រាជធានីភ្នំពេញ ៖ កីឡាករប្រដាល់វាយដាក់ទ្រុង មាស ម៉ើល ការចាប់យកអាជីពជាអ្នកប្រដាល់ជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ មិនមានអ្វីដែលល្អសម្រាប់រូបគេក៏ដូចជាក្រុមគ្រួសាររបស់គេឡើយ ដូច្នេះប្រហែលជាផ្អាកឡើងសង្វៀនប្រកួតមួយរយៈសិន ហើយចាប់យកមុខរបជាអ្នរត់តាក់ស៊ីជំនួសវិញ ក្រែងលោអាចជួយធ្វើឱ្យជីវភាពនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារបានធូរស្រាលបន្តិច។
កីឡាករប្រដាល់ដែលមានស្រុកកំណើតមកពីខេត្តកំពង់ធំរូបនេះ បានប្រាប់កោះសន្តិភាពតាមទូរស័ព្ទកាលពីយប់ថ្ងៃព្រហស្បិ៍ ទី១៣ ធ្នូ មកនេះថា គេបានឈានជើងឡើងសង្វៀនប្រកួតកីឡាប្រដាល់ វាយដាក់ទ្រុងតាំងពីឆ្នាំ២០១២មកម្ល៉េះ។ ហើយចាប់តាំងពីឈានជើងឡើងសង្វៀនប្រកួតអស់រយៈពេលជិត៧ឆ្នាំមកនេះ គេប្រកួតបាន៣២ដង ក្នុងនោះចាញ់ការប្រកួតត្រឹមតែ៣ដងប៉ុណ្ណោះ។
មាស ម៉ើល បានប្រាប់ឱ្យដឹងទៀតថា សម្រាប់ការប្រកួតក្រៅស្រុកតម្លៃខ្លួនដែលគេទទួលបានយ៉ាងមិនក្រោម២៥០០ដុល្លារនោះទេ។ ប៉ុន្តែបើប្រកួតក្នុងស្រុកវិញនោះ បានត្រឹមតែ៣០០ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ គ្រាន់ការចេញទៅប្រកួតនៅក្រៅស្រុកពេលកាត់ពន្ធរួច និងការចំណាយផ្សេងៗនៅសល់ត្រឹមតែជាង១០០០ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ។ ម្យ៉ាងវិញទៀតទោះបីជាតម្លៃខ្លួនដែលបានមកពីប្រកួតខ្ពស់បន្តិចមែន តែមិនអាចជួយធ្វើឱ្យជីវភាពនៅក្នុងគ្រួសារបស់គេធូរស្រាលបានឡើយ ព្រោះអីយូៗទើបបានឡើងប្រកួតម្ដង។
មាស ម៉ើល បានប្រាប់ថា សព្វថ្ងៃគេបានខ្ចីប្រាក់ពីធនាគារមកទិញរថយន្តមួយគ្រឿង ដើម្បីរត់តាក់ស៊ី ពីភ្នំពេញទៅកាន់ខេត្តព្រះវិហារ។ ជាមួយនឹងការចាប់យកមុខរបរជាអ្នរត់តាក់ស៊ីនេះទៀត គេរំពឹងថា នឹងអាចជួយធ្វើឱ្យជីវភាពរស់នៅក្នុងក្រុមគ្រួសាបានធូរស្រាលខ្លះ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ គ្មានអ្វីប្រែប្រួលទាល់តែសោះ មានពេលខ្លះដោយសារតែគ្មានភ្ញៀវដឹក ខាតចូលដើមក៏មានដែរ ព្រោះអីតម្លៃសាំងឡើងថ្លៃជាងមុន គ្រាន់តែមុខរបជាអ្នករត់តាក់ស៊ីអាចរកប្រាក់ចំណូលប្រចាំថ្ងៃមិនសូវដាច់ ទោះតិចក្ដីច្រើនក្ដី។
កីឡាករដែលមានវ័យ២៤ឆ្នាំរូបននេះ បានឱ្យដឹងទៀតថា តាមពិតគេមិនមានបំណង ដើរចេញពីអាជីពកីឡាប្រដាល់នេះរហូតនោះទេ បើមានឱកាសល្អគេនឹងឡើងប្រកួតម្ដងម្កាលដែរ ប៉ុន្តែបើសិនជាមុខរបរត់តាក់ស៊ីកាក់កបខ្លាំងប្រហែលជាលែងជាន់សង្វៀនប្រដាល់រហូតក៏ថាបានដែរ។ មាស ម៉ើល ក៏មានជាប់ឈាមជ័រជាអ្នកកីឡាដែរ ឪពុករបស់គេជាអតីតកីឡាករចំបាប់ម្នាក់ដ៏ល្បីប្រចាំស្រុកបារាយណ៍ ខេត្តកំពង់ធំ ប៉ុន្តែក្នុងចំណោមបងប្អូនប្រុសទាំង២នាក់មានតែរូបគេប៉ុណ្ណោះ ដែលស្នងត្រកូលពីឪពុក។
មាស ម៉ើល រៀបការប្រពន្ធរួចហើយ ហើយបច្ចុប្បន្នមានកូន២នាក់ ប្រុសកូនច្បងអាយុ៥ឆ្នាំ និងកូនប្អូនស្រីទើបតែអាយុ២ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ តែទោះជាយ៉ាងណា គេមិនឱ្យកូនរបស់គេជាប់និស្ស័យជាកីឡាករទៀតនោះទេ គឺឱ្យខំប្រឹងរៀនសូត្រ ក្រែងមានការងារធ្វើល្អ និងមានអនាគតជាងកីឡាករប្រដាល់៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ