សេដ្ឋកិច្ចឌីជីថល របស់ប្រទេសកម្ពុជាកំពុងស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលស្រែកឃ្លានសកម្មភាព និងភាពបុរេសកម្មជាច្រើន ខណៈដែលប្រទេសនានានៅក្នុងតំបន់ ជាពិសេស គឺប្រទេសជិតខាងកំពុងតែជំរុញកាន់តែខ្លាំង និងកាន់តែផុលផុស ។ ប្រទេសនានានៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ជាពិសេសប្រទេសវៀតណាម…
សេដ្ឋកិច្ចឌីជីថល របស់ប្រទេសកម្ពុជាកំពុងស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលស្រែកឃ្លានសកម្មភាព និងភាពបុរេសកម្មជាច្រើន ខណៈដែលប្រទេសនានានៅក្នុងតំបន់ ជាពិសេស គឺប្រទេសជិតខាងកំពុងតែជំរុញកាន់តែខ្លាំង និងកាន់តែផុលផុស ។ ប្រទេសនានានៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ជាពិសេសប្រទេសវៀតណាម និងថៃ បានកំពុងតែយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងក្លា ដើម្បីជំរុញសេដ្ឋកិច្ចឌីជីថលរបស់ពួកគេ ។
មកដល់ពេលនេះ បើនិយាយអំពីគោលនយោបាយ និងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធឆ្ពោះទៅរកសេដ្ឋកិច្ចឌីជីថល គួរតែជាការវិនិយោគជាយុទ្ធសាស្ត្រ និងការច្នៃប្រឌិតថ្មីពីព្រោះថា នៅក្នុងតំបន់គេហាក់លែងចាំយើងទៀតហើយ ។ ដូច្នេះវាជាកត្តាចាំបាច់បំផុតដែលកម្ពុជាត្រូវតែពង្រឹងជំហ ដើម្បីប្រកួតប្រជែងនៅក្នុងតំបន់ ។
សម្រាប់ប្រទេសថៃ នៅក្នុងឆ្នាំ២០២៤នេះ សកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ចឌីជីថលរបស់គេត្រូវបានរំពឹងថា នឹងទទួលកំណើនរហូតដល់ទៅ១៩ភាគរយនៅក្នុងតម្លៃសរុបប្រមាណជា៤៦ពាន់លានដុល្លារឯណោះ ខណៈដែលទំហំសេដ្ឋកិច្ចឌីជីថលរបស់ថៃ កាលពីឆ្នាំ២០២៣ គឺមានត្រឹមតែ៣៩ពាន់លានដុល្លារ ។ ដោយឡែកវៀតណាម នៅក្នុងឆ្នាំ២០២៤នេះ នៅមិនទាន់ដឹងតួរលេខច្បាស់នៅឡើយទេ ប៉ុន្តែវៀតណាមបានកំណត់គោលដៅជំរុញកំណើនឲ្យមានតម្លៃរហូតដល់ទៅ៤៥ ពាន់លានដុល្លារ នៅក្នុងឆ្នាំ២០២៥ខាងមុខ ។
ដោយឡែកសម្រាប់កម្ពុជា ស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចឌីជីថលរំពឹងថា អាចនឹងសម្រេចបានគោលដៅឲ្យមានតម្លៃត្រឹមតែប្រមាណជាជិត២ពាន់លានដុល្លារតែប៉ុណ្ណោះ ។ ការកំណត់បែបនេះវាមិនមែនតូចទេដោយសារតែទីផ្សារយើងតូច ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាសូមកុំផ្តេកផ្តួលថា យើងតូចគួរតែមានទីផ្សារត្រឹមប៉ុណ្ណឹង ។ យើងគួរតែរកមធ្យបាយយ៉ាងណាពង្រីកសក្តានុពេលទីផ្សារនេះឲ្យធំជាងនេះ ។
យើងដឹងថា សេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជាពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងលើវិស័យប្រពៃណីដូចជា កសិកម្ម វាយនភណ្ឌ និងទេសចរណ៍ ដែលមានសក្ដានុពលនៃកំណើនមានកម្រិតក្នុងយុគសម័យឌីជីថល ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ជំងឺរាតត្បាត COVID-១៩ បានគូសបញ្ជាក់ពីភាពងាយរងគ្រោះនៃឧស្សាហកម្មទាំងនេះដោយសារការបិទទ្វារជាសកលបាននាំឱ្យមានការថយចុះយ៉ាងខ្លាំងនៃវិស័យទេសចរណ៍ និងរំខានដល់ការនាំចេញសម្លៀកបំពាក់ ។ ការផ្លាស់ប្តូរឌីជីថលផ្តល់នូវផ្លូវមួយ ដើម្បីធ្វើពិពិធកម្ម និងធ្វើទំនើបកម្មមូលដ្ឋានសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសកម្ពុជា កាត់បន្ថយការពឹងផ្អែកលើទីផ្សារបរទេស និងបង្កើតឱកាសថ្មីសម្រាប់កំណើន ។
ជាមួយនឹងចំនួនប្រជាជនវ័យក្មេង ដែលមានបំណងទទួលយកឧបករណ៍ និងបច្ចេកវិទ្យាឌីជីថល ប្រទេសកម្ពុជាមានមូលដ្ឋានគ្រឹះដ៏រឹងមាំក្នុងការកសាងសេដ្ឋកិច្ចដែលជំរុញដោយឌីជីថល ។ រដ្ឋាភិបាលបានទទួលស្គាល់សក្តានុពលនេះនៅក្នុង «ក្របខ័ណ្ឌគោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមឌីជីថល ២០២១-២០៣៥» ដូច្នេះយើងត្រូវតែមានមហិច្ឆតា ដើម្បីប្រែក្លាយជាសេដ្ឋកិច្ចដែលជំរុញដោយបច្ចេកវិទ្យា និងរួមបញ្ចូល ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការប្រែក្លាយមហិច្ឆិតាទាំងនេះឱ្យក្លាយជាការពិតតម្រូវឱ្យមានសកម្មភាព និងធនធានជាក់ស្តែងដែលដោះស្រាយ បង្ហាញគម្លាតនៅក្នុងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ជំនាញ និងក្របខ័ណ្ឌបទប្បញ្ញត្តិ ។
ទោះបីជាមានសក្តានុពលក៏ដោយ ក៏ប្រទេសកម្ពុជាប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាជាច្រើនក្នុងការជំរុញសេដ្ឋកិច្ចឌីជីថលរបស់ខ្លួន ។ សំខាន់បំផុតក្នុងចំណោមទាំងនេះ គឺហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធឌីជីថលមានកម្រិត ។ ខណៈពេលដែលការជ្រៀតចូលតាមទូរស័ព្ទមានកម្រិតខ្ពស់ ការចូលប្រើអ៊ីនធើណិតនៅតែថ្លៃ និងយឺត ជាពិសេសនៅតំបន់ជនបទ ។ ការបែងចែកឌីជីថលនេះ រឹតបន្តឹងការឈានទៅដល់នៃពាណិជ្ជកម្មអេឡិចត្រូនិក និងសេវាកម្មអនឡាញ ដោយរារាំងប្រជាជនកម្ពុជាជាច្រើនពីការចូលរួមក្នុងសេដ្ឋកិច្ចឌីជីថលយ៉ាងពេញលេញ ។ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ រដ្ឋាភិបាលត្រូវពន្លឿនការអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត និងសហការជាមួយភាគីពាក់ព័ន្ធក្នុងវិស័យឯកជន ដើម្បីកែលម្អលទ្ធភាពប្រើប្រាស់អ៊ីនធើណិត និងតម្លៃសមរម្យ ។
ពាក់ព័ន្ធដូចគ្នាដែរ គឺកង្វះចំណេះដឹង និងជំនាញឌីជីថល ។ ទោះបីជាប្រទេសកម្ពុជាមានប្រជាជនវ័យក្មេង និងចង់ដឹងចង់ឃើញតាមឌីជីថលក៏ដោយ ក៏ប្រព័ន្ធអប់រំមិនទាន់បានសម្របខ្លួនយ៉ាងពេញលេញ ដើម្បីបំពាក់ឱ្យសិស្សនូវជំនាញបច្ចេកទេសដែលត្រូវការសម្រាប់ការងារក្នុងការអភិវឌ្ឍកម្មវិធី ការវិភាគទិន្នន័យ ឬសន្តិសុខតាមអ៊ីនធឺណិត ។ ដើម្បីភ្ជាប់គម្លាតជំនាញនេះភាពជាដៃគូរវាងរដ្ឋាភិបាល ស្ថាប័នអប់រំ និងវិស័យឯកជន គឺចាំបាច់ណាស់ ។ ការវិនិយោគលើការបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ វគ្គបណ្ដុះបណ្ដាលសរសេរកូដ និងកម្មវិធីអក្ខរកម្មឌីជីថលនឹងផ្តល់សិទ្ធិអំណាចដល់ប្រជាជនកម្ពុជាកាន់តែច្រើនក្នុងការរួមចំណែក និងទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីសេដ្ឋកិច្ចឌីជីថល ។
នៅលើថ្នាលនេះ ប្រទេសជិតខាងរបស់កម្ពុជាកំពុងបោះជំហានទៅមុខហើយ ។ វៀតណាមបានកំណត់ទីតាំងខ្លួនឯងជាមជ្ឈមណ្ឌលដ៏សំខាន់សម្រាប់ការអភិវឌ្ឍន៍កម្មវិធី ខណៈពេលដែលប្រទេសថៃកំពុងប្រើប្រាស់យុទ្ធសាស្ត្រ «Thailand 4.0» របស់ខ្លួនដើម្បីជំរុញការច្នៃប្រឌិតផ្នែកមនុស្សយន្ត បញ្ញាសិប្បនិម្មិត និងអ៊ីនធើណិត ។ ការប្រកួតប្រជែងថ្នាក់តំបន់នេះកាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយកម្ពុជាត្រូវតែរក្សាល្បឿនដើម្បីរក្សាទំនាក់ទំនងសេដ្ឋកិច្ច ។
សរុបមកវិញសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា ការវិនិយោគលើសេដ្ឋកិច្ចឌីជីថល មិនមែនគ្រាន់តែដើម្បីតាមឲ្យទាន់ប្រទេសជិតខាងនោះទេ។ វាគួរតែជាការធានានូវឱកាសសម្រាប់ អនាគតប្រកបដោយនិរន្តរភាព និងធន់។ កម្ពុជាត្រូវតែធ្វើសកម្មភាពយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ ពង្រីកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ពង្រឹងជំនាញឌីជីថល និងជំរុញបរិយាកាសបទប្បញ្ញត្តិដែលជំរុញឱ្យមានការបង្កើតថ្មី ។ ប្រទេសកម្ពុជាឈរនៅដំណាក់កាលសំខាន់មួយ ហើយជម្រើសដែលខ្លួនធ្វើនៅពេលនេះនឹងកំណត់តួនាទីរបស់ខ្លួននៅក្នុងសេដ្ឋកិច្ចឌីជីថល ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ