អ្នកស្រាវជ្រាវបាននិយាយថា បណ្តាស្ត្រីដែលធ្លាប់មានប្រវត្តិកើតជំងឺមហារីកដោះម្តងរួចមកហើយ អាចនឹងលាប់ឡើងសាជាថ្មីហើយស្លា.ប់បាត់បង់ជីវិតដោយជំងឺនេះធៀបនឹងបណ្តាស្ត្រីដែលមានរាងស្តើងប្រសិនជាមានទម្ងន់ខ្លួនធ្ងន់លើសពីធម្មតាឬធាត់ដុះពោះ។
អ្នកស្រាវជ្រាវបាននិយាយថា បណ្តាស្ត្រីដែលធ្លាប់មានប្រវត្តិកើតជំងឺមហារីកដោះម្តងរួចមកហើយ អាចនឹងលាប់ឡើងសាជាថ្មីហើយស្លាប់បាត់បង់ជីវិតដោយជំងឺនេះធៀបនឹងបណ្តាស្ត្រីដែលមានរាងស្តើងប្រសិនជាមានទម្ងន់ខ្លួនធ្ងន់លើសពីធម្មតាឬធាត់ដុះពោះ។
អ្នកស្រាវជ្រាវរបស់អាមេរិកជឿថា កម្រិតអាំងស៊ុយលីនខ្ពស់របស់ស្ត្រីធាត់ៗអាចជាការទទួលខុសត្រូវចំពោះភាពខុសប្លែកគ្នាលើរូបរាងខាងក្រៅធៀបទៅនឹងស្ត្រីដែលមានទម្ងន់ខ្លួនធម្មតា។ ពួកគេបាននិយាយថា ការស្រាវជ្រាវបន្ថែមចាំបាច់ត្រូវធ្វើបន្តទៀតដើម្បីរកឱ្យឃើញថាតើ ការបញ្ចុះទម្ងន់បន្ទាប់ពីការព្យាបាលមហារីកដោះរួចអាចនឹងផ្តល់ឱកាសរស់ដល់អ្នកជំងឺបានដែរឬយ៉ាងណា។
វេជ្ជបណ្ឌិត Jennifer Ligibelមកពីសាកលវិទ្យាល័យ Harvard Medical Schoolព្រមទាំងសហការីរបស់ខ្លួននៅក្នុងការសិក្សាលើកនេះបានពិសោធន៍លើអ្នកជំងឺប្រមាណ ១.៩០០នាក់ដោយប្រើរយៈពេល២ឆ្នាំ ។ ក្នុងចំណោមអ្នកជំងឺទាំងនេះចែកចេញជា៣ប្រភេទ៖ ១/៣មានទម្ងន់ខ្លួនធម្មតា ខណៈ២/៣ផ្សេងទៀតមានទម្ងន់ខ្លួនលើសពីធម្មតានិងធាត់ដុះពោះ។
វេជ្ជបណ្ឌិត Jennifer Ligibelបានរកឃើញថា ទំនាក់ទំនងរវាងទម្ងន់និងកម្ពស់(Body Mass Index)គឺពិតជាមានការជាប់ពាក់ព័ន្ធគ្នាទៅនឹងការលាប់ឡើងវិញនៃជំងឺព្រមទាំងអត្រាស្លាប់។ ជាទូទៅបើគិតក្នុងរយៈពេល១០ឆ្នាំដូចគ្នា ស្ត្រីដែលមានទម្ងន់ខ្លួនធម្មតាមានអត្រារស់រានជីវិតដល់ទៅ៧៧ភាគរយធៀបនឹងស្ត្រីធាត់ដុះពោះលើសទម្ងន់ដែលមានអត្រារស់តែ៧០ភាគរយប៉ុណ្ណោះ។
ក្នុងរយៈពេល១០ឆ្នាំបន្ទាប់ពីការព្យាបាល មហារីកដោះរួច បណ្តាស្ត្រីដែលមានទម្ងន់ខ្លួនធម្មតាប្រឈមនឹងការលាប់ឡើងវិញតែ២៩ភាគរយប៉ុណ្ណោះ។ ឯស្ត្រីធាត់ខ្លាំងវិញអត្រាលាប់មាន៣៤ភាគរយ ខណៈស្ត្រីដុះពោះមានអត្រាលាប់ដល់ទៅ៣៥ភាគរយ។
វេជ្ជបណ្ឌិត Sarah Rawlingsប្រធានមូលនិធិមហារីកដោះ Breakthrough Breast Cancerបាននិយាយថា៖«យើងទាំងអស់គ្នាពិតជាបានដឹងហើយថាមានការជាប់ពាក់ព័ន្ធគ្នាមួយរវាងការធាត់លើសទម្ងន់និងការប្រឈមនឹងជំងឺ មហារីកដោះ។ លទ្ធផលនៃការសិក្សានេះបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់លាស់ថា ធាត់លើសទម្ងន់ចំពេលមានរោគសញ្ញាមហារីកដោះ គឺបង្កើនអត្រាលាប់ឡើងវិញ »៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ