ខេត្តពោធិ៍សាត់ ៖ បូជនីយដ្ឋានអ្នកតាឃ្លាំងមឿង មានទីតាំងស្ថិតនៅភូមិជំរំសៀមឃុំស្នាមព្រះ ស្រុកបាកាន ខេត្តពោធិ៍សាត់ ធ្វើដំណើរតាមផ្លូវជាតិលេខ៥ ខាងលិចទីរួមខេត្តប្រហែល៦គីឡូម៉ែត្រ ។ ពេលធ្វើដំណើរទៅដល់ចំណុចរង្វង់មូលថ្មី(កំពុងស្ថាបនា)ចូលតាមផ្លូវជាតិលេខ៥៥ចម្ងាយប្រហែលមួយគីឡូម៉ែតទៀតទើបដល់…
ខេត្តពោធិ៍សាត់ ៖ បូជនីយដ្ឋានអ្នកតាឃ្លាំងមឿង មានទីតាំងស្ថិតនៅភូមិជំរំសៀមឃុំស្នាមព្រះ ស្រុកបាកាន ខេត្តពោធិ៍សាត់ ធ្វើដំណើរតាមផ្លូវជាតិលេខ៥ ខាងលិចទីរួមខេត្តប្រហែល៦គីឡូម៉ែត្រ ។ ពេលធ្វើដំណើរទៅដល់ចំណុចរង្វង់មូលថ្មី(កំពុងស្ថាបនា)ចូលតាមផ្លូវជាតិលេខ៥៥ចម្ងាយប្រហែលមួយគីឡូម៉ែតទៀតទើបដល់ ។ សព្វថ្ងៃនេះបូជនីយដ្ឋានអ្នកតាឃ្លាំងមឿង បានក្លាយជារមណីយដ្ឋានប្រវត្តិសាស្ត្រមួយដ៏សំខាន់ ដែលអ្នកដំណើរឆ្លងកាត់ពីទីជិតឆ្ងាយ ក៏ដូចប្រជាពលរដ្ឋក្នុងខេត្តចេញចូលទៅបន់ស្រន់សុំសេចក្ដីសុខសេចក្ដីចម្រើនរាល់ថ្ងៃ ។ អ្វីដែលល្បីរន្ទឺនេះគឺដោយសារអ្នកតាឃ្លាំងមឿងជាមេទ័ពម្នាក់ដែលមានមហិទ្ធិឫទ្ធិ ខ្លាំងពូកែកាលពីសម័យដើម ហ៊ានហក់ចូលក្នុងរណ្ដៅចម្រូងពលីជីវិត រួចហើយបានកេណ្ឌទ័ពខ្មោចទៅប្រយុទ្ធជាមួយទ័ពសៀម រហូតដណ្ដើមបានទឹកដីមកវិញ ។
ប្រជាពលរដ្ឋខេត្តពោធិ៍សាត់ក៏ដូចសាធារណជនទូទៅមានជំនឿលើអ្នកតាឃ្លាំងមឿងខ្លាំងណាស់ ព្រមទាំងបានធ្វើបុណ្យឡើងរោងជារៀងរាល់ឆ្នាំនៅថ្ងៃពេញបូណ៌មី ខែពិសាខ ដើម្បីសុំសេចក្ដីសុខសេចក្ដីចម្រើនជូនដល់ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅ និងសុំទឹកភ្លៀងសម្រាប់ធ្វើស្រែចម្ការ ។
លោកលី ប៉ុណ្យ នាយករងរដ្ឋបាលខេត្តពោធិ៍សាត់ឱ្យដឹងកាលពីពេល ថ្មីៗកន្លងមកថា អ្នកធ្វើការរដ្ឋចាប់ពីឧត្តមមន្ត្រីរហូតដល់មន្ត្រីរាជការដែលត្រូវបានទទួលការតែងតាំងពីព្រះមហាក្សត្រ ពីរាជរដ្ឋាភិបាល ពីចៅក្រសួងឱ្យមកកាន់ជាចៅហ្វាយខេត្ត ចៅហ្វាយស្រុក និងជាប្រធានមន្ទីរ អង្គភាពនានាក្នុងខេត្តពោធិ៍សាត់នោះ តែងតែរៀបចំពិធីសែនព្រេនថ្វាយអ្នកតាឃ្លាំងមឿងដើម្បីបង្ហាញមុខ និងសុំពរជ័យពីអ្នកតា ឱ្យជួយក្នុងការដឹកនាំ និងបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនទទួលបានជោគជ័យសុខដុមរមនា ។
ចំណែកអ្នករកស៊ីចាប់ពីឧកញ៉ារហូតដល់អ្នករកស៊ីធម្មតា សុទ្ធតែទៅរៀបចំពិធីសែនព្រេនថ្វាយអ្នកតាឃ្លាំងមឿង ដើម្បីសុំឱ្យអ្នកតាជួយដល់ការរកស៊ីរបស់ពួកគាត់ឱ្យចម្រុងចម្រើន និងធ្វើពិធីលាបំណន់ពីអ្នកតាវិញបន្ទាប់ពីបានទទួលជោគជ័យហើយនោះ ។ មានអ្នកខ្លះក៏ទៅបន់អ្នកតាសុំលេខឆ្នោតដើម្បីចាក់កន្ទុយលេខផងដែរ ប៉ុន្តែមិនសូវទទួលបានជោគជ័យទេព្រោះមេលក់កន្ទុយលេខ ក៏ទៅបន់អ្នកតាឱ្យជួយដូចគ្នា ។
ប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់ស្រទាប់វណ្ណៈដែលមានគ្រោះភ័យក្នុងគ្រួសារ ឬផ្ទាល់ខ្លួន តែងតែទៅបន់អ្នកតាឱ្យជួយបរវៀសចៀសឆ្ងាយនូវទុក្ខកង្វល់ទាំងនោះ ។
ចំពោះតង្វាយសែនព្រេនតាមសៀវភៅឯកសារមហាបុរសខ្មែរភាគ២ គឺរបៀបដែលនឹងគោរពអ្នកតាឃ្លាំងមឿងមានដូចតទៅ ៖
១.ដល់ថ្ងៃពេញបូណ៌មីខែពិសាខ មេស្មឹងត្រូវតែងខ្លួនឱ្យមានមនុស្សពាក់ស្នែងទន្សោងតាមរបៀបពញាមឿង កាលដែលលោកនៅរស់ដើរបរបាញ់សត្វព្រៃ ។ ត្រូវឱ្យមានភ្លេងលេងច្រៀងរាំថ្វាយក្នុងវេលាព្រឹក ។ សាស្ត្រាច្បាប់ដើមមិនមានបង្គាប់ឱ្យលេងភ្លេងបទ អ្វីៗទេ ប៉ុន្តែតាមពាក្យចចាមអារ៉ាមថាបទភ្លេងត្រូវលេងតាមរបៀបលៀងអារក្ស ។
២.របៀបតង្វាយអ្នកតាឃ្លាំងមឿងគឺ ៖ ចំអាប២គូ ប្រាក់៥ស្លឹង សំពត់ស១ អាវកាស៥ ស្លាធម៌៤ ស្លាជម៤ ទឹកអប់៤ ក្បាលដំរីមួយគូ(បច្ចុប្បន្នដាក់ក្បាលជ្រូកជំនួសព្រោះពុំមានដំរី) មាន់ស្ងោរ០១គូ ផ្លែឈើ៤តោក ដែលក្នុង មួយតោកៗមានអង្ករទ្រាប់បាតចំនួនមួយនាឡិ ស្លា២ពាន និងស្រា២ដប ។ នេះជាតង្វាយ ព្រមទាំងរបៀបដែលត្រូវរៀបចំឱ្យពួកលេងល្បែងនោះសប្បាយច្រើនផង ។
៣.តង្វាយថ្វាយអ្នកតាកន្ទោងខៀវ (អ្នកម្នាងខៀវ)គឺរៀបដូចអ្នកតាឃ្លាំងមឿងដែរ ខុសគ្នាតែត្រង់តង្វាយអ្នកតាកន្ទោងខៀវត្រូវមានកន្ទោងធំមួយដាក់បង្អែម ចំអាប និងពងមាន់៧ ។
៤.ក្នុងថ្ងៃឡើងអ្នកតានោះមេស្រុក និងអ្នកស្រុកទាំង៤ទិសត្រូវយកទឹកទៅជូនចៅហ្វាយស្រុក ហើយចៅហ្វាយស្រុកពេលទទួលទឹកនោះបានហើយត្រូវលើកចាក់ឱ្យចំក្បាលដំបូកអ្នកតាឃ្លាំងមឿង ។ បើទឹកនោះហូរទៅទិសខាងណាច្រើនជាង ទំនាយទាយថាភ្លៀងច្រើននៅទិសខាងនោះ ។
ឯត្រង់ដីដែលហៅថាកន្លែងនាងពេញនោះ ក្នុងមួយឆ្នាំមេស្រុក និងអ្នកស្រុកត្រូវយកកន្ទោងធំមួយ ដាក់ពងទា៧ និងបង្អែមចំអាបទៅដាក់ថ្វាយនៅត្រង់ទីនោះដើម្បីសុំសេចក្ដីសុខសប្បាយ បើខានមិនបានដាក់ទេនោះអ្នកស្រុកអ្នកភូមិនឹងកើតជំងឺតម្កាត់ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ