ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ៖ ប្រជាពលរដ្ឋដែលជាអ្នកប្រកបមុខរបរត្បាញរំពាក់នៅក្នុងភូមិត្បែង ឃុំអណ្តូងស្នាយ ស្រុករលាប្អៀរ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ភាគច្រើនប្រកបមុខរបរត្បាញរំពាក់ជាមុខរបរដូនតា បន្ទាប់ពីធ្វើស្រែចម្ការ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នស្ទើរតែបោះបង់មុខរបរមួយនេះចោលហើយ ខណៈបច្ចុប្បន្នទីផ្សារមានតម្លៃទាបទាប…
ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ៖ ប្រជាពលរដ្ឋដែលជាអ្នកប្រកបមុខរបរត្បាញរំពាក់នៅក្នុងភូមិត្បែង ឃុំអណ្តូងស្នាយ ស្រុករលាប្អៀរ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ភាគច្រើនប្រកបមុខរបរត្បាញរំពាក់ជាមុខរបរដូនតា បន្ទាប់ពីធ្វើស្រែចម្ការ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នស្ទើរតែបោះបង់មុខរបរមួយនេះចោលហើយ ខណៈបច្ចុប្បន្នទីផ្សារមានតម្លៃទាបទាប ។
ស្ត្រី គង់ សែ អាយុ៥៣ឆ្នាំ មានទីលំនៅភូមិ-ឃុំខាងលើបានរៀបរាប់ថា ផលលំបាកនៃមុខរបរមួយនេះ គឺកត្តាស្វែងរកកាប់ដើមរំពាក់ ព្រោះតម្រូវទៅកាប់នៅក្នុងព្រៃជ្រៅតាមតំបន់នានាក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង និងពេលខ្លះទៀត ត្រូវចេញដំណើរទៅរកដល់ខេត្តខេត្តកំពង់ធំជាដើមប្រើរយៈពេល៦ទៅ៧ថ្ងៃ ទើបបានត្រឡប់មកវិញ ។ ពេលបោចរំពាក់ត្រូវប្រឈមនឹងការមុតបន្លា និងសត្វអសិរពិសផ្សេងៗ ម្យ៉ាងទៀតពិបាករកដើមរំពាក់ ព្រោះទីតាំងដីដែលមានដុះដើមរំពាក់កន្លងមក បច្ចុប្បន្ន ភាគច្រើនប្រែក្លាយជាដីឡូត៍ ឬដីវាលអស់ហើយ ។
ក្រោយពេលត្រឡប់ដើមរំពាក់ត្រូវត្បាញចេញជាសម្ភារដូចជា កន្ត្រកយួរ រង្វែលឆ្នាំង កញ្ច្រែងដាក់ចានឆ្នាំង កន្ត្រកដាក់ខោអាវ កន្ត្រកដាក់សំរាម ឬវត្ថុផ្សេងៗដែលភ្ញៀវតម្រូវការជាដើម ក្នុងមួយថ្ងៃពួកគាត់ត្បាញរំពាក់ជាវត្ថុប្រើប្រាស់ បានចន្លោះពី៥ទៅ៨គ្រឿងប៉ុណ្ណោះ ចំពោះតម្លៃវិញហាក់មិនទទួលបានភាពសមស្របនឹងពលកម្ម ។ ក្នុងសម្ភារប្រើប្រាស់ទាំងនេះ ឈ្មួញមកប្រមូលទិញដល់ផ្ទះ មួយក្នុងតម្លៃចន្លោះពី១០០០រៀល ទៅ៣០០០រៀលតាមតូចតាមធំ។
ដោយសារតែទាំងនេះជាមុខរបរនៅផ្ទះ អាចមើលថែកូនចៅ និងជាមុខរបរដូនតាផងនោះ ទើបពួកគាត់នៅតែព្យាយាមប្រឹងប្រែងធ្វើវា ទោះបីជាទីផ្សារមិនអំណោយផលអោយយ៉ាងណាក៏ដោយ។
ជាមួយគ្នានេះ ប្រជាពលរដ្ឋខាងលើសូមអំពាវនាវ អតិថិជននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងនេះ សូមងាកមកចាប់អារម្មណ៍គាំទ្រជួយទិញ និងជួយតម្លើងថ្លៃផលិតផលរបស់ពួកគាត់ផង ពីព្រោះមុខរបរនេះមានការលំបាកខ្លាំង និងជាមុខរបរបង្ហាញពីអត្តញ្ញាណស្នាដៃររបស់កូនខ្មែរពិតៗផងដែរ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ