ទំហំសមាមាត្រប្រជាពលរដ្ឋដែលក្លាយជាកូនបំណុលរបស់ស្ថាប័នហិរញ្ញវត្ថុនានាដែលមាន គឺមានទំហំសរុបស្មើនឹងជាង២៣ភាគរយនៃចំនួនប្រជាពលរដ្ឋសរុបដែលមានប្រមាណជា១៧លាននាក់ ។ តើយើងគ្រប់គ្នា គួរធ្វើអ្វី ដើម្បីកុំអោយលង់ខ្លួននៅក្នុងវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុ ឬលុយកាក់? ទំហំនៃសមាមាត្រពលរដ្ឋដែលជាកូនបំណុលរបស់ស្ថាប័នធនាគារ និងហិរញ្ញវត្ថុនេះមិនធំឡើយ ប៉ុន្តែទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយបើនិយាយអំពីទឹកប្រាក់វិញគឺមានទំហំធំគួរសមដែរ…
ទំហំសមាមាត្រប្រជាពលរដ្ឋដែលក្លាយជាកូនបំណុលរបស់ស្ថាប័នហិរញ្ញវត្ថុនានាដែលមាន គឺមានទំហំសរុបស្មើនឹងជាង២៣ភាគរយនៃចំនួនប្រជាពលរដ្ឋសរុបដែលមានប្រមាណជា១៧លាននាក់ ។ តើយើងគ្រប់គ្នា គួរធ្វើអ្វី ដើម្បីកុំអោយលង់ខ្លួននៅក្នុងវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុ ឬលុយកាក់?
ទំហំនៃសមាមាត្រពលរដ្ឋដែលជាកូនបំណុលរបស់ស្ថាប័នធនាគារ និងហិរញ្ញវត្ថុនេះមិនធំឡើយ ប៉ុន្តែទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយបើនិយាយអំពីទឹកប្រាក់វិញគឺមានទំហំធំគួរសមដែរ ។
យោងតាមរបាយការណ៍ប្រចាំឆ្នាំ២០២៤ និងទិសដៅឆ្នាំ២០២៥ ដែលប្រកាសចេញថ្មីៗនេះដោយធនាគារជាតិនៃកម្ពុជាបានឲ្យដឹងថា កាលពីឆ្នាំទៅចំនួនពលរដ្ឋដែលបានក្លាយជាកូនបំណុលរបស់ស្ថាប័នហិរញ្ញវត្ថុនានាដែលស្របច្បាប់ គឺបន្តកើនឡើងថែមទៀតគ្រាន់តែមិនសូវខ្ពស់ ។
ប្រភពដដែលបានឲ្យដឹងថា ចំនួនគណនីកូនបំណុលដែលភាសានៅក្នុងប្រព័ន្ធធនាគារគេនិយាយឲ្យស្រួលស្តាប់ថា គណនីឥណទាន កាលពីឆ្នាំ២០២៤ គឺមានកំណើនកើនឡើង២,៧ភាគរយដែលនាំឲ្យអ្នកដែលជាកូនបំណុលនេះឡើងដល់៤លានគណនី ពោល គឺស្មើត្រឹមតែជាង២៣ ភាគរយធៀបនឹងប្រជាពលរដ្ឋសរុប ។
ពលរដ្ឋដែលជាកូនបំណុលទាំងជាង២៣ភាគរយនេះ បច្ចុប្បន្ន គឺបានជំពាក់ស្ថាប័នហិរញ្ញវត្ថុទាំងអស់ ដែលមានធនាគារពាណិជ្ជចំនួន៥៩ ធនាគារឯកទេស៩ គ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ៨៩ គ្រឹះស្ថានឥណទានជនបរទេសចំនួន១១៤ គឺមានទំហំគិតជាសាច់ប្រាក់ ប្រមាណជាជិត៦០ពាន់លានដុល្លារ ។
ផ្អែកតាមស្ថិតិរបស់ធនាគារជាតិកម្ពុជា បានឲ្យដឹងថា ទំហំទឹកប្រាក់ដែលពលរដ្ឋយកប្រាក់ទៅដាក់ជាប្រាក់បញ្ញើនៅធនាគារថ្វីត្បិតតែមានគណនីច្រើន ពោល គឺរហូតដល់ទៅជាង២៣លានគណនី តែសាច់ប្រាក់ទៅដាក់នោះ គឺមានត្រឹមតែ៥៧ពាន់លានដុល្លារប៉ុណ្ណោះ ។
អតុល្យភាពរវាងទំហំសាច់ប្រាក់ដែលពលរដ្ឋយកទៅដាក់ជាប្រាក់បញ្ញើ និងទំហំសាច់ប្រាក់ ដែលពលរដ្ឋជាប់ជំពាក់ជាកូនបំណុលរបស់សា្ថប័នហិរញ្ញវត្ថុទាំងនេះមិនមែនជារឿងថ្មីនោះទេ ។ វាកើតមានឡើងតាំងពីដើមរាងមក ហើយវាក៏ជាស្ថានភាពទូទៅរវាងបំណុល និងបញ្ញើរបស់ស្ថាប័នហិរញ្ញវត្ថុនៅប្រទេសនានាមួយចំនួនផងដែរ ប៉ុន្តែអ្វីដែលប្លែកនោះ ហើយគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍នោះ គឺការប៉ោងឡើងនៃទំហំឥណទានមិនដំណើរការ ដោយស្ថាប័នធនាគារមានដល់ ៧,៩ភាគរយ ហើយស្ថាប័នមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ គឺឡើងដល់៩ភាគរយ ។
ដោយសារតែបញ្ហានេះហើយបានធ្វើឲ្យស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជាស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពធាក់ថយ ដែលតម្រូវឲ្យស្ថាប័នហិរញ្ញវត្ថុនានាមានការប្រុងប្រយ័ត្ន នៅក្នុងការបញ្ចេញប្រាក់កម្ចី ទៅអោយពលរដ្ឋដែលត្រូវការពិតប្រាកដយកទៅវិនិយោគ ឬក៏បង្កើតមុខរបរចិញ្ចឹមជីវិត ។
នៅក្នុងស្ថានភាពនេះ វាហាក់ដូចជា «ចុះទឹកក្រពើឡើងលើខ្លា» ដូច្នេះដែរ ។ ដើម្បីបញ្ជៀសបញ្ហានេះ ស្ថាប័នធនាគារគួរតែសិក្សាឲ្យច្បាស់អំពីសេវាកម្មឥណទានរបស់ខ្លួនឡើងវិញ ពោលគួរតែលើកកម្ពស់ និងផ្តល់អាទិភាពដល់សេវាកម្មណាដែលមានឱកាស ជាពិសេស គឺពាក់ព័ន្ធនឹងសកម្មភាពរកប្រាក់ចំណូល និងបង្កើតមុខរបរ ហើយដាក់កម្រិត ឬពង្រឹងការរឹតត្បិតលើប្រភេទសេវាកម្មណា ដែលនាំឲ្យពលរដ្ឋកាន់តែលុងខ្លួននៅក្នុងស្ថានភាពនៃបំណុលវណ្ឌក ជាពិសេស គឺពាក់ព័ន្ធនឹងអ្វីដែលជាសម្ភារៈនិយម ឧទាហរណ៍ដូចជា សេវាកម្មកម្ចីបង់រំលោះផ្សេងៗ ។ ប៉ុន្តែក៏កុំបិទដែរពីព្រោះវាក៏ជាក៏ជាចរន្តមួយដ៏សកម្មនៃលំហូរសាច់ប្រាក់ ហើយវាមានទំនាក់ទំនងនឹងចរាចរណ៍ទំនិញផ្សេងៗដែរ ។
ធនាគារត្រូវតែសិក្សាវាយតម្លៃឲ្យហ្មត់ចត់កុំចេះតែប៉ាន់ស្មាន ហើយគួរតែផ្អាកអនុវត្តការកំណត់គោលដៅដែលគេហៅថា គោលដៅកំណត់ ( target ) ដល់បុគ្គលិកខ្លាំងពេក ។ និយាយឲ្យចំទៅស្ថាប័ន កុំបិទ ឬកុំលើកកម្ពស់ខ្លាំងពេក គឺគួរតែកំណត់នូវយុទ្ធសាស្ត្រសមមូលមួយ ដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាធានាឲ្យវិស័យនេះមានលំនឹង ហើយចរន្តសាច់ប្រាក់ដែលពលរដ្ឋត្រូវការពិតប្រាកដក៏អាចមានច្រកធានាបាននូវលំហូរនៃចរន្តសាច់ប្រាក់ឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការ និងលទ្ធភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ។
ដោយឡែក ពលរដ្ឋវិញអ្វីដែលយើងគិតថា មិនចាំបាច់នោះយើងគួរតែផ្អាកសិនទៅកុំយកខ្លួនទៅលង់នៅក្នុងបំណុលនោះខ្លាំងពេក ។ ជាទូទៅ ប្រសិនបើយើងរស់នៅក្នុងជីវភាពមួយដែលបំណុលស្មើនឹង៥០ភាគរយនៃចំណូលហើយ គឺកុំដំឡើងបំណុលបន្ថែម ។ សូមរិះរកវិធីសាស្ត្រកាត់បន្ថយឲ្យអស់លើការចំណាយដើម្បីព្យាយាមដោះស្រាយរឿងបំណុលបន្តិចម្តងៗ ។
ប្រជាជនកម្ពុជាត្រូវទប់ចិត្តអោយបាន ដើម្បីមិនលង់ខ្លួននឹងបំណុលណាមិនចាំបាច់ឧទាហរណ៍ដូចជា សម្ភារៈនិយមមានឡាន ម៉ូតូ ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិច ទូរស័ព្ទជាដើម ។ បើវាខូចខាត គឺព្យាយាមជួសជុលប្រើប្រាស់សិន ។ បើប្រើមិនបានចាំគិតដល់ការទិញថ្មី ។ អ្វីដែលយើងគួរតែគិត គឺកម្ចីណាដែលមានប្រយោជន៍ ពោល គឺកម្ចីដែលយកទៅរកស៊ី បង្កើតមុខរបរ ហើយដាក់ការប្តេជ្ញាចិត្តឲ្យមុខរបរនោះដំណើរការទៅដោយរលូនចាំគិតទៀត ។
សរុបទៅប្រសិនបើយើងទាំងអស់គ្នា ស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់កាល ដែលកំពុងតែ ជាប់បំណុលព្រោះមុខរបរ មតស៊ូក្រាញននៀលបន្តខិតខំពង្រឹងមុខរបរ ដើម្បីយើងអាចមានទុនសងគេហើយឈានធ្វើឲ្យមុខរបរយើងជោគជ័យ ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើជាប់បំណុលព្រោះសម្ភារៈនិយម ពេលសងគេអស់កុំបន្តទៀត ។ ជាប់បំណុល ព្រោះមុខរបរ គឺវាកម្ចីដែលនាំឲ្យយើងតស៊ូហើយលទ្ធផល គឺរីកចម្រើនដល់យើង ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើជាប់បំណុលព្រោះសម្ភារៈវា គឺជាប្រភេទបំណុលដែលមានតែការចំណាយ ។ បំណុលប្រភេទនេះជាបំណុលឥតប្រយោជន៍ សូមព្យាយាមកាត់បន្ថយហើយឈានទៅលុបបំបាត់ពីប្រតិបត្តិការហិរញ្ញវត្ថុរបស់យើង ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ