រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ធៀបនឹងកីឡាផ្សេងទៀត គេកត់សម្គាល់ថា កីឡាគុនដាវ ហាក់មិនសូវលេចធ្លោប៉ុន្មានទេ ខណៈដែលមហាជនខ្លះមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងកីឡាប្រភេទនេះផង ដោយសារតែគុនដាវ ក៏មិនមែនជាចំណាប់អារម្មណ៍របស់យុវវ័យក្មេងៗចង់ហាត់ដើម្បីក្លាយជាអ្នកជំនាញ ឬជាអ្នកឯកទេស…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ធៀបនឹងកីឡាផ្សេងទៀត គេកត់សម្គាល់ថា កីឡាគុនដាវ ហាក់មិនសូវលេចធ្លោប៉ុន្មានទេ ខណៈដែលមហាជនខ្លះមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងកីឡាប្រភេទនេះផង ដោយសារតែគុនដាវ ក៏មិនមែនជាចំណាប់អារម្មណ៍របស់យុវវ័យក្មេងៗចង់ហាត់ដើម្បីក្លាយជាអ្នកជំនាញ ឬជាអ្នកឯកទេស ។ ទោះបីយ៉ាងណា គេមើលឃើញថា កីឡាប្រភេទនេះនៅតែមានសកម្មភាពរស់រវើក ដោយក្រៅពីបានរៀបចំការប្រកួតជ្រើសរើសជើងឯកប្រចាំឆ្នាំរបស់ខ្លួនដូចគ្នានឹងកីឡាផ្សេងទៀតក៏បានបញ្ជូនអត្តពលិករបស់ខ្លួនចេញប្រកួតជាហូរហែនៅក្រៅប្រទេសដោយទទួលបានលទ្ធផលល្អខ្លះនិងមិនល្អខ្លះផង
ដែរ។
ថ្វីដ្បិតតែជាប្រភេទកីឡាគ្រោះថ្នាក់ មិនសូវមានសុវត្ថិភាព និងមិនសូវទទួលការចាប់អារម្មណ៍ហ្វឹកហាត់ពីសំណាក់ក្មេងៗ ប៉ុន្តែគេដឹងថាសហព័ន្ធកីឡាគុនដាវ បានជំរុញឱ្យកីឡាករកីឡាការិនីរបស់ខ្លួនមានមុខលើឆាកអន្តរជាតិ ដោយនាំមកនូវមេដាយជូនជាតិមិនដែលខាននាពេលកន្លងមក ។ ជាក់ស្ដែង កាលពីថ្ងៃទី៤ មិថុនា កន្លងទៅថ្មីៗនេះកីឡាមួយនេះទើបតែបញ្ចប់ការបញ្ជូនអត្តពលិករបស់ខ្លួនឱ្យចេញប្រកួតនៅក្នុងប្រទេសសិង្ហបុរីប៉ុណ្ណោះនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ជ្រើសរើសជើងឯកកីឡាគុនដាវ សាកលវិទ្យាល័យអាស៊ី លើកទី១៧ ។ ដោយក្នុងពេលនោះអត្តពលិករបស់កម្ពុជាឈ្នះបានមេដាយប្រាក់១ និងសំរឹទ្ធ១ ក្នុងចំណោមអត្តពលិកដែលបានចេញប្រកួតតំណាងកម្ពុជាលើវិញ្ញាសាចំនួន៥ដែលបានបញ្ជូនទៅ។
លោក សុខ អាង អគ្គលេខាធិការសហព័ន្ធកីឡាគុនដាវកម្ពុជាថ្លែងថា បើទោះជាកីឡាគុនដាវមិនមែនជាកីឡាដែលពលរដ្ឋខ្មែរ យុវវ័យខ្មែរពេញនិយមដូចគ្នានឹងកីឡាតេក្វាន់ដូ និងបាល់ទាត់ជាដើម ប៉ុន្តែលោកថា អ្នកឯកទេស ឬធនធានកីឡាករជម្រើសជាតិរបស់កីឡាប្រភេទនេះ គឺនៅតែមាន ដោយក្នុងពេលបើកការប្រកួតជ្រើសរើសជើងឯកម្ដងៗ នៅតែមានអ្នកដាក់ពាក្យចូលរួមប្រកួត និងមានអ្នកចង់ក្លាយជាកីឡាករជម្រើសជាតិទៀតផង ។ លោកថាកីឡាករប្រភេទនេះ បើធៀបនឹងកីឡាករប្រភេទផ្សេង គឺមិនសូវមានច្រើននោះទេ ដោយសារតែអ្នកហ្វឹកហាត់ភាគច្រើនយល់ថា ជាកីឡាគ្រោះថ្នាក់ ហើយសម្រាប់អាណាព្យាបាលទៀតសោត ក៏មិនសូវលើកទឹកចិត្តឱ្យកូនចៅរបស់ខ្លួនបានហ្វឹកហាត់ដោយស្រួលដែរ ។
បើទោះជាកីឡាប្រភេទនេះ ត្រូវបានការពារដោយសម្លៀកបំពាក់ និងគ្រឿងសុវត្ថិភាព ប៉ុន្តែលោកថា អ្នកហ្វឹកហាត់ខ្លះនៅតែមានការញញើត ដោយយល់ថា កីឡាគុនដាវ គឺជាកីឡាគ្រោះថ្នាក់ដែលនាំឱ្យកីឡាករខ្លះតស៊ូហ្វឹកហាត់បានមួយរយៈមកហើយ បែរជាត្រូវបំបាក់ទឹកចិត្តដោយសារតែមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនចេះតែយល់បែបនេះបែបនោះហើយមិនសូវមានការលើកទឹកចិត្ត ។ ប៉ុន្តែលោកថា បើធៀបនឹងរយៈពេលមុន កីឡាគុនដាវ ក៏បានទទួលស្គាល់ និងមានការចាប់អារម្មណ៍ជាងមុនផងដែរ ដោយសារតែមានឱកាសបានចេញប្រកួតញឹកញាប់នៅក្រៅប្រទេស ហើយជាលទ្ធផលក៏មានបណ្ដាប្រទេសច្រើនឡើងផ្ដល់ឱកាសឱ្យកីឡាករកីឡាការិនីកម្ពុជាបានចេញប្រកួត និងបានទៅហ្វឹកហាត់ដែលធ្វើឱ្យពួកគេសប្បាយចិត្ត ហើយបានតស៊ូជាមួយគុនដាវយូរៗខុសពីមួយរយៈពេលមុន ។ លោកថាកីឡាមួយនេះ មិនបានស្ងប់ស្ងាត់សកម្មភាពនោះទេ ដោយមុនពេលចាកចេញទៅប្រកួតនៅក្នុងប្រទេសសិង្ហបុរី ក៏មានសកម្មភាពជាហូរហែផងដែរ បើទោះជាកីឡាករកីឡាការិនីរបស់សហព័ន្ធនេះរាងខ្សត់ជាងគេបន្តិចក្ដី ។
លោករំលឹកពីការប្រកួតនៅក្នុងប្រទេសសិង្ហបុរី ដែលទើបតែជោគជ័យថា គឺជាការប្រកួតដែលបានចាប់ផ្ដើមកាលពីថ្ងៃទី២ ដល់ថ្ងៃទី៤ ខែមិថុនា ដោយមានសាកលវិទ្យាល័យ និងវិទ្យាស្ថានចំនួន១៩ស្ថាប័នមកពីប្រទេសផ្សេងៗចូលរួម ។ លោកនៅតែយល់ថា បើទោះជាអត្តពលិកកម្ពុជាមិនទទួលបានមេដាយមាស ប៉ុន្តែលោកថាគឺជាសញ្ញាណវិជ្ជមានហើយសម្រាប់កីឡាគុនដាវរបស់កម្ពុជា ។ លោកថា នៅក្នុងកីឡាគុនដាវ កីឡាករដែលមានសមត្ថភាព និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះរួមមាន កីឡាការិនី យី លីហ្សា, កីឡាការិនី ជុំ សុវណ្ណារ៉ុង, កីឡាការិនី រៀម ចាន់ដារ៉ារស្មី, កីឡាករ ជឹម ធារ៉ា, កីឡាករ ឃឹម សាមាន, កីឡាករ ថុង តាំងជីន និងកីឡាករ សំ សិទ្ធិបញ្ញា ដែលកីឡាករទាំងនេះសុទ្ធសឹងតែជាសមាសភាពជើងខ្លាំងប្រចាំសហព័ន្ធ។
គួរបញ្ជាក់ថា កីឡាគុនដាវដែលភាសាបរទេសហៅថា Fencing មិនមែនជាកីឡារបស់កម្ពុជានោះទេ ប៉ុន្តែជាប្រភេទកីឡាអូឡាំពិក និងមានប្រភពកំណើតពីកីឡាបុរាណ និងជាកីឡាប្រពៃណីរបស់លោកខាងលិច ដែលតាមការសិក្សាគឺមានដើមកំណើតតាំងពី១២០០ឆ្នាំមុនគ្រិស្ដសករាជ នៅក្នុងប្រទេសអេហ្សុីប ទីក្រុងរ៉ូម ។ កីឡានេះត្រូវបាននាំមកបង្ហាត់ដោយ សាលាគុនដាវដំបូងគេនៅក្នុងប្រទេសបារាំង ដោយព្រះអង្គម្ចាស់ Charles ទី៤ ហើយក៏ត្រូវបានសាយភាយនៅពាសពេញពិភពលោក ។ កីឡាប្រភេទនេះ ត្រូវបាននាំមកប្រទេសកម្ពុជាតាំងពីចុងសតវត្សទី១៩ និងដើមសតវត្សទី២០តាមរយៈនយោបាយពង្រីកទឹកដីរបស់ប្រទេសបារាំង ។ បើតាមលោក សុខ អាង អគ្គលេខាធិការសហព័ន្ធកីឡាគុនដាវកម្ពុជាបន្តថា វិញ្ញាសាសំខាន់របស់គុនដាវរួមមានវិញ្ញាសាដាវតូចឯកត្តជន វិញ្ញាសាដាវធំបុរសជាក្រុម វិញ្ញាសាដាវធំឯកត្តជន និងវិញ្ញាសាគុនដាវនារីជាក្រុមជាដើម ។ កីឡានេះមានផលវិបាកច្រើនជាពិសេសគឺរឿងសម្លៀកបំពាក់ និងគ្រឿងការពារ ដោយអាចនិយាយមិនមានបម្រុងច្រើនសម្រាប់អ្នកចង់ហាត់មិនមែនជាកីឡាករនោះទេ ទើបក្នុងពេលខ្លះបើទោះជាមានអ្នកចង់មកហ្វឹកហាត់ច្រើនលើសកំណត់ក៏មិនអាចទទួល។
តាំងពីឆ្នាំ២០០៨មក កីឡានេះធ្លាប់ត្រូវបានបញ្ជូនឱ្យចេញប្រកួតនៅក្រៅប្រទេសជាបន្តបន្ទាប់ ដែលកាន់តែធ្វើឱ្យគេទទួលស្គាល់ពីភាពរីកចម្រើនរបស់កីឡានេះនៅកម្ពុជា៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ