អាជ្ញាធរ និងក្រសួងពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងខេត្តតាកែវ ខេត្តពោធិ៍សាត់ បាត់ដំបង និងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង បានចេញសេចក្តីជូនដំណឹងផ្សេងៗគ្នាដល់កសិករ កុំឱ្យធ្វើស្រែប្រាំងជាលើកទី២ ដោយសារអាចប្រឈមនឹងការខ្វះប្រភពទឹក ។ អាជ្ញាធរបានប្រាប់ដល់កសិករថា…
អាជ្ញាធរ និងក្រសួងពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងខេត្តតាកែវ ខេត្តពោធិ៍សាត់ បាត់ដំបង និងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង បានចេញសេចក្តីជូនដំណឹងផ្សេងៗគ្នាដល់កសិករ កុំឱ្យធ្វើស្រែប្រាំងជាលើកទី២ ដោយសារអាចប្រឈមនឹងការខ្វះប្រភពទឹក ។ អាជ្ញាធរបានប្រាប់ដល់កសិករថា ប្រសិនជាបន្តបង្កើនផល ស្រូវរដូវប្រាំងលើកទី២ ក្នុងចំនួនច្រើនលើសលប់ទៀតនោះនឹងជួបប្រទះការខ្វះខាតទឹកប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ ខ្វះទឹកសម្រាប់សត្វពាហនៈ និងខាតបង់ថវិកាថែមទៀត ។
សេចក្តីប្រកាសរបស់អាជ្ញាធរដល់ពលរដ្ឋ មានសារៈសំខាន់ដែលបានប្រាប់ដល់ពលរដ្ឋឱ្យបានដឹងជាជាមុនពីហានិភ័យ ។ ហានិភ័យដែលអាចប្រឈមនឹងការខាតបង់ថវិកា និងខាត់បង កម្លាំងពលកម្ម ឥតប្រយោជន៍ ។ ការចុះធ្វើស្រែម្តងៗ របស់ប្រជាពលរដ្ឋបានចំណាយថវិកាទាំងថវិកា និងចំណាយទាំងកម្លាំង ។ ពលរដ្ឋត្រូវចំណាយលុយទិញស្រូវពូជ ទិញជី ដែលមានតម្លៃខ្ពស់ត្រូវចំណាយថវិកា លើការជួលគ្រឿងយន្ត និងចំណាយលើថ្លៃសាំងបូបទឹកជាដើម ។ កសិករជាច្រើនបានខ្ចីបុល គេនៅពេលចុះធ្វើស្រែម្តងៗដោយរំពឹងផលស្រូវ ។ បានផលស្រូវទើបកសិករលក់ទូទាត់ ការចំណាយ ហើយសល់ពីសងគេទើបរកផលចំណេញឃើញ ដើម្បីយកមកផ្គត់ផ្គង់ការចំណាយក្នុងគ្រួសារ ដូចជា ផ្គត់ផ្គង់លើការសិក្សារបស់កូនៗជាដើម ។
ដូច្នេះការជូនដំណឹងរបស់អាជ្ញាធរខាងលើ ជាដំណឹងដ៏មានសារសំខាន់ដល់កសិករ ។ ប៉ុន្តែនៅក្រោយ ការធ្វើស្រែមិនបានរបស់កសិករបែបនេះ តើមានផលអវិជ្ជមានបែបណាដល់ជីវភាព កសិករនោះ? ដូចគេដឹងស្រាប់ហើយថា កសិកររស់អាស្រ័យផលនឹងការដាំដុះ ចុះបើមិនអាចដាំដុះ មិនអាចបង្កបង្កើនផលស្រូវបាន តើជីវភាពរបស់ពួកគាត់នឹងទៅជាយ៉ាងណា?
ដើម្បីឆ្លើយសំណួរនេះ គេគួរដឹងថា ការធ្វើស្រែចម្ការរបស់ប្រជាកសិករប្រៀបដូចជា ការងារប្រចាំថ្ងៃរបស់មន្ត្រីរាជការ ឬអ្នកធ្វើការក្រុមហ៊ុន ។ ការធ្វើស្រែជាប្រភពចំណូលចិញ្ចឹមជីវិត និងជាប្រភពស្បៀងទ្រទ្រង់ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់កសិករ ។ ធ្វើស្រែចម្ការកសិករបានផលលក់ដោះដូរបានជាប្រាក់យកមកផ្គត់ផ្គង់ការសិក្សារបស់កូនៗ ឬបានប្រាក់ទិញដូររបស់របរប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃតាមតម្រូវការគ្រួសារ ។ ផលលំបាកធំ ពីការខ្វះប្រភពទឹកធ្វើស្រែចម្ការ ម្តងម្កាលអាចបណ្តាលឱ្យពលរដ្ឋនឿយណាយ នៅក្នុងរបរកសិកម្ម ហើយនៅទីបំផុតកសិករអាចនឹងបោះបង់របរកសិកម្ម ដែលជាដង្ហើមសេដ្ឋកិច្ចជាតិនេះ ចោលតែម្តងក៏ថាបាន ។
ការធ្វើស្រែរបស់កសិករនាពេលបច្ចុប្បន្ន ពួកគាត់ត្អូញត្អែរថា បានប្រឈមនឹងផលលំបាកជាច្រើនដូចជាតម្លៃជី ពូជខ្ពស់ ថ្លៃជួលគ្រឿងចក្រកសិកម្ម មានតម្លៃខ្ពស់ រួមនឹងមានការប្រកួតប្រជែងខ្លាំងជាមួយកសិផលដែលនាំចូលដែលមានតម្លៃទាបជាងកសិផលក្នុងស្រុកធ្វើឱ្យកសិករមិនបាករកផលចំណេញជាដើម ។ ការបន្ថែមផលលំបាកដល់កសិករដូចជា ការខ្វះខាតទឹកជាដើមនេះចង់មិនអង់អាចប៉ះពាល់ដល់ទស្សនរបស់កសិករនៅក្នុងការប្រកបរបរកសិម្មផងដែរ ។ ម្យ៉ាងទៀតនៅពេលមិនអាចធ្វើស្រែក្បែរផ្ទះបានបែបនេះ ជាការលើកទឹកចិត្តដល់កសិករធ្វើចំណាកស្រុកផងដែរ ។
ទឹកជាប្រភពសំខាន់សម្រាប់ជីវិតមនុស្សសត្វ ហើយវាជាដង្ហើមរបស់កសិករនៅក្នុងការដាំដុះ ។ គេមិនអាចធ្វើឱ្យវិស័យកសិកម្មរីកចម្រើនបានទេ ប្រសិនជាគ្មានទឹកគ្រប់គ្រាន់នោះ ។ ក្នុងនាមជាប្រទេសកសិកម្ម ទឹកគួរបានធានាដល់ការដាំដុះរបស់កសិករ ។ ដូចជា ទស្សនវិទ្យាមួយដែលគេបានលើកឡើងថា «ធ្វើស្រែនឹងទឹកធ្វើសឹកនឹងបាយ»នោះ ។
ការខ្វះទឹកធ្វើស្រែរបស់កសិករ ចង់មិនចង់បានក្លាយជាចំណោទដល់ការគ្រប់គ្រងទឹកនៅកម្ពុជា ។ ការមិនមានទឹកធ្វើស្រែនាំឱ្យគេអាចសន្និដ្ឋានជាអវិជ្ជមានដល់វិស័យកសិកម្ម នៅពេលដែលវិស័យនេះបានដើរតួនាទីសំខាន់មួយនៅក្នុងដង្ហើមសេដ្ឋកិច្ចជាតិនោះ ។
ខេត្តតាកែវ ដែលមិនអាចធ្វើស្រែប្រាំងជាលើកទី២ ក្នុងឆ្នាំនេះ ជាខេត្តទី២ របស់កម្ពុជាដែលមានទិន្នផលស្រូវប្រាំងខ្ពស់ជាងគេរៀងរាល់ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីខេត្តព្រៃវែង ។ ខេត្តពោធិ៍សាត់ ខេត្តបាត់ដំបង និងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង សុទ្ធសឹងជាខេត្តនៅជុំវិញបឹងទន្លេសាបដែលជាប្រភពទឹក និងជីវជាតិក្នុងការដាំដុះ ។ ការខកខាតខេត្តទាំងអស់នេះមិនអាចធ្វើស្រែប្រាំងបាន ពិតជាមានការខាតបង់ដ៏ធំមួយរបស់កសិករ ៕ ដោយ ៖ សារ៉ាន់
ចែករំលែកព័តមាននេះ