បុគ្គលខ្លះមិនយល់ពីសភាពពិត ដូច្នេះគាត់តែងខំបង្កើនទុក្ខសោកថែម តាមរយៈការគិត ការពិចារណាឲ្យហួសពីសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន រហូតអ្នកខ្លះគិតដល់ទៅចង់សម្លាប់ខ្លួនទៀតផង ដើម្បីឱ្យរួចផុតទុក្ខសោកទាំងឡាយ ដែលនេះគ្រាន់តែជាការឆោតល្ងង់ប៉ុណ្ណោះ ព្រោះការស្លាប់ទៅនោះគឺស្លាប់តែរូបកាយទេ តែចិត្តវិញ្ញាណមានស្លាប់ឯណា ហើយវិញ្ញាណហ្នឹងឯងដែលត្រូវទៅចាប់ជាតិ ចាប់កំណើតនៅកន្លែងដែលមានទុក្ខកាន់តែធ្ងន់ជាងមុន។ ប្រៀបដូចដើមល្ហុង ថ្វីបើងាប់ដើម តែគ្រាប់ល្ហុងត្រូវតែដុះចេញជាកូនល្ហុង យ៉ាងណាមិញ ចិត្តដែលកំពុងមានទុក្ខត្រូវតែទៅកើតនៅកន្លែងដែលមានទុក្ខជាដដែល នេះជាសច្ចធម៌មិនអាចកែប្រែបានទេ ។
ប្រសិនបើបុគ្គលណាម្នាក់ស្រែករអ៊ូរទាំត្អូញត្អែរថា « ខ្ញុំក្រលំបាក ខ្ញុំហេវហត់អស់កម្លាំងណាស់ ខ្ញុំពិតជាចុកចាប់ឈឺផ្សាមែនៗ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ធុញថប់ក្នុងអារម្មណ៍ណាស់ ជីវិតខ្ញុំជួបតែរឿងអកុសលរហូត ម៉េចក៏ខ្ញុំអភ័ព្វម្ល៉េះ…។ សម្រែកទាំងអស់នេះមានន័យថា អ្នកនោះគ្មានសមត្ថភាពធ្វើឲ្យបញ្ហាទាំងនោះចេញទៅឲ្យឆ្ងាយពីជីវិត មានន័យថា យើងយល់ព្រមឲ្យជីវិតជួបតែរឿងអាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាងដោយមិនប្រឹងរើខ្លួនចេញពីភាពអន្ធការនេះ។ បែរជាប្រឹងស្រូបទាញយកហេតុការណ៍អាក្រក់ៗមកក្នុងជីវិតឲ្យកាន់តែធ្ងន់ថែមទៀត គឺកាន់តែបន្ថែមទម្ងន់ទុក្ខលើទុក្ខដែលកំពុងមានស្រាប់ ។
តាមពិតទៅ ជីវិតយើងទាំងអស់គ្នាគឺសុទ្ធតែដូចមនុស្សដែលកំពុងធ្លាក់ជ្រោះដ៏សែនជ្រៅ ហើយម្នាក់ៗប្រឹងប្រវាឡើងមកវិញតាមជញ្ជាំងភ្នំដ៏ខ្ពស់សន្លឹម។ បើមិនប្រឹងតោងជញ្ជាំងថ្មភ្នំឡើងមកវិញទេ អ្នកនឹងធ្លាក់ចុះកាន់តែជ្រៅទៅៗជាមិនខាន ព្រោះហេតុនោះមានតែការតស៊ូព្យាយាមសព្វបែបយ៉ាងប៉ុណ្ណោះ ទើបធ្វើឱ្យជីវិតរួចចាកទុក្ខបាន ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ