គឺនៅថ្ងៃទី៦កើត ខែពិសាខ ឆ្នាំថោះ ព.ស ១១៥៤ គ.ស ៦១២ នាងសែនសម្រាលបានកូនប្រុសម្នាក់ ដូចហោរាទស្សន៍ទាយមែន ។ ទារកនោះមានសម្បុរពណ៌ខ្មៅស្រអែមស្វាយ ដែលជាហេតុនាំឱ្យម្តាយឪពុកដាក់ឈ្មោះហៅថា ញូង សព្វថ្ងៃគេហៅ លោកតាដំបងគ្រញូង ។ នាយញូងមានដើមកំណើតនៅស្រុកសួនមង្ឃុតមានឪពុកឈ្មោះ សួន ម្តាយឈ្មោះ សែន ។
លុះចូលដល់វ័យល្មមនឹងសិក្សាបានកុមារញូង ត្រូវបានឪពុកម្តាយយកទៅឱ្យរៀនសូត្រក្នុងសាលាលោកគ្រូចៅអធិការវត្តភ្នំជាបន្តបន្ទាប់រហូតមក ។ សម័យកាលនោះដែលព្រះបាទស័ង្ខចក្រ ឬស្តេចគំលង់ព្រះមហាក្សត្រខ្មែរទី១៥ ចូលទិវង្គតទៅព្រះរាជបុត្ររបស់ព្រះអង្គព្រះនាមចក្រព័ត្របានឡើងសោយរាជសម្បតិ្តគ្រប់គ្រងប្រទេសកម្ពុជាបន្តពីព្រះបិតាក្នុងព្រះជន្ម២១វស្សា ។ ពិធីអភិសេកព្រះចក្រព័ត្រជាព្រះមហាក្សត្របានប្រារព្ធយ៉ាងឱឡារិក ដែលព្រះអង្គជាស្តេចខ្មែរទី១៦ហើយ មានព្រះរាជបរមនាមថា ព្រះបាទសម្តេចព្រះចក្រពត្រាធិរាជបរមបពិត្រ ហើយព្រះអង្គគង់នៅព្រះបរមរាជវាំងមហានគរដដែល និងមានព្រះរាជាបុត្រពីរព្រះអង្គ បុត្រច្បងព្រះនាមបទុមកុមារ ប្រសូត្រនៅឆ្នាំវក និងព្រះរាជបុត្របន្ទាប់ព្រះនាមសិរីកុមារ ប្រសូត្រនៅឆ្នាំរកា ។
ជាមួយគ្នានេះអ្នកម្នាងកែវ ត្រូវជាមហេសីម្នាក់ទៀតរបស់ស្តេចចក្រព័ត្រក៏មានគភ៌ដែរ គឺនៅក្នុងឆ្នាំជូត ព.ស ១៥៤៤ ត្រូវជាគ.ស ១ ០០០។ សម័យមួយព្រះរាជាបានចេញបញ្ជាឱ្យនាម៉ឺនសព្វមុខមន្ត្រីកេណ្ឌប្រជានុរាស្ត្រគ្រប់ខេត្តខណ្ឌឱ្យមកកាប់ឈើជញ្ជូនថ្មសាងសង់ព្រះបរមរាជវាំង និងបាចទឹកសំអាតស្រះអូរប្រឡាយតូចធំក្នុងព្រះនគរ ។
ក្នុងចំនោមប្រជាជនកំណែនទាំងនោះគេឃើញមានបុរសម្នាក់មាឌមាំរាងធំសម្បុរខ្មៅ ឈ្មោះ នាយញូង ។ នាយញូងត្រូវចៅហ្វាយខេត្តចាត់ឱ្យធ្វើជាមេរយពួកកំណែន ហើយបញ្ជូនទៅបំពេញការងារឯមហានគរ ។ ក្រុមរបស់នាយក្រញូង ត្រូវគេបង្គាប់ឱ្យទៅកាប់ឈើ និងជញ្ជូនថ្ម នៅជើងភ្នំដងរែក ។ ក្រុមកំណែនខ្លះទៀតក៏មានទៅធ្វើការឯភ្នំគូលែនដែរ ។ ព្រឹត្តការណ៍កំណែននេះបានធ្វើឱ្យប្រជាជនខ្មែរទាំងប្រុសទាំងស្រីខឹងសម្បារក្តៅក្រហាយគ្រប់ៗគ្នា ។ គឺដោយសារខ្លាចអំណាចស្តេចខ្លាចទទួលទោស ម្ល៉ោះហើយម្នាក់ៗចេះតែខាំមាត់សង្កត់ធ្មេញគោរពធ្វើតាមតែបញ្ជាទៅ ។
ថ្ងៃមួយនាយញូងត្រូវដល់វេននៅចាំជំរុំ ហើយមានភារកិច្ចដាំស្ល ចំអិនម្ហូបអាហារសំរាប់សមាជិកក្រុមកំណែនឯទៀតដែលទៅបំពេញភារកិច្ច ។ វេលាដាំបាយឆ្អិនកាលណានាយញូងរកអ្វីមិនបានមកជ្រួយបាយក៏ងាកឆ្វេងស្តាំ ស្រាប់តែក្រឡេកឃើញមែកដើមរកាខ្មៅ នាយញូងក៏ឈោងចាប់យកមែកដើមរកាខ្មៅនេះមកជ្រួយបាយរំពេចភ្លាមនោះបាយដែលមានពណ៌សស្គុះក៏ប្រែក្លាយជាខ្មៅវិញ ដោយក្តីហេវហត់ និងឃ្លានផងនាយញូងក៏បរិភោគ បាយពណ៌ខ្មៅនោះទាល់តែអស់ពីខ្ទះ ។ បន្ទាប់មកនាយញូងក៏ចាប់ផ្តើមដាំបាយជាថ្មីសំរាប់សមាជិកកំណែនឯទៀត ។
តែម្តងនេះដល់ពេលនាយញូងរកមែកដើមរកាខ្មៅនោះមកជ្រួយបាយ ស្រាប់តែមែកឈើនោះបាត់ស្រមោលរកមិនឃើញ មែកដើមរកាខ្មៅដែលបាននោះគេមិនដឹងឡើយថា ជាមន្តអាគមរបស់ទេវតា ឬខ្មោចអារក្សយកមកដាក់ ហើយលាក់បំបាំងវិញ ! ប៉ុន្តែបើតាម ពង្សាវតារវត្តទឹកវិលក្នុងស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្តាលបានសរសេរកត់ត្រាទុកមកថា ដោយគុណបុណ្យបារមីនាយញូងនឹងត្រូវបានធ្វើជាស្តេចទើបបានជាទេវតាមកដាក់បណ្តុះឱ្យមានដើមរកាខ្មៅដុះនៅចំកណ្តាលកន្លែងដែលពួកកំណែនរបស់នាយញូងត្រូវមកបោះជំរុំតាំងទីយ៉ាងដូច្នេះ ។
គ្រាន់តែបរិភោគបាយនោះឆ្អែត នាយញូងក៏ចាប់ផ្តើមមានកម្លាំងខ្លាំងក្លាកើតឡើងប្រឺសៗ ជាលំដាប់ដោយមិនដឹងខ្លួន ។ គឺនៅពេលដែលនាយញូងចាប់ទាញពត់មែកដើមឈើទាល យកមកដាក់ព្យួរសង្រែកបាយទើបនាយដឹងថា មានកម្លាំាំងខ្លាំងអស្ចារ្យស្មើរនឹងដំរីសារប្រាំពីរ នាយញូងអាចពត់កាច់ និងដកដើមឈើទាលបានយ៉ាងងាយស្រួលមិនបាច់ខំ ។ ក្រុមកំណែនទាំងអស់ កាលបើឃើញមហិទ្ធិរិទ្ធិបារមី នាយញូង សមាជិកកំណែនទាំងនោះ ក៏នាំគ្នាបាក់ខ្លបខ្លាចកោតស្ញប់ស្ញែង គោរពបូជាទុកជាអ្នកមានបុណ្យដោយម្នាក់ៗយល់ និងជឿថា នាយញូងជាតួអង្គព្រះបាទធម្មិកដែលយាងចុះមកចាប់កំនើតជាមនុស្សលោក ដើម្បីស្រោចស្រង់ និងលើកស្ទួយតម្កើងព្រះពុទ្ធសាសនា ។ ចំពោះរឿងនេះនឹងមានផ្សាយជូននៅវគ្គបន្តទៀត ៕ កែសម្រួលដោយ ៖សុឃាក់
ចែករំលែកព័តមាននេះ