បុគ្គលពាលតែងផ្គងចិត្តសម្លឹងទោសអ្នកដទៃជាការងារពិសេសរបស់គេ ចំណែកបណ្ឌិតមានក្តីសន្តោស មិនសម្លឹងទោសអ្នកដទៃឡើយ លោកមានការពិចារណាជាកម្លាំង ជាអ្នកស្ងៀមស្ងាត់ មានខន្តីជាចន្ទល់ ចិត្តរបស់លោកផុតស្រឡះពីផ្លូវអបាយហើយ លោកជាមិត្តដ៏ល្អនៃសព្វសត្វ ។
ប៉ុន្តែបើមិត្តដើរពោលទោសមិត្តក្នុងទីកំបាំងមុខ ដោយមិនមានចិត្តអាណិតអាសូរ មិនខ្លាចកម្មពៀរ គេបានផ្សែផ្សំរឿងនេះបន្តិច រឿងនោះបន្តិច ស្មានខ្លះ ពិតខ្លះ មិនពិតខ្លះធ្វើយ៉ាងណាឱ្យអ្នកស្តាប់នោះគេជឿក្នុងរឿងអាក្រក់ដើម្បីឱ្យមិត្តវិនាសដោយប្រការផ្សេងៗ នេះមិនមែនជាមិត្តល្អឡើយ ។
តាមពិតទៅការនិយាយអំពីទោសកំហុសរបស់អ្នកដទៃក្នុងទីកំបាំងមុខ មិនមែនសុទ្ធតែមិនល្អទាំងអស់នោះទេ បើយើងនិយាយដោយស្មារតី មិនបៀតបៀនអ្នកដទៃ មិនដើម្បីលើកតម្កើងខ្លួនឯង គឺនិយាយចេញមកដោយកុសលចិត្តពិតៗ ក្នុងន័យដើម្បីឲ្យអ្នកស្តាប់នោះកុំយកជាគំរូ ការនិយាយដោយសន្តានបែបនេះជាការត្រឹមត្រូវទៅវិញទេ ។
ឯការនិយាយអំពីគុណអ្នកដទៃពិតៗ ក៏មិនប្រាកដថាសុទ្ធតែល្អទាំងអស់នោះដែរ វាអាចជាពិសពុលក្នុងចេតនាអាក្រក់ណាមួយ ដោយអំណាចនៃចិត្តអកុសលនាំឲ្យនិយាយចេញមក ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ