ទំនាក់ទំនងពោរពេញដោយការស្អប់នឹងនាំខាតទាំងអស់គ្នា នៅក្នុងទំនាក់ទំនងរវាងបុគ្គល និងបុគ្គល ។ វាក៏ដូចគ្នាដែរ រវាងទំនាក់ទំនងរវាងរដ្ឋាភិបាល និងប្រជាជន ។ ទាំងរដ្ឋាភិបាល និងប្រជាជនមិនថា…
ទំនាក់ទំនងពោរពេញដោយការស្អប់នឹងនាំខាតទាំងអស់គ្នា នៅក្នុងទំនាក់ទំនងរវាងបុគ្គល និងបុគ្គល ។ វាក៏ដូចគ្នាដែរ រវាងទំនាក់ទំនងរវាងរដ្ឋាភិបាល និងប្រជាជន ។ ទាំងរដ្ឋាភិបាល និងប្រជាជនមិនថា មានទស្សនៈបែបណា ការទំនាក់ទំនងគ្នាពោរពេញដោយក្តីស្រឡាញ់នឹងផ្តល់ប្រយោជន៍ដល់ទាំងរដ្ឋាភិបាល ប្រជាជនគ្រប់និន្នាការ និងប្រទេសទាំងមូល ។
ការបិទបេះដូងមិនទំនាក់ទំនងគ្នា ដោយក្តីស្រឡាញ់ ការយល់ចិត្ត និងបើកចំហរ នឹងរារាំងដល់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការរវាងរដ្ឋាភិបាល និងប្រជាជន ។ ប្រជាជនត្រូវទទួលស្គាល់ថា រដ្ឋាភិបាលធ្វើអ្វី គឺដើម្បីប្រយោជន៍ជាតិ និងប្រជាជន ។ ក្តីសុខរបស់ប្រជាជន គឺជាសុបិនរបស់រដ្ឋាភិបាល ។ ដូច្នេះការចោទប្រកាន់ទាំងកំហឹ.ងថា រដ្ឋាភិបាលមិនស្រឡាញ់ជាតិ គឺជាការខុសឆ្គង និងអយុត្តិធម៌ បើទោះបីមានកិច្ចការជាច្រើនទៀត ដែលរដ្ឋាភិបាលត្រូវបន្តបំពេញបន្ថែមក្តី ។ ចេញពីជំនាញទំនាក់ទំនង ការប្រើប្រាស់អារម្មណ៍ដាក់ស្លាកថា អ្នកនេះស្រឡាញ់ជាតិ អ្នកនោះមិនស្រឡាញ់ជាតិ គឺមិនត្រឹមត្រូវទេ ។ វាជាការសន្និដ្ឋានតាមអារម្មណ៍ជាជាងការពិត ។
ចំណែករដ្ឋាភិបាលក៏ត្រូវទំនាក់ទំនងប្រកបដោយស្រឡាញ់ចំពោះប្រជាជនវិញដែរ ។ រដ្ឋាភិបាលត្រូវទទួលស្គាល់ថា មនុស្សជាចម្រុះភាពនៃគំនិត ហើយមនុស្សមានសមត្ថភាពនៃការគិតផ្សេងៗគ្នា ដោយផ្អែកលើចំណេះដឹង បទពិសោធន៍ និងឥទ្ធិពលជុំវិញខ្លួន ។ ដូច្នេះរដ្ឋាភិបាលអាចថ្លឹងថ្លែង និងឆ្លើយតបដោយឈរលើភាពត្រឹមត្រូវ ។ កាលបើមានការិះគន់ ដែលមិនពិត រដ្ឋាភិបាលអាចពន្យល់អ្វីដែលជាការពិតដូចដែលបានធ្វើ ដើម្បីដោះស្រាយការចោទប្រកាន់គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ត្រីកោណកម្ពុជា ឡាវ និងវៀតណាម ។ នៅពេលដែលរដ្ឋាភិបាល និងប្រជាជនគ្រាន់តែទទួលយកការពិតមួយថា រដ្ឋាភិបាល និងប្រជាជនស្រឡាញ់ជាតិដូចគ្នានោះវានឹងធ្វើអោយទំនាក់ទំនងកាន់តែល្អហើយសហប្រតិបត្តិការរវាងរដ្ឋាភិបាល និង ប្រជាជនក៏កាន់តែប្រសើរ ។
នៅសតវត្សរ៍ទី២១ ល្បឿននៃបដិវត្តកម្មឌីជីថលភាវូបនីយកម្ម គឺលឿន ដែលវា គឺជាបញ្ហាប្រឈម និងហានិភ័យដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខដុមរមនា និងស្ថិរភាពសង្គម ទន្ទឹមនឹងផ្តល់ប្រយោជន៍ ។ ដូច្នេះដើម្បីឲ្យយុគសម័យនេះ អាចដំណើរការដោយរលូន ប្រជាពលរដ្ឋ និងរដ្ឋាភិបាល គឺត្រូវតែរកចំណុចរួមគ្នាដើម្បីធ្វើឱ្យមានតុល្យភាពរវាងវឌ្ឍនភាពបច្ចេកវិទ្យាជាមួយនឹងសុខុមាលភាពសង្គម ។
ពិភពនៃឌីជីថលភាវូបនីយកម្មបានផ្លាស់ប្តូរគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិត និងជីវភាពរស់នៅ ពោល គឺតាំងពីរបៀបដែលយើងទំនាក់ទំនង និងធ្វើការ ។ ការរីកសាយភាយនៃវេទិកាឌីជីថលបានធ្វើឱ្យលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យទទួលបានចំណេះដឹង និងបង្កើតឱកាសសេដ្ឋកិច្ចថ្មីៗ ។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការជឿនលឿននៃបច្ចេកវិទ្យាយ៉ាងឆាប់រហ័សនេះ ក៏នាំមកនូវការព្រួយបារម្ភអំពីភាពឯកជន សុវត្ថិភាព ព័ត៌មានមិនពិត ។ល។
នាយុគសម័យឌីជីថល សង្គមងាយបង្ក និងរងនូវហានិភ័យជាច្រើន ដែលអាចធ្វើឲ្យសង្គមមានអស្ថិរភាព ។ ព័ត៌មានមិនពិត និងព័ត៌មានក្លែងក្លាយ រីករាលដាលយ៉ាងឆាប់រហ័សតាមប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមអាចញុះញង់ឱ្យមានអំពើហិ.ង្សាផ្សព្វផ្សាយការភ័យខ្លាច និងធ្វើឱ្យខូចទំនុកចិត្តសាធារណៈ ។ ជាក់ស្តែងករណី គម្រោងអភិវឌ្ឈន៍ព្រែកជីកហ្វូណនតេជោ និងគម្រោងអភិវឌ្ឈន៍តំបន់ត្រីកោណរួមគ្នារវាងកម្ពុជា ឡាវ និង វៀតណាមជាដើម ។ ខណ:គម្រោងទាំងនេះ នាំមកនូវផលប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ច វាត្រូវបានរុញអោយក្លាយជាបញ្ហាជម្លោះទៅវិញ ដោយក្រុមរិះគន់ និងអ្នកលេងបណ្តាញសង្គមមួយចំនួន ។
ឧក្រិ.ដ្ឋកម្មតាមអ៊ីនធឺណិត រួមទាំងការលួចអត្តសញ្ញាណ ការក្លែងបន្លំហិរញ្ញវត្ថុ និងការបំពានទិន្នន័យ គំរា.មកំហែងដល់សន្តិសុខផ្ទាល់ខ្លួន និងជាតិ កំពុងតែកើតមានជាហូរហែ ។ ជាងនេះទៅទៀត ការបែងចែកឌីជីថល ដែលការចូលប្រើបច្ចេកវិទ្យាមិនស្មើគ្នា អាចធ្វើអោយវិសមភាពសង្គមដែលមានស្រាប់កាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ ។
បញ្ហាទាំងនេះនឹងកាន់តែស្មុគស្មាញបន្ថែមទៀតសម្រាប់កម្ពុជា នៅពេលដែលប្រព័ន្ធច្បាប់ និងបទបញ្ញាតិសង្គម នៅមិនទាន់ធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពឲ្យទាន់នឹងការវិវត្តន៍ទៅនៃសង្គម ហើយសមត្ថភាពមន្ត្រីមានកម្រិត ហើយមានចន្លោះប្រហោងក្នុងការងារ ជាហេតុនាំអោយក្រុមជនឱកាសនិយមកេងចំណេញ និងទទួលផលយ៉ាងក្រាស់ក្រែល ។ ដោយមើលឃើញពីបញ្ហាប្រឈមទាំងនេះ ការសម្រេចបាននូវតុល្យភាពរវាងការច្នៃប្រឌិតឌីជីថល និងភាពសុខដុមរមនាក្នុងសង្គម គឺចាំបាច់ណាស់ ហើយប្រជាពលរដ្ឋ និងរដ្ឋាភិបាលគួរតែរួបរួមគ្នានៅក្នុងចំណុចរួមមួយ ។
តួនាទីរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល គឺមានសារៈសំខាន់ក្នុងរឿងនេះពីព្រោះ ដើម្បីឲ្យសង្គមសម្រេចបាននូវទស្សនៈដែលមានចំណុចរួមគ្នាជាមួយនឹងប្រជាជន គឺរាជរដ្ឋាភិបាល ត្រូវតែមានការសន្ទនាដោយបើកចំហរវាងប្រជាពលរដ្ឋ និងអ្នកពាក់ព័ន្ធផ្នែកឌីជីថល ។ ការសន្ទនានេះ គួរតែផ្តោតលើការបង្កើតគោលនយោបាយឌីជីថល ដែលរួមបញ្ចូល យុត្តិធម៌សង្គម សមភាព គ្មានបក្សពួកនិយម យកច្បាប់ជាធំ ហើយជាពិសេស គឺការទទួលខុសត្រូវ ។ ជាឧទាហរណ៍ រាជរដ្ឋាភិបាលអាចណែនាំកម្មវិធីអក្ខរកម្មឌីជីថល ដើម្បីអប់រំពលរដ្ឋអំពីអត្ថប្រយោជន៍ និងហានិភ័យនៃការធ្វើឌីជីថលនីយកម្ម ដោយហេតុនេះផ្តល់សិទ្ធិអំណាចឱ្យពួកគេរុករកពិភពឌីជីថល ប្រកបដោយការទទួលខុសត្រូវ ។ ដូចគ្នានេះដែរ ក្របខណ្ឌបទប្បញ្ញត្តិដែលការពារភាពឯកជនទិន្នន័យ និងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងឧក្រិ.ដ្ឋកម្មតាមអ៊ីនធឺណិត មានសារៈសំខាន់ក្នុងការរក្សាការជឿទុកចិត្តលើប្រព័ន្ធឌីជីថល ។
លើសពីនេះទៅទៀត រដ្ឋាភិបាលគួរតែសហការជាមួយក្រុមហ៊ុនបច្ចេកវិទ្យា ដើម្បីបង្កើតស្តង់ដារក្រមសីលធម៌សម្រាប់វេទិកាឌីជីថល ហើយនឹងស្តង់ដានៃការទទួលខុសត្រូវនឹងការងារ ។ ស្តង់ដារទាំងនេះអាចរួមបញ្ចូលគោលការណ៍ណែនាំសម្រាប់ការសម្របសម្រួលមាតិកា ការការពារទិន្នន័យ និងភាពឯកជនរបស់អ្នកប្រើប្រាស់ ដោយរួមទាំងសុក្រិត្យភាពនិងភាពត្រឹមត្រូវពេលបញ្ចូលទិន្នន័យរបស់ពួកគេ ដោយធានាថាឧបករណ៍ឌីជីថលមិនត្រូវបានប្រើប្រាស់ខុស ឬរំលោ.ភលើសិទ្ធិបុគ្គល។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ក្រុមហ៊ុនបច្ចេកវិទ្យាត្រូវតែទទួលស្គាល់តួនាទីរបស់ពួកគេ ក្នុងការរក្សាភាពសុខដុមរមនាក្នុងសង្គម និងមានឆន្ទៈក្នុងការធ្វើការជាមួយរដ្ឋាភិបាល និងសង្គមស៊ីវិល ដើម្បីបង្កើតបរិយាកាសឌីជីថលប្រកបដោយសុវត្ថិភាព និងមានការទទួលខុសត្រូវជាងមុន ។
ខណៈពេលដែលឌីជីថលនីយកម្មវាមានសារៈសំខាន់ក្នុងការការពារសង្គមពីគ្រោះថ្នាក់ដែលអាចកើតមាន វាក៏មានសារៈសំខាន់ណាស់ ក្នុងការបញ្ជៀស ការរារាំងការច្នៃប្រឌិត ។ ការធ្វើសមតុល្យនេះ តម្រូវឱ្យមានវិធីសាស្ត្រមួយច្បាស់លាស់ ហើយបទប្បញ្ញត្តិត្រូវតែរៀបចំយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ដើម្បីលើកទឹកចិត្តដល់ការរីកចម្រើនផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា និងកាត់បន្ថយហានិភ័យ និងការដែលធ្វើឲ្យពលរដ្ឋមិនសប្បាយចិត្ត ។ ការធ្វើសមតុល្យដ៏វិសេសវិសាលនេះមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការធានាថា ការផ្លាស់ប្តូរឌីជីថលផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដល់សង្គមទាំងមូល ។
សរុបមក ឌីជីថលភាវូបនីយកម្មផ្តល់ឱកាសយ៉ាងធំធេងសម្រាប់កំណើន និងការអភិវឌ្ឍ ប៉ុន្តែវាក៏បង្ហាញពីបញ្ហាប្រឈមសំខាន់ៗ ដែលអាចរំខានដល់ភាពសុខដុមរមនាក្នុងសង្គមផងដែរ ។ នៅក្នុងពិភពលោកដែលការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងលឿន ឌីជីថលនីយកម្ម គឺជាគោលដៅដែល ជៀសមិនរួច ។ រាជរដ្ឋាភិបាលចាំបាច់ត្រូវតែ ដើម្បីស្វែងរកការឯកភាពដែលលើកកម្ពស់សន្តិភាព ស្ថិរភាព និងវឌ្ឍនភាព តាមរយៈការជំរុញវិធីសាស្ត្រសហការចំពោះគោលនយោបាយឌីជីថល ដោយផ្អែកលើគោលការណ៍សីលធម៌ និងការទទួលខុសត្រូវ ។ កាលណាសមាជិកសង្គមកម្ពុជា អាចមានសមត្ថភាពទាញយកថាមពលនៃឌីជីថលភាវូបនីយកម្មមកប្រើប្រាស់យ៉ាងត្រឹមត្រូវ និងស្មើភាពគ្មានកំហុសធំដុំ ហើយអាចសម្រមសម្រួលនោះសង្គម កម្ពុជានឹងកាន់តែរីកចម្រើន ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ