ខេត្តតាកែវ ៖ ការចិញ្ចឹមដង្កូវនាងជាមុខរបរបុរាណមួយដែលមានអាយុកាលយូរលង់ណាស់មកហើយរបស់ប្រជាជនខ្មែរ និងតែងតែមានការពេញនិយមព្រោះរបរនេះទទួលប្រាក់ចំណេញ និងមានភាពងាយស្រួលក្នុងការចិញ្ចឹម។ បច្ចុប្បន្នមុខរបរនេះស្ទើរតែបាត់វត្តមាននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាទៅហើយ និងកូនខ្មែរជាច្រើនសឹងតែមិនបានដឹងអំពីដំណើរការ និងសកម្មភាពនៃការចិញ្ចឹមដង្កូវនាង
ខេត្តតាកែវ ៖ ការចិញ្ចឹមដង្កូវនាងជាមុខរបរបុរាណមួយដែលមានអាយុកាលយូរលង់ណាស់មកហើយរបស់ប្រជាជនខ្មែរ និងតែងតែមានការពេញនិយមព្រោះរបរនេះទទួលប្រាក់ចំណេញ និងមានភាពងាយស្រួលក្នុងការចិញ្ចឹម។ បច្ចុប្បន្នមុខរបរនេះស្ទើរតែបាត់វត្តមាននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាទៅហើយ និងកូនខ្មែរជាច្រើនសឹងតែមិនបានដឹងអំពីដំណើរការ និងសកម្មភាពនៃការចិញ្ចឹមដង្កូវនាងទេ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្តីនៅស្រុកគិរីវង់ ខេត្តតាកែវ មានប្រជាពលរដ្ឋប្រកបរបរនេះ ។
ស្ត្រីឈ្មោះផាន់ សូយ អាយុ៥២ឆ្នាំរស់នៅភូមិចំរេះ ឃុំព្រៃរំដេង ស្រុកគិរីវង់ ខេត្តតាកែវ ដែលប្រកបរបរចិញ្ចឹមដង្កូវនាងឱ្យដឹងកាលពីពេលថ្មីៗនេះថា គាត់ប្រកបរបរនេះអស់រយៈពេលជាងមួយឆ្នាំកន្លងទៅហើយ និងមានដំណើរការកើនឡើងជាបន្តបន្ទាប់ព្រោះមិនដែលមានឧបសគ្គអ្វីទេ ។ ម្យ៉ាងទៀតអាចមានពេលទំនេរប្រកបកិច្ចការអ្វីផ្សេងទៀតបានដែរ ។
ក្នុងសកម្មភាពរស់រវើកនៃការរៀបចំសំបុកដង្កូវនាងមួយចំនួនដែលខូចចេញពីទ្រនំ ស្ត្រីដដែលឆ្លៀតប្រាប់ឱ្យដឹងថា គាត់បានទៅសិក្សារបៀបចិញ្ចឹមដង្កូវនាងនៅខេត្តសៀមរាបដោយមានការឧបត្ថម្ភពីសប្បុរសជនរយៈពេលមួយខែកន្លះ ។ ពេលត្រឡប់មកវិញគាត់ចាប់ផ្តើមចិញ្ចឹមដង្កូវនាងនៅផ្ទះរបស់គាត់ ។ ចំពោះពូជដង្កូវនាងគឺសាលាដែលបណ្តុះបណ្តាលចែកឱ្យបន្ទាប់ពីសិក្សាចប់ចំនួន៣០០សំបុក ។
ស្លឹកមនជាចំណីរបស់ដង្កូវនាង គឺយើងមិនអាចរកចំណីអ្វីជំនួសបានក្រៅពីនេះទេ ។ ស្លឹកមនក្នុងមួយគីឡូក្រាមតម្លៃ៨០០រៀល ហើយក្នុងមួយថ្ងៃគាត់ត្រូវដាក់ស្លឹកមនចាប់ពី២៨ទៅ៣០គីឡូក្រាម ។ ស្ត្រីឈ្មោះផាន់ សូយ បញ្ជាក់ថា ចំពោះពងដង្កូវនាងរយៈពេល១០ថ្ងៃទើបញាស់ និងបន្ទាប់មករយៈពេល២២ចូលទ្រនំ ឬដែលអាចហៅបានម្យា៉ងទៀតថា ឡើងសំបុក ។ អាយុនៃដង្កូវនាងចាប់តាំងពីចិញ្ចឹមរហូតដល់ពេលប្រមូលផលគឺ១ខែ៤៥ថ្ងៃទៅ៤៧ថ្ងៃទើបអាចទទួលបានជាផលិតផល និងយកទៅលក់បាន ។
ចំពោះសរសៃសូត្រដែលជាផលិតផលសម្រេចលក់ចេញទៅឱ្យម៉ូយក្នុងស្រុក ស្ត្រីផាន់ សូយ ឱ្យដឹងថា ក្នុងមួយគីឡូក្រាម៥០ដុល្លារ ។
ក្រៅពីនេះក៏មានឈ្មួញមួយចំនួនទិញយកទៅធ្វើជាឱសថក្នុងការព្យាបាលរោគដូចជា មហារីកជាដើម ដោយគេយកសំបុកដង្កូវនាងទៅលីងកំឡោចលាយជាមួយប្រេងដូង ។ សំបុកក្នុងមួយគីឡូក្រាមតម្លៃ៦ដុល្លារ ។ បើគិតពីសំបុកវិញគឺ១០សំបុកទើបផលិតបានសូត្រមួយគីឡូក្រាម ។ ក្នុងរយៈពេលប្រមូលផលម្តងគាត់ទទួលបានចាប់ពី១,៥ទៅ៣គីឡូក្រាម ។ តម្លៃផលិតផលដែលផលិតចេញនេះស្ត្រីដដែលត្អូញត្អែរថា គឺនៅមានតំលៃថោកស្ទើរតែមិនសមនឹងកម្លាំងពលកម្មរបស់គាត់ ដូច្នេះគាត់សុំឱ្យស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធជួយរកទីផ្សារបន្ថែម និងមានតម្លៃខ្ពស់ជាងនេះបន្ថែមទៀត ។
យោងតាមការសាកសួរប្រជាពលរដ្ឋដែលធ្លាប់ទិញ និងប្រើប្រាស់ផលិតផលសូត្រផលិតចេញពីដង្កូវនាងឱ្យដឹងថា ពួកគាត់ចូលចិត្តប្រើដូចជាកន្សែង ឬក៏សំពត់សូត្រ ព្រោះមានគុណភាពល្អ ជាប់បានយូរអង្វែង ជាពិសេសទៀតនោះវាជាផលិតផលរបស់ខ្មែរ ហើយគេតែងតែឱ្យតម្លៃទៅលើអ្នកប្រើប្រាស់ផលិតចេញពីសូត្រដង្កូវនាងនេះ ។
ទោះជាយ៉ាងណាក្តីអ្នកត្បាញមួយចំនួនឱ្យដឹងថា នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះមិនសូវត្បាញហូល ផាមួងពីសូត្រដង្កូវនាងទេព្រោះទិញចូលមានតម្លៃខ្ពស់ និងមិនសូវមានអ្នកចិញ្ចឹមច្រើនទៀតផង ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ