រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ទោះបីជាបច្ចុប្បន្នការរស់នៅរបស់ប្រជាជនខ្មែរមានការរីកចម្រើនទៅតាមសម័យកាលជឿនលឿនក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែ ជំនឿចំពោះចែកាច់ជ្រូកព្រៃនៅមានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់ ។ គេតែងឃើញចែកាច់ជ្រូកព្រៃនិយមប្រើប្រាស់ពីអ្នកដែលហាត់រៀនមន្តអាគម អ្នកមានអំណាច មេទ័ព ឬអ្នកចម្បាំងជាដើម ព្រោះតែមានជំនឿថាបារមីស័ក្តិសិទ្ធិសណ្ឋិតជាប់ជាមួយចែកាច់នោះ
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ទោះបីជាបច្ចុប្បន្នការរស់នៅរបស់ប្រជាជនខ្មែរមានការរីកចម្រើនទៅតាមសម័យកាលជឿនលឿនក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែ ជំនឿចំពោះចែកាច់ជ្រូកព្រៃនៅមានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់ ។ គេតែងឃើញចែកាច់ជ្រូកព្រៃនិយមប្រើប្រាស់ពីអ្នកដែលហាត់រៀនមន្តអាគម អ្នកមានអំណាច មេទ័ព ឬអ្នកចម្បាំងជាដើម ព្រោះតែមានជំនឿថាបារមីស័ក្តិសិទ្ធិសណ្ឋិតជាប់ជាមួយចែកាច់នោះ ហើយអាចជួយការពាររូបគេពីគ្រោះថ្នាក់ ។
តាមការសិក្សាទៅតាមតំបន់ដែលមានជំនឿយ៉ាងមុតមាំលើចែកាច់នេះ ដូចជានៅខេត្តមណ្ឌលគិរី ស្រុកកោះញែក នៅតំបន់ជិតជើងភ្នំឱរ៉ាល់ អ្នកស្រុកនិយាយនាពេលថ្មីៗនេះថា ដែលហៅថាចែកាច់ មិនមែនមនុស្សទៅចាប់ជ្រូកព្រៃមកកាច់យកចែរបស់វាទេ ។ ជ្រូកព្រៃជាមេហ្វូង ខណៈដែលចង្កូមរបស់វា (ចែ) លូតវែង វាទៅបុកជាប់ជាមួយដើមឈើកណ្តាលព្រៃជ្រៅលិចជាប់នៅទីនោះ ។ អ្នកដើរព្រៃដែលមានសំណាងទើបអាចយកបាន ព្រោះនៅចែកាច់នោះមានបារមីព្រាយសណ្ឋិត ដែលគេជឿថា ស័ក្តិសិទ្ធិអាចការពារសត្រូវផ្លូវងងឹត និងការពារគ្រាប់កាំភ្លើងបាន ។
យោងតាមឯកសាររបស់លោកបណ្ឌិតមីសែល ត្រាណេ បានបង្ហាញថា ជ្រូកព្រៃមានទម្លាប់រស់នៅជាហ្វូង ហើយនៅក្នុងហ្វូងជ្រូកព្រៃនីមួយៗ មានមេហ្វូងមួយជាជ្រូកឈ្មោលដែលមិនត្រឹមតែមានមាឌធំ ហើយខ្លាំងជាងគេទេ វាថែមទាំងកាចសាហាវទៀតផង ។ ខណៈពេលដែលមានកូនជ្រូកព្រៃទើបនឹងកើតមក មេហ្វូងជ្រូកព្រៃដ៏កាចសាហាវនេះសម្លាប់កូនជ្រូកព្រៃឈ្មោលណាដែលវាទទួលស្គាល់ថា មានមហិទ្ធិឫទ្ធិដូចវាចោល ។ លុះក្រោយមក នៅពេលមេហ្វូងជិតងាប់ ទើបវាទុកកូនឈ្មោលណាដែលប្រកបដោយលក្ខណសម្បត្តិរឹងមាំ មានដុះខ្នាយវែងជាងគេបន្តិច ដើម្បីឱ្យដឹកនាំហ្វូងជ្រូកព្រៃបន្តពីវាទៀត ។
មេហ្វូងជ្រូកព្រៃដល់ពេលវាចាស់ជរាខ្លាំងទៅ វាដើរទៅរកកន្លែងណាស្ងាត់ និងមានដើមឈើធំផង ដើម្បីយកខ្នាយតាន់របស់វាទាំងពីរទៅកាច់បំបាក់ទុកបង្កប់ចោលនៅនឹងដើមឈើនោះ។លោកមីសែល ត្រាណេ ពន្យល់ទៀតថា មហិទ្ធិឫទ្ធិរបស់ខ្នាយតាន់គឺនៅត្រង់ថា បារមី ឬវត្ថុសក្តិសិទ្ធិជាពន្លឺលើថ្ងាសជ្រូកព្រៃដែលតាមថែរក្សាគាំពារវាជានិច្ច ។ បារមីនេះឯងដែលពិបាកនឹងមាននរណាម្នាក់អាចសម្លាប់វាដោយងាយបានឡើយ ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ប្រជាជនខ្មែរនៅតាមតំបន់ព្រៃភ្នំដងរែក និងតំបន់ខ្ពង់រាបដទៃទៀត មានជំនឿថា អ្នកដែលរើសបានខ្នាយតាន់ជ្រូកព្រៃយកមកពាក់ក គឺគេនឹងមានសេចក្តីសុខ សិរីសួស្តី ។
បារមីនៃខ្នាយតាន់នេះ នឹងនៅរក្សាការពារមិនឱ្យសត្រូវជិតឆ្ងាយណាមកបៀតបៀន ឬយកឈ្នះលើខ្លួនគេបានឡើយ ។ អ្នកមានខ្នាយតាន់ជ្រូកព្រៃតែងតែកាន់ត្រណមមួយចំនួនយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយគួបផ្សំនឹងមន្តអាគមបន្ថែមផងនោះធ្វើឱ្យខ្នាយតាន់ជ្រូកព្រៃដែលមានបារមីកាន់ស្រាប់កាន់តែខ្លាំងក្លាមួយកម្រិតថែមទៀត ។ ចំពោះជនជាតិខ្មែរលើ ក៏មានជំនឿដូចគ្នានេះដែរ ។ គេបានចាត់ទុកជំនឿនេះជាទំនៀមទម្លាប់ប្រពៃណីប្រចាំជនជាតិទៀតផង ។ គេយល់ថា បារមីខ្នាយតាន់ជ្រូកព្រៃសម្រាប់ជួយការពារសត្វព្រៃកាចសាហាវផ្សេងៗ ឬអាវុធដូចជាព្រួញ ស្នជាដើម ដោយហេតុថា នៅតំបន់ព្រៃភ្នំពុំមានគ្រាប់កាំភ្លើង ឬជាតិផ្ទុះឡើយ ។
ជំនឿលើខ្នាយតាន់ជ្រូកព្រៃនៃជនជាតិខ្មែរ អាចឆ្លុះបញ្ចាំងឱ្យឃើញថា ទស្សនៈរបស់មនុស្សខ្មែរ ជាពិសេសនៅពេលដែលប្រឈមមុខនឹងគ្រោះកំណាចអ្វីមួយមកពីខាងក្រៅ រមែងប្រាថ្នាសេចក្តីសុខ សប្បាយ និងសុវត្ថិភាព ហើយជំនឿនេះក៏ជាមែកធាងនៃខឿនវប្បធម៌អរូបីរបស់ជនជាតិខ្មែរយើងផងដែរ ។ ជំនឿនេះនៅមានជាប់យ៉ាងស៊ប់ជាមួយប្រជាជនរស់នៅតំបន់មួយចំនួន ដូចជាខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ខេត្តបាត់ដំបង ខេត្តពោធិ៍សាត់ ខេត្តមណ្ឌលគិរី ខេត្តរតនគិរី ខេត្តស្ទឹងត្រែង តំបន់ជួរភ្នំក្រវាញ និងនៅខេត្តសុរិន្ទ សុីសាកេត បុរីរម្យ អតីតដែនដីខ្មែរជាដើម ជាពិសេសបងប្អូនជនជាតិភាគតិច មានព្នង កួយ សំរែ រដែ ។ អាស្រ័យដោយមានជំនឿយ៉ាងនេះហើយ ទើបចែកាច់ជ្រូកព្រៃក្លាយជាទំនិញដ៏មានតម្លៃបំផុតសម្រាប់ការជួញដូរ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ