រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ក្នុងពេលកន្លងមកគេធ្លាប់តែឮពីការត្អូញត្អែររបស់កីឡាករនៅក្នុងពិភពប្រដាល់ជុំវិញការទទួលបាន ប្រាក់តម្លៃខ្លួនទាបដែលជាមូលហេតុធ្វើឱ្យពួកគេធ្លាក់ដៃ និងបន្តការប្រកួតមិនបានយូរ ប៉ុន្តែនៅក្នុងពេលនេះបែរជាមានការរិះគន់ទៅលើកីឡាករល្បីរឿងកើតរោគបូសក្លៀក និងពើងទ្រូង និងថាបើទោះជាត្រូវដំឡើងតម្លៃខ្លួនឱ្យប៉ុន្មានក៏មិនស្កប់ ។
លោក នាង សុីវុត្ថា អ្នករៀបចំការប្រកួតប្រចាំនៅប៉ុស្ដិ៍បាយ័នបានអះអាងថា ករណីតម្លៃខ្លួនកីឡាករនាពេលបច្ចុប្បន្នមិនមែនជាមូលហេតុដែលនាំឱ្យកីឡាករមួយចំនួនលែងចង់តស៊ូក្នុងការប្រដាល់នោះទេ ប៉ុន្តែបញ្ហាដែលបានកើតឡើងគឺដោយសារតែកីឡាករភាគច្រើនចាប់ផ្ដើមកើតជំងឺបូសក្លៀកនិងពើងទ្រូង ហើយយល់ថាតម្លៃប៉ុណ្ណេះក៏មិនស្កប់ តម្លៃប៉ុណ្ណោះក៏មិនស្កល់ប៉ុណ្ណោះ ។
លោកថា កាលពីគូឯកតម្លៃត្រឹមតែ២០មុឺន ឬ៣០មុឺនរៀលប៉ុណ្ណោះ កីឡាករមួយចំនួននៅតែអាចប្រកួតបាន ហើយធ្វើឱ្យខ្លួនល្បីឈ្មោះទៅបានប៉ុន្តែនៅក្នុងពេលនេះ តម្លៃខ្លួនកីឡាករខ្លះ ឡើងដល់មួយប្រកួត១ពាន់ដុល្លារ ក៏កីឡាករល្បីៗទាំងនោះគិតថាមិនទាន់សម ។
លោកថា កីឡាករបើមិនទាន់លើកឱ្យល្បីគឺមិនសូវកើតមានបញ្ហាសតិអារម្មណ៍ណាមួយនោះទេ ប៉ុន្តែបើចាប់ផ្ដើមបានខ្សែក្រវាត់ ឬចាប់ផ្ដើមល្បីឈ្មោះគឺប្រាកដជាកើតជំងឺរិះគន់ថា តម្លៃខ្លួនលែងសមរម្យហើយ ។
លោកថា កីឡាករខ្មែរច្រើនណាស់មានអារម្មណ៍មិនសប្បាយចិត្តនៅលើសង្វៀនអន្តរជាតិ នៅពេលដឹងថា កីឡាករបរទេសមានតម្លៃខ្លួនខ្ពស់ជាងពី១០០ទៅ២០០ដុល្លារ ដោយមិនបានដឹងថាកីឡាករបរទេសគេត្រូវបូកតម្លៃធ្វើដំណើរ និងតម្លៃស្នាក់នៅទាល់តែសោះ ។
លោកថា បញ្ហាតម្លៃខ្លួននាពេលចុងក្រោយមិនថាប៉ុស្តិ៍បាយ័ន ឬប៉ុស្តិ៍ទូរទស្សន៍ផ្សេងនោះ គឺសុទ្ធតែដំឡើងឱ្យសមស្របដើម្បីលើកទឹកចិត្តដល់កីឡាករខ្លាំង ប៉ុន្តែលោកថាមិនដែលកីឡាករខ្លាំងៗទាំងនោះសរសើរថា តម្លៃខ្លួនដែលបានផ្ដល់ជូន គឺអាចទទួលយកបាននោះទេ ។ លោកកាន់តែសម្ដែងអារម្មណ៍ខកចិត្តក្នុងពេលលោកជាអ្នករួមចំណែកលើកស្ទួយកីឡាករប្រដាល់ច្រើនរូបដែរ ប៉ុន្តែមិនដែលសូវឃើញកីឡាករណាម្នាក់លើកសរសើរនោះទេ គឺឮតែថាកីឡាករប្រដាល់ស្រុកខ្មែរមិនអាចមានបាន ហើយត្រៀមខ្លួនដើរចេញ។
លោក តែម មុឺន ប្រធានសហព័ន្ធកីឡាប្រដាល់កម្ពុជាបានអះអាងថា សម្រាប់តម្លៃខ្លួនកីឡាករល្បីៗ គួរណាស់តែធ្វើឱ្យកីឡាករទាំងនោះសប្បាយចិត្តហើយកក់ក្ដៅនៅក្នុងអាជីពប្រដាល់ ប៉ុន្តែលោកក៏បានយល់ស្របនឹងអ្នករៀបចំការប្រកួតទាំងបីរូបខាងលើថា កីឡាករល្បីឈ្មោះភាគច្រើនកើតជំងឺបូសក្លៀក និងមើលស្រាលស្ថានការណ៍ទើបធ្វើឱ្យកីឡាករទាំងនោះធ្លាក់កូដ ។
លោកបន្តថា កីឡាករមួយចំនួនឡើងប្រកួតម្ដងបាន១ពាន់ដុល្លារ និងខ្លះអាចលើសហ្នឹង ដែលតម្លៃខ្លួននេះគួរតែជួយឱ្យស្ថានភាពជីវភាពរបស់កីឡាករល្អប្រសើរ មិនអាចតម្លៃប៉ុនហ្នឹងទៅហើយនៅតែស្រែកថា ជាមូលហេតុនាំឱ្យពួកគេធ្លាក់ដៃឡើយ ។
លោកមានចម្ងល់មួយថា កាលកីឡាករមិនទាន់ល្បីតម្លៃខ្លួនតែ៣០-៤០មុឺនរៀល ម្នាក់ៗប្រឹងវ៉ៃងាប់ចោលរហូតក្លាយជាកីឡាករល្បីឈ្មោះ បែរជាដល់ពេលល្បីឈ្មោះតម្លៃខ្លួនកើនឡើង ក៏ស្រាប់តែថាប្រកួតលែងកើត រស់ក្នុងអាជីពប្រដាល់លែងកើតទៅវិញ ។
ជាក់ស្ដែងកីឡាករច្រើននាក់ណាស់ឱ្យតែមានខ្សែក្រវាត់ គឺដឹងតែខ្លាំងមិនបានយូរឡើយ គឺរមែងក្លាយជាកីឡាករធ្លាក់ដៃ ដោយសារតែយល់ថាពួកគេខ្លាំងហើយមិនបាច់ប្រឹងហាត់ក៏វាយឈ្នះដែរ និងខ្លះងឿកទារតម្លៃលើសកម្រិត តែដល់ពេលស្ថាប័នខ្លះលែងហ៊ានផ្គូផ្គងឱ្យប្រកួត តាំងចាប់ផ្ដើមរិះគន់ថាសហព័ន្ធ ឬគណៈកម្មការប្រដាល់មិនជួយលើកស្ទួយ ។ លោកទទូចកុំឱ្យកីឡាករល្បីៗមើលស្រាលគូប្រកួត និងកុំឱ្យកើតជំងឺបូសក្លៀក ដោយសារតែភាពជាក់ស្ដែង តម្លៃខ្លួនដែលបានផ្ដល់ឱ្យរាល់ថ្ងៃ គឺល្អច្រើនហើយ។
លោកថា តម្លៃខ្លួនឡើងរេញ តែគេអាចទៅរួចក្នុងតម្លៃណាមួយ គឺគេឱ្យតម្លៃនោះតាមការទាមទារហើយ ដូច្នេះគួរតែយោគយល់ខ្លះ ដោយសង្វៀនខ្លះដែលជួយបានថ្លៃក៏ទារយកទៅ តែបើសង្វៀនណាមិនអាចផ្ដល់ដល់តម្លៃទាមទារគួរតែបន្ធូរបន្ថយខ្លះ ដើម្បីឱ្យសំបូរទីផ្សារហើយមិនភ័យរឿងអត់ការប្រកួតក្លាយជាកីឡាករស្ទក់សរសៃ ។
លោកថា កីឡាករទោះខ្លាំងប៉ុនណាក៏នឹងក្លាយជាកីឡាករធ្លាក់ដៃដោយជៀសមិនផុតដែរ ជាពិសេសកីឡាករមិនសូវមានគូវ៉ៃ និងកីឡាករដែលកើតបូសក្លៀករឿងមើលស្រាលគូប្រកួត ហើយអត់ប្រឹងហ្វឹកហាត់ ព្រោះអាងថាខ្លួនល្បីខ្លួនខ្លាំង គឺមិនពិបាកឈ្នះ ។ លោក ថាបញ្ហាធ្លាក់ដៃ គឺជាការខ្វះការទទួលខុសត្រូវខ្លួនឯង ដោយគួរឈប់បន្ទោសលើបញ្ហាតម្លៃខ្លួនដូចដែលបានលើកកន្លងមកទៀត ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ