ទីក្រុងសៀងហៃ ៖ រៀងរាល់៥ឆ្នាំម្តង បក្សកុម្មុយនិស្តចិន ហៅកាត់ថា CPC តែងមានសមាជជាតិមួយ ដែលមានការសម្រេចចិត្តសំខាន់ៗចំនួន២ គឺទាក់ទងនឹងអ្នកដឹកនាំចិនក្នុងរយៈពេល៥ឆ្នាំខាងមុខ និងផ្លូវទៅកាន់ការអភិវឌ្ឍណាមួយដែលមេដឹកនាំទាំងនោះត្រូវដើរតាម…
ទីក្រុងសៀងហៃ ៖ រៀងរាល់៥ឆ្នាំម្តង បក្សកុម្មុយនិស្តចិន ហៅកាត់ថា CPC តែងមានសមាជជាតិមួយ ដែលមានការសម្រេចចិត្តសំខាន់ៗចំនួន២ គឺទាក់ទងនឹងអ្នកដឹកនាំចិនក្នុងរយៈពេល៥ឆ្នាំខាងមុខ និងផ្លូវទៅកាន់ការអភិវឌ្ឍណាមួយដែលមេដឹកនាំទាំងនោះត្រូវដើរតាម ។ សមាជជាតិលើកទី១៩របស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិន ដែលបានបញ្ចប់នាពេលថ្មីៗនេះ បានសម្រេចនូវរឿងទាំងអស់នេះ ព្រមទាំងរឿងជាច្រើនទៀត ។
ក្រៅពីការជ្រើសរើសគណៈកម្មាធិការអចិន្ត្រៃយ៍នៃការិយាល័យនយោបាយបន្ទាប់ សមាជបក្សលើកទី១៩ បានជ្រើសរើសប្រធានាធិបតី លោក Xi Jinping ជាមេដឹកនាំគណបក្សកុម្មុយនីស្តជាថ្មីម្តងទៀត និងបន្ថែមមនោគមវិជ្ជារបស់លោក គឺ Xi Jinping Thought ជាធម្មនុញ្ញរបស់បក្ស ។ សមាជនេះ ក៏បានបង្កើតផែនការអភិវឌ្ឍន៍ជាតិនាពេលអនាគតរហូតដល់ឆ្នាំ២០៥០ ជាការឆ្លុះបញ្ចាំងពីការផ្លាស់ប្តូរកំណែទម្រង់សេដ្ឋកិច្ច និងការបើកចំហសម្រាប់ចិន ។
នៅក្នុងសមាជជាតិលើកទី១៣ របស់ CPC កាលពីខែតុលា ឆ្នាំ១៩៨៧ មេដឹកនាំចិនបានប្រកាសថា ភាពផ្ទុយគ្នាចម្បងៗដែលប្រទេសនេះប្រឈមមុខ គឺការកើនឡើងនៃតម្រូវការវប្បធម៌ សម្ភាររបស់ពលរដ្ឋ និងការថយក្រោយនៃផលិតកម្មសង្គម ។ បញ្ហាសំខាន់ គឺការផលិតម្ហូបអាហារ សម្លៀកបំពាក់ និងសៀវភៅគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ជនជាតិចិនទាំងអស់ ។
រយៈពេល៣០ឆ្នាំក្រោយមក ភាពផ្ទុយគ្នាដែលចិនប្រឈមមុខ គឺការកើនឡើងនៃតម្រូវការជីវភាពរស់នៅខ្ពស់ និងឧបសគ្គបង្កឡើងដោយការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចមិនគ្រប់គ្រាន់ និងគ្មានតុល្យភាព ។ នៅក្នុងសុន្ទរកថាទៅកាន់សមាជបក្សលើកទី១៩ លោក Xi ប្រកាសថា គោលដៅបច្ចុប្បន្ន គួរតែពង្រឹងគុណភាពជីវិតរបស់ពលរដ្ឋ ។
ដោយគិតពីចំណុចនេះ សមាជលើកទី១៩ បានបង្ហាញផែនទីថ្មីមួយ ដោយផ្អែកលើគោលដៅ២ ដែលទទួលបានពីសមាជលើកទី១៨ គឺ ៖
១-ការស្ថាបនាសង្គមមានវិបុលភាពមធ្យម (Xiao-kang) គិតត្រឹមឆ្នាំ២០២១ ដែលជាខួបលើកទី១០០ នៃការបង្កើត CPC ។ គន្លឹះសំខាន់នៅទីនេះ គឺដើម្បីធានាបាននូវវិបុលភាពទូលំទូលាយជាមួយការបំបាត់ចោលនូវភាពក្រីក្រទាំងអស់ ។
២-ប្រែក្លាយចិនឱ្យទៅជាប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍ និងជឿនលឿននៅត្រឹមឆ្នាំ២០៤៩ ជាខួបលើកទី១០០ នៃការបង្កើតសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិត ។
ចក្ខុវិស័យបញ្ជាក់ក្នុងសមាជនេះ គឺដើម្បីឲ្យចិនក្លាយជាសង្គមនិយមរុងរឿង ស៊ីវិល័យ សុខដុមរមនា និងទំនើប ដោយសារអភិបាលកិច្ចរឹងមាំ ។ ចិននឹងក្លាយជាមហាអំណាចសកលឈានមុខគេ ក្នុងចំណោមប្រទេសមានសេដ្ឋកិច្ចជឿនលឿនទាំងឡាយ ។
សមាជលើកទី១៩ បានដើរតាមផ្លូវមួយឆ្ពោះទៅរកគោលដៅទាំង២នេះ ដោយអះអាងថា នៅពេលគោលដៅដំបូងសម្រេចនោះ កិច្ចការបន្ទាប់ នឹងធ្វើឲ្យមានទំនើបកម្មសង្គមនៅត្រឹមឆ្នាំ២០៣៥ ។ ប្រទេសចិនបែបទំនើបនេះ នឹងក្លាយជាអ្នកដឹកនាំពិភពលោក ក្នុងផ្នែកច្នៃប្រឌិតជាមួយបរិស្ថានស្អាត វណ្ណៈកណ្តាលដ៏ធំ និងគម្លាតកាន់តែតូចរវាងការរីកចម្រើន សេវាសាធារណៈ និងជីវភាពរស់នៅតាមជនបទ និងទីក្រុង ។
ដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលដៅខាងលើនេះ ជាដំបូង មេដឹកនាំចិនត្រូវយល់ថា តើចិនស្ថិតនៅត្រង់កន្លែងណានៃការអភិវឌ្ឍ ។ ក្នុងន័យនេះ មេដឹកនាំចិនបានសារភាពក្នុងសមាជថ្មីៗនេះថា ចិននឹងនៅតែស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលដំបូងនៃសង្គមនិយម ។ ហេតុនេះ ចិនត្រូវដាក់ការអភិវឌ្ឍដំបូងគេ ដោយរំពឹងថា កំណើនសេដ្ឋកិច្ចនឹងដោះស្រាយបញ្ហាប្រទេសបាន ។
មេដឹកនាំកំពូលៗចិនសន្យាថា ពួកគេនឹងបន្តអនុវត្តកំណែទម្រង់រចនាសម្ព័ន្ធ និងជំរុញការធ្វើសេរីភាវូបនីយកម្មសេដ្ឋកិច្ចទំនើប ។ វាអាស្រ័យលើដំណោះស្រាយមួយដែលបានអនុម័តក្នុងកិច្ចប្រជុំពេញអង្គលើកទី៣ នៃគណៈកម្មាធិការមជ្ឈិម CPC លើកទី១៨ នៅឆ្នាំ២០១៣ ដើម្បីផ្តល់ឱ្យទីផ្សារនូវតួនាទីសម្រេចចិត្តបែងចែកធនធាន ។
នៅពេលគេទទួលស្គាល់សមាជបក្សលើកទី១៩ ការគោរពចំពោះការប្តេជ្ញាចិត្តទាំងនេះ នឹងតម្រូវឱ្យចិនការពារសិទ្ធិអចលនទ្រព្យឯកជន និងភាពជាសហគ្រិន ។ សារសំខាន់នៃបញ្ហានេះ ត្រូវបានគូសបញ្ជាក់ដោយការពិតថា វិស័យឯកជនបានរួមចំណែកជាង៦០%នៃផលិតផលក្នុងស្រុកសរុប, ៥០%នៃពន្ធ, ៧០%នៃបច្ចេកវិទ្យានិងផលិតផលច្នៃប្រឌិត និង៨០%នៃការងារ ទោះបីជាធាតុបញ្ចូលមានតិចជាង៤០%ក្តី ។
ចំពោះការធ្វើសេរីភាវូបនីយកម្ម ចិនបានប្តេជ្ញាអនុវត្តគោលនយោបាយបើកទីផ្សារខ្លួនបន្ថែមទៀតដើម្បីធ្វើពាណិជ្ជកម្ម និងការវិនិយោគបរទេស ខណៈការពារសិទ្ធិស្របច្បាប់ និងផលប្រយោជន៍របស់វិនិយោគិនបរទេស។ ជាផ្នែកមួយនៃកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងនេះ រដ្ឋាភិបាលកំពុងផ្តល់សិទ្ធិដល់តំបន់ពាណិជ្ជកម្មសេរីបន្ថែមទៀត និងស្វែងរកលទ្ធភាពសម្រាប់កំពង់ផែពាណិជ្ជកម្មសេរី នៅក្នុងទីតាំងដែលបានជ្រើសរើស ។
គេជឿថា ចិនអាចនឹងសម្រេចគោលដៅក្លាយជាប្រទេសមានចំណូលខ្ពស់នៅឆ្នាំ២០៣៥។ ប៉ុន្តែត្រូវបន្តកំណើនផលិតកម្មពលកម្ម យ៉ាងហោចណាស់៥%ជារៀងរាល់ឆ្នាំ សម្រាប់រយៈពេល១៥ទៅ២០ឆ្នាំខាងមុខ ។ លទ្ធផលនឹងពឹងផ្អែកលើការកើនឡើងនៃនគរូបនីយកម្ម និងបច្ចេកវិទ្យារីកចម្រើន ។
គន្លឹះនៃភាពជោគជ័យ គឺជាអ្នកដឹកនាំចិនដែលសម្របខ្លួនឱ្យមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការផ្លាស់ប្តូរលក្ខខណ្ឌខាងក្នុង ខាងក្រៅ និងគ្រប់គ្រងហានិភ័យដែលបានប្រមូលផ្តុំនៅប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ថ្មីៗនេះ ។ ឧទាហរណ៍ អ្នកដឹកនាំថ្មីត្រូវដោះស្រាយកំណើនវិសមភាពប្រាក់ចំណូលកើនឡើង ដោយសារភាពខុសគ្នារវាងប្រាក់ចំណូលក្នុងទីក្រុង និងជនបទ ។ នៅឆ្នាំ២០១៤ ប្រាក់ចំណូលពលរដ្ឋម្នាក់ៗស្មើ៨.០២៤ដុល្លារសម្រាប់គ្រួសារកំពូល៥% និងត្រឹមតែ២១៤ដុល្លារប៉ុណ្ណោះសម្រាប់អ្នកក្រីក្របំផុត៥% ។
បើចិនបរាជ័យលើវិសមភាពនេះ កំណើនសេដ្ឋកិច្ចរយៈពេលវែងរបស់ខ្លួនអាចនឹងទទួលរងផលប៉ះពាល់ ។ ប៉ុន្តែការមានផែនការអភិវឌ្ឍន៍ច្បាស់លាស់ មេដឹកនាំមានឥទ្ធិពលខាងនយោបាយ និងធានានូវការបន្តកំណែទម្រង់ ចិនប្រហែលជាមានជំហររឹងមាំដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈម និងទ្រទ្រង់សេដ្ឋកិច្ចជោគជ័យដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក ។
ទោះបីជាចិនអាចសម្រេចគោលដៅនៅឆ្នាំ២០៥០ក្តី ប៉ុន្តែបញ្ហាប្រឈមនឹងមិនចប់ទេ ព្រោះមេដឹកនាំចិនត្រូវប្រឈមនឹងពលរដ្ឋវ័យចំណាស់ ។ នៅឆ្នាំ២០៥០ ចំនួនពលរដ្ឋចិន៣៦,៥% នឹងមានអាយុលើសពី៦០ឆ្នាំ ។ នេះបើតាមការពិនិត្យឡើងវិញក្នុងឆ្នាំ២០១៧ ស្តីពី ទស្សនវិស័យពលរដ្ឋនៅលើពិភពលោក របស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ។
ពលរដ្ឋចិនមានអាយុកណ្តាលអាចមានចំនួនខ្ពស់ដល់ទៅ៤៩,៦% ដែលកៀកនឹងប្រទេសជប៉ុន៥៣,៣% និងខ្ពស់ជាងប្រទេសស៊ុយអែត ចក្រភពអង់គ្លេស សហភាពអឺរ៉ុបទាំងមូល និងសហរដ្ឋអាមេរិក ។ បញ្ហានេះធ្វើឱ្យវាកាន់តែមានសារសំខាន់ខ្លាំងឡើងសម្រាប់ថ្នាក់ដឹកនាំចិន ដើម្បីសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវ និងដាក់ប្រទេសឲ្យមានស្ថិរភាពនៅត្រឹមឆ្នាំ២០៥០ ៕
ដកស្រង់ពី Project-syndicate
ចែករំលែកព័តមាននេះ