តពីវគ្គមុន ៖ ថ្លែងពីព្រះនាងព្រះបន្ទាប់មកបានភៀសព្រះកាយចេញពីទីកន្លែងគ្រោះថ្នាក់ខាងលើនោះហើយ ដោយអស់ព្រះកាយពលខ្លាំងពេក ព្រះនាងរួមជាមួយកងទ័ពដែលតាមរក្សាក៏បានឡើងទៅសម្រាកព្រះកាយនៅលើទួលបុរាណមួយឈ្មោះថា «ទួលអង្គប្រាសាទ» ដែលមានទឹកព័ទ្ធជុំវិញកន្លែងខ្លះជ្រៅ និងកន្លែងខ្លះរាក់ ដែលស្ថិតនៅខាងត្បូងតំបន់ច្រកនាង ។ នៅពេលនោះស្រាប់តែដំរីសម្រាប់កងទ័ពព្រះនាងប្រើបានចុះប្រេងកាចសាហាវអុកឡុករកទីបំផុតគ្មាន ពេលនោះកងទ័ពបានតាមកៀង ហើយដំរីបានរត់រហូតដល់ត្រពាំងទឹកមួយទំហំប្រហែល៧០ម៉ែត្រ៤ជ្រុង មានព្រៃឈើ និងព្រៃឫស្សីព័ទ្ធជុំវិញផងដែរ ។
ដំរីបានចុះក្នុងទឹកស្រះនោះ ស្រាប់តែប្រែក្លាយពីកាចសាហាវទៅជាសាំងស្លូតអាចប្រើប្រាស់បានវិញហើយក្រោយៗមកឲ្យតែមានដំរីចុះប្រេងពេលទៅដល់ទីនោះតែងតែសាំងស្លូតវិញមិនខានទើបទៅនោះត្រូវបានអ្នកស្រុកហៅថា «ត្រពាំងសាំងដំរី» ។ ដែលបច្ចុប្បន្នទីនោះក៏មានភូមិមួយឈ្មោះភូមិសាំងដំរី ស្ថិតនៅជិតភូមិឆក់ឈើនាងនោះ ហើយក៏ជាភូមិដែលលោកផាន់ មឿក រស់នៅរាល់ថ្ងៃ ចំណែកត្រពាំងសាំងដំរីក៏ស្ថិតនៅទ្រង់ទ្រាយដើមស្ទើរតែទាំងស្រុងដែរ ។
ដោយឡែកកងទ័ពសត្រូវកាលបើចាប់កាប់សម្លាប់ព្រះបុត្រីមិនបានបែបនេះក៏មិនបោះបង់ចោលដែរបានបន្តដេញតាមចាប់សម្លាប់បន្តទៀតរហូតទៅដល់ទួលអង្គប្រាសាទដែលជាទីកន្លែងព្រះនាងសម្រាកព្រះកាយក៏បានពើបប្រយុទ្ធគ្នាជាមួយកងទ័ពរបស់ព្រះនាងយ៉ាងស៊ីសាច់ហុតឈាម ។ ប៉ុន្តែដោយកងទ័ពសត្រូវខ្លាំងជាង មានគ្នាច្រើនជាង បានវាយបំបាក់កងទ័ពព្រះនាង បណ្ដាលឲ្យបាក់ទ័ព ហើយព្រះនាងបានភៀសព្រះកាយចេញពីទួលអង្គប្រសាទបន្តទៀត ។ ទីទួលអង្គប្រាសាទដែលព្រះនាងសម្រាកព្រះកាយ ហើយត្រូវកងទ័ពសត្រូវវាយបាក់ទ័ពនោះ ត្រូវអ្នកស្រុកហៅថា «ទួលអង្គប្រសាទធ្លាយ» ដែលសំដៅទៅលើការបាក់ទ័ពច្បាំងចាញ់សត្រូវ ហើយក្រោយមកក៏មានការកសាងវត្តនៅទីនោះដែលបានសង់ព្រះវិហារនៅពីលើទួលប្រាសាទនោះតែម្ដង ។ ហើយបានដាក់ឈ្មោះថា «វត្តអង្គប្រាសាទធ្លាយ» ប៉ុន្តែក្រោយមកព្រះគ្រូចៅអធិការវត្តខាងលើបានឈ្វេងយល់ថា ឈ្មោះនេះមិនសូវល្អមិនអាចសល់លុយកាក់ ដើម្បីទុកសម្រាប់កសាងវត្តបានទើបសម្រេចប្ដូរមកឈ្មោះពីវត្តអង្ប្រាសាទធ្លាយទៅជា «វត្តអង្គប្រាសាទមានជ័យ» វិញរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះដែលឈ្មោះនេះទើបប្ដូរ កាលពីជិត២០ឆ្នាំចុងក្រោយនេះប៉ុណ្ណោះ ។
ថ្លែងបន្តពីព្រះនាងជាព្រះបុត្រីដដែលបានគេចព្រះកាយទៅទិសខាងត្បូងរហូតដល់ក្នុងព្រៃមួយកន្លែង ស្ថិតនៅប្របមាត់ស្ទឹងព្រែកត្នោត ហើយក៏បានពួនសម្ងំលាក់ខ្លួននៅក្នុងព្រៃនោះដោយមិនអាចបន្តដំណើរទៅមុខទៀយបានទេ ។ ព្រោះស្ទឹងទឹកជ្រៅគ្មានមធ្យោបាយដើម្បីបន្តដំណើរទៅមុនទៀតបានឡើយ ហើយកងទ័ពសត្រូវក៏បានដេញតាមទៅដល់ព្រៃនោះដែរ និងបាននាំគ្នាតាមរកព្រះនាងព្រោះដឹងថា ព្រះនាងកំពុងពួននៅក្នុងព្រៃនោះ ។ ប៉ុន្តែទោះជាតាមរកយ៉ាងណាក៏រកមិនឃើញដែរ ហើយទីដែលព្រះនាងពួននោះអ្នកស្រុកបានហៅថា «ព្រៃនាងពួន» លុះចំណេរក្រោយមកបានហៅក្លាយទៅជាព្រៃពួចទៅវិញ មិនតែប៉ុណ្ណោះពួកគាត់បានដាក់ឈ្មោះភូមិ និងឃុំថា «ព្រៃពួច» រហូតដល់សព្វថ្ងៃហើយក៏មានការកសាងវត្តមួយដែលដាក់ឈ្មោះថា «វត្តព្រៃពួន» លុះក្រោយមកក៏ដូរដាក់ទៅជាវត្តព្រៃពួចវិញ ហើយវត្ត និងភូមិព្រមទាំងឃុំខាងលើនោះ សព្វថ្ងៃស្ថិតនៅក្នុងដែនរដ្ឋបាលស្រុកអង្គស្នួល ខេត្តកណ្ដាល ។
ចំណែកកងទ័ពបានលុកលុយក្នុងព្រៃគ្រប់ទីកន្លែងតាមរកព្រះនាងរហូតអស់កម្លាំងនៅតែមិនឃើញពុំដឹងថា ព្រះនាងពួននៅម្ដុំណាឡើយ ។ លុះពេលទៅដលចំណុចមួយកងទ័ពមិនបានចូលទៅរកដល់ និងបានបោះបង់ចោលឈប់តាមរកតទៅទៀត ហើយព្រះនាងក៏បានរួចផុតពីទុក្ខភ័យរហូតមក និងក្រោយមកក៏បាត់ព្រះកាយព្រះនាងរហូតដោយពុំដឹងថានៅទីណាឡើយ ។ ទីដែលកងទ័ពបោះបង់ចោលលែងតាមរកព្រះនាងនោះត្រូវបានអ្នកស្រុកហៅថា «ព្រៃសល់ដី» គឺសំដៅទៅលើពាក្យថា សល់កន្លែងមិនបានតាមរកបន្តទៀត ហើយក្រោយមកមានអ្នកស្រុកទៅតាំងទីលំនៅត្រង់ចំណុចនោះក៏បានដាក់ឈ្មោះភូមិថា «ភូមិសល់ដី» ហើយសព្វថ្ងៃភូមិនេះស្ថិតនៅជិតវត្តព្រៃពួច ក្នុងភូមិព្រៃពួច ស្រុកអង្គស្នួល ខេត្តកណ្ដាលដែរ ។
លោកផាន់ មឿក បានបញ្ជាក់ថា រឿងរ៉ាវដូចដែលបានរៀបរាប់ខាងលើមកនេះ លោកក៏មិនហ៊ានអះអាងថា ពិត ឬមិនពិតឡើយ ព្រោះថា លោកក៏ជាអ្នកជំនាន់ក្រោយដែរ ។ ប៉ុន្តែពូជពង្សវង្សត្រកូលដូនតារបស់លោក គឺជាអ្នករស់នៅតំបន់នេះរហូតមកហើយរឿងទាំងប៉ុន្មានសុទ្ធតែជាការដំណាលមកតៗគ្នាពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ ។ រីឯអ្នកភូមិមួយចំនួនតូចក៏បានដឹងតាមរយៈការដំណាលពីដូនតាដូចជា រូបលោកដែរ ហើយបើនិយាយពីវត្តឆក់ឈើនាង គឺជាទីកន្លែងពូកែស័ក្ដិសិទ្ធមួយ ដែលកាលពីជំនាន់ដើមពេលអ្នកភូមិមានរឿងក្ដីក្ដាំគ្នាដោះស្រាយមិនចេញ ហើយចង់ចាញ់ចង់ឈ្នះតែងតែនាំគ្នាទៅធ្វើពិធីស្បថស្បែ ហើយបានឃើញចាញ់ឈ្នះយ៉ាងទាន់ហន់បំផុត ។
តាំងពីដើមរហូតមកដល់ព្រះវិហារវត្តនេះសាងសង់ដោយឈើ លុះដល់ក្រោយថ្ងៃរំដោះ៧ មករា ឆ្នាំ១៩៧៩ ដោយសារតែព្រះវិហារចាស់ត្រូវខ្មែរក្រហមផ្ដួលចោលទើបមានការសាងសង់ព្រះវិហារថ្មី ប៉ុន្តែតូច និងទាប ហើយរហូតដល់ក្រោយមកទៀតទើបមានការសង់ព្រះវិហាថ្មី រឹងមាំ និងធ្វើបុណ្យបញ្ចុះខណ្ឌសីមា នាអំឡុងឆ្នាំ១៩៩៦ រហូតដល់សព្វថ្ងៃ ៕ កែសម្រួលដោយ ៖ សុឃាក់
ចែករំលែកព័តមាននេះ