អគារដែលនៅសេសសល់នៅរាជធានីភ្នំពេញដែលបន្សល់ទុកពីសម័យមុនសង្គ្រាមស៊ីវិលមានច្រើន ហើយអគារដែលទ្រុឌទ្រោមត្រូវបានក្រសួងដែនដី នគរូបនីយកម្ម និងសំណង់ ក៏ដូចជា អាជ្ញាធររាជធានីភ្នំពេញកំណត់មានប្រមាណជាជាង២០កន្លែងដែលកំពុងទាមទារដំណោះស្រាយបន្ទាន់ ។ ទោះបីជាស្ថានភាពអគារទាំងនេះទ្រុឌទ្រោមក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែវានៅតែជាលំនៅស្ថានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនគ្រួសារកំពុងតែស្នាក់នៅ និងអាស្រ័យផល…
អគារដែលនៅសេសសល់នៅរាជធានីភ្នំពេញដែលបន្សល់ទុកពីសម័យមុនសង្គ្រាមស៊ីវិលមានច្រើន ហើយអគារដែលទ្រុឌទ្រោមត្រូវបានក្រសួងដែនដី នគរូបនីយកម្ម និងសំណង់ ក៏ដូចជា អាជ្ញាធររាជធានីភ្នំពេញកំណត់មានប្រមាណជាជាង២០កន្លែងដែលកំពុងទាមទារដំណោះស្រាយបន្ទាន់ ។
ទោះបីជាស្ថានភាពអគារទាំងនេះទ្រុឌទ្រោមក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែវានៅតែជាលំនៅស្ថានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនគ្រួសារកំពុងតែស្នាក់នៅ និងអាស្រ័យផល ដើម្បីប្រកបរបររកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតមកដល់ពេលសព្វថ្ងៃនេះ ទោះបីជាគេដឹងថា សំណងអគារទាំងនេះមានសភាពចាស់ពុកផុយ ហើយសំណង់ខ្លះមានសេចក្តីរាយការណ៍ថា មិនមានដែកជាគ្រឹះក៏ដោយចុះ ។ ការរស់នៅក្នុងអគារទាំងនេះ គឺជាហានិភ័យមួយ ប៉ុន្តែដោយមិនមានជម្រើសពលរដ្ឋចេះតែបន្តរស់នៅជាបន្តបន្ទាប់ ។
នៅក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ កាលពីថ្ងៃទី០៨ ខែកុម្ភៈ ក្រសួងដែនដី នគរូបនីយកម្ម និងសំណង់ បានដឹកនាំកិច្ចប្រជុំពិភាក្សាមួយជាមួយនឹងអ្នកពាក់ព័ន្ធក៏ដូចជា អាជ្ញាធរ និងប្រជាពលរដ្ឋដែលកំពុងតែរស់នៅក្នុងសំណង់អគារចាស់ៗដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅខណ្ឌដូនពេញ ខណ្ឌ៧មករា ខណ្ឌពោធិ៍សែនជ័យ និងខណ្ឌបឹងកេងកង រាជធានីភ្នំពេញ ដើម្បីរកដំណោះស្រាយ ។
មិនមានព័ត៌មានលម្អិតបន្ថែមពីខ្លឹមសារនៃជំនួបនោះទេ ប៉ុន្តែគេគ្រាន់តែដឹងថា កិច្ចប្រជុំដែលដឹកនាំ និងសម្របសម្រួលដោយ លោក សាយ សំអាល់ ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី និងជារដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងដែនដី នគរូបនីយកម្ម និងសំណង់ គឺបានពិគ្រោះ និងស្តាប់នូវសំណូមពររបស់ប្រជាពលរដ្ឋដែលរស់នៅលើសំណង់អគារចាស់ៗទាំងនោះ ។ ខ្លឹមសាររួមនៃកម្មវិធីនេះ គឺគ្រាន់តែគេដឹងថា គឺដើម្បីក្តាប់ឲ្យបានប្រាកដនូវគោលបំណងពលរដ្ឋ ដើម្បីងាយស្រួលក្រសួងចាត់វិធានការ និងរកដំណោះស្រាយក៏ដូចជា ពង្រឹងការរៀបចំសណ្តាប់ធ្នាប់ និងលើកកម្ពស់សុវត្ថិភាពសំណង់នៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ។
ដំណោះស្រាយអំពីជោគវាសនានៃសំណង់អគារទាំងនេះប្រហែលជាមិនមែនជារឿងងាយស្រួលដោះស្រាយឡើយ បើគ្មានសម្បទានឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមករវាងភាគីទី១ គឺរាជរដ្ឋាភិបាលដែលមានក្រសួងដែនដី នគរូបនីយកម្ម និងសំណង់ ក៏ដូចជា អាជ្ញាធររាជធានីជាតំណង ភាគីទី២ គឺខាងវិស័យឯកជន និងភាគីទីបីដែលមានពលរដ្ឋដែលកំពុងរស់នៅសំណង់អគារទាំងនោះ ។
ភាគីទី១ គឺត្រូវតែទាមទារការអត់ធ្មត់ និងសម្របសម្រួលធ្វើយ៉ាងណាថ្លឹងថ្លែងរវាងលទ្ធភាពរបស់ភាគីទី២ ហើយ និងការទាមទាររបស់ភាគីទី៣ ។ ជាទូទៅភាគីទី២ គឺពិតជាចង់បានសំណង់អគារ ឬទីតាំងអគារ ដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ ឬកែលម្អធ្វើអាជីវកម្ម ។ ប៉ុន្តែទោះបីជាយ៉ាងណា នៅក្នុងនាមជាក្រុមហ៊ុនឯកជនរមែងចង់បានគម្រោងណាដែលមានតម្លៃថោកចំណាយតិច ហើយចំណេញច្រើន ។ ចំណុចនេះ គឺជាសត្យានុម័ត ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងជោគវាសនានៃសំណង់អគារចាស់ទ្រុឌទ្រោមទាំងនោះនៅក្នុងរាជធានី ។
ដោយឡែក ភាគទី៣ នៅក្នុងនាមជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិ ហើយតស៊ូរស់នៅទីនោះតាំងពីយូរយារមក ហើយណាមួយវា គឺជាទីតាំងដែលល្អកណ្តាលក្រុង ពួកគេមិនចង់រើចេញឡើយ ពោល គឺចង់នៅទីនោះដោយសារតែវាជិតកន្លែងធ្វើការ ជិតកន្លែងរកស៊ី ហើយក៏ជិតសាលាកូនរៀន ហើយនៅក្នុងករណីរើចេញក៏ពួកគេចង់បានតម្លៃមួយសមរម្យ ។ នៅក្នុងករណីនេះ ប្រសិនបើភាគីទាំងបីមិនធ្វើសម្បទាអោយគ្នាទេ គឺវាមានតែរង់ចាំអគារនេះដល់អាយុ ហើយដួលរលំដោយបន្សល់ទុកត្រឹមភាពសោកសៅនិងរឿងសោកសង្រេងនៅកណ្តាលបេះដូងនៃប្រទេសតែប៉ុណ្ណោះ ។
ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ ភាគីទី១ គួរតែធ្វើការវាយតម្លៃរចនាសម្ព័ន្ធនៃអគារទាំងនោះឲ្យច្បាស់លាស់ ដើម្បីកំណត់ថា តើអគារណាខ្លះដែលប្រឈមនឹងហានិភ័យខ្ពស់នឹងការដួលរលំ ។ ក្រៅពីនោះភាគីទី១ក៏គួរតែធ្វើការជាមួយអ្នកអភិវឌ្ឍន៍ឯកជន ដើម្បីស្វែងរកលំនៅដ្ឋានជំនួសសម្រាប់គ្រួសារដែលរងផលប៉ះពាល់បូកផ្សំ និងការឧបត្ថម្ភធនដែលសមស្រប ដើម្បីធានាថា អ្នកស្រុកមានកន្លែងស្នាក់នៅប្រកបដោយសុវត្ថិភាព ហើយពួកគេក៏មានលទ្ធភាព និងមូលដ្ឋានកសាងជីវភាពបន្តទៅទៀត ។
ហើយភាគីទី២វិញក៏គួរតែ កុំគិតតែផលប្រយោជន៍ខ្លាំងពេក ។ ភាគីទី២ គួរតែគិតគូរ ឬអនុវត្តនូវគម្រោងណាដែលមានលក្ខណៈសម្បទានក្រោមរូបភាពឈ្នះៗដោយខ្លួនក៏បាននូវទីតាំងល្អ ដើម្បីវិនិយោគ ហើយពលរដ្ឋក៏ទទួលបានភាពសាកសមនឹងថ្នូរនៃការចាកចេញ ឬក៏ការលះបង់សម្រាប់ការតស៊ូដែលពួកគេបានមករស់នៅសំណង់អគារទាំងនេះ ។ ដោយឡែក ភាគីទី៣វិញ សូមកុំចេះតែទាមទារសំណងណាមួយដែលមានតម្លៃខ្ពស់ពេក ។ ធម្មតាកាលណាយើងទាមទារអ្វីដែលខ្ពស់ពេក ភាគីទី១ និងទី២ក៏ពិបាករកដំណោះស្រាយដែរ ។
សរុបមកវិញ ដើម្បីឲ្យឆាប់មានដំណោះស្រាយចំពោះសំណង់អគារចាស់ទ្រុឌទ្រោមទាំងនេះ មានតែការធ្វើសម្បទានឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមករវាងភាគីទាំង៣ទេទើបអាចចេញរួច ។ បើមិនដូច្នេះទេ រាជធានីនៅតែស្រអាប់ដោយសំណង់ចាស់ទ្រុឌទ្រោមទាំងនេះ ហើយពលរដ្ឋក៏បន្តរស់នៅក្រោមហានិភ័យដែលមិនដឹងថា តើថ្ងៃណាមួយគ្រោះមហន្តរាយនឹងកើតមានឡើង ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ