ប្រធានបទការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងនៅកម្ពុជា បានក្លាយជាជាចំណុចក្តៅមួយ ដែលមហាជនលើកមកជជែក ។ ជាពិសេសសង្គមបានបារម្ភថា គ្រឿងស្រវឹងអាចបំផ្លាញធនធានមនុស្សនៅកម្ពុជា ជាពិសេសកម្លាំងជាយុវជនដែលជាទំពាងស្នងឬស្សី ។ យុវជនសេពគ្រឿងស្រវឹងច្រើនធ្វើឱ្យពួកគេបាត់បង់ឱកាសកសាងសមត្ថភាព និងការចូលរួមកសាងអភិវឌ្ឍន៍សង្គម…
ប្រធានបទការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងនៅកម្ពុជា បានក្លាយជាជាចំណុចក្តៅមួយ ដែលមហាជនលើកមកជជែក ។ ជាពិសេសសង្គមបានបារម្ភថា គ្រឿងស្រវឹងអាចបំផ្លាញធនធានមនុស្សនៅកម្ពុជា ជាពិសេសកម្លាំងជាយុវជនដែលជាទំពាងស្នងឬស្សី ។ យុវជនសេពគ្រឿងស្រវឹងច្រើនធ្វើឱ្យពួកគេបាត់បង់ឱកាសកសាងសមត្ថភាព និងការចូលរួមកសាងអភិវឌ្ឍន៍សង្គម ។ គ្រឿងស្រវឹងបំផ្លាញសុខភាព និងសេដ្ឋកិច្ចពលរដ្ឋផងដែរ ។
សេពគ្រឿងស្រវឹងនឹងនាំឱ្យវិនាស នេះបើតាមទ្រឹស្តីអប់រំរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនា។ ក្នុងការគោរពប្រតិបត្តិ៥សីលប្រការមួយបានហាមពិសាគ្រឿងស្រវឹង ។ ប៉ុន្តែមានការបកស្រាយថា អ្នកប្រតិបត្តិធម៌សីលក្នុងចំណោមប្រការគួរជៀសវាងទាំង៥នោះ ដែលគួរជៀសវាងខ្លាំងបំផុតជាងគេ គឺការសេពគ្រឿងស្រវឹងនេះឯង។ សេពគ្រឿងស្រវឹងមានបាប ទោស និងខុសវិន័យធ្ងន់ធ្ងរជាងគេ នាំឱ្យបុគ្គលសេពរងគ្រោះច្រើនជាងការប្រព្រឹត្តខុសពីប្រការផ្សេងៗ។
ការអប់រំបែបព្រះពុទ្ធសាសនាបានបញ្ជាក់ថា មនុស្សត្រូវកិលេ.សគ្របសង្កត់ខ្លាំង វង្វេងគិតមិនទាន់ ក៏អាចប្រព្រឹត្តធ្វើដូចសត្វ ព្រោះហេតុនោះ ពួកសប្បុរសទាំងឡាយ បានពិចារណាឃើញថា មិនសមគួរ ទើបបញ្ញត្តហាមមិនឲ្យមនុស្សប្រព្រឹត្តទុច្ចរិត ដូចសត្វ គឺណែនាំឲ្យមនុស្សធ្វើអំពើល្អដល់គ្នា និងគ្នាយ៉ាងតិចបំផុត គង់វៀរចាកអំពើទុច្ចរិតឲ្យបាន ៥ប្រការ មានវៀរចាកការសម្លា.ប់ជីវិតសត្វដទៃ វៀរចាកការប្រកាន់យកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់អ្នកដទៃ វៀរចាកការរួមប្រវេណី គឺប្រព្រឹត្តផ្លូវភេ.ទ ជាមួយប្រពន្ធកូនរបស់ជនដទៃ វៀរចាកការនិយាយពាក្យមិនពិត និងវៀរចាកការផឹកទឹកស្រវឹង ដែលជាហេតុឲ្យកើតសេចក្ដីប្រមាទផ្សេងៗ។
ការវៀរចាកទាំងអស់នេះ ប្រសិនជាគេប្រព្រឹត្តិខុសចំពោះប្រការណាមួយ គេមាន ទោសកំហុស ទៅតាមប្រការនោះតែមួយ ។ ប៉ុន្តែបើគេមិនអាចវៀរចាកការទទួលស្រវឹងបានទេ គឺផលលំបាកពីការសេពគ្រឿងស្រវឹងនេះ ជះឥទ្ធិពលអាក្រក់ច្រើនយ៉ាងដល់បុគ្គលអ្នកប្រព្រឹត្ត។
ដូចគេដឹងថាគ្រឿងស្រវឹងជាទឹកប្តូរនិស្ស័យ ។ មនុស្សស្លូតទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងច្រើន លើសលប់ចូលខ្លួននាំឱ្យទៅជាមនុស្សកាច ជាមនុស្សមិនអាចគ្រប់គ្រងសតិខ្លួនឯងបាន ។ អ្នកសេពគ្រឿងស្រវឹង អាចមានទោសក្នុងកាមគុណ ដោយត្រូវទៅរំលោ.ភបំពា.នប្រពន្ធកូនគេ អាចទៅនិយាយកុហស បោកប្រាស់គេ អាចប្រើហិ.ង្សាដាក់គេ បង្កជម្លោះ បង្កអសន្តិសុខដល់ សង្គមច្រើនយ៉ាង ដូចជាគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ជាដើម។ នេះគេមិនរាប់ពីការខូចសុខភាព និងខាតលុយកាក់ខ្លួនឯងផង ។
ការស្ទង់មតិថ្មីមួយដែលធ្វើឡើងដោយក្រសួងសុខាភិបាល និងស្ថាប័នរដ្ឋាភិបាលពាក់ព័ន្ធផ្សេងទៀត ដែលចេញផ្សាយកាលពី ឆ្នាំ២០២៣បានបង្ហាញថា បុរស ៧នាក់ ក្នុងចំណោម១០ នាក់ដែលស្មើប្រមាណ៧០% សេពគ្រឿងស្រវឹង ។ ការស្ទង់មតិបង្ហាញថា ក្នុងមួយខែ បុរស១០% ពិសាគ្រឿងស្រវឹងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ឬស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃ ។ ចំណែកបុរស ៦០% សេពគ្រឿងស្រវឹងពី១ ថ្ងៃទៅ៥ ថ្ងៃ។ បុរស ១៨% ពិសាគ្រឿងស្រវឹង ៦ថ្ងៃទៅ១០ថ្ងៃ និងបុរស ១២% ពិសាគ្រឿងស្រវឹងពី១១ ថ្ងៃទៅ ២៤ថ្ងៃ។
ការផ្សព្វផ្សាយផលិតផលគ្រឿងស្រវឹងពោលពាសត្រង់ៗ នៅតាមប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ដែលមានលក្ខណៈអូសទាញ ដូចជាការទទួលស្រាបៀរបានរង្វាស់ ទទួលបានមាស ទទួលបានម៉ូតូ ឡានជាដើម ឬការផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម នៅតាមបដាផ្ទាំងប៉ាណូ តាមទីសាធារណៈ ក្បែរសាលារៀន ក្បែរវត្តអារាម ត្រូវគេយល់ឃើញថា ជារឿងមិនសមរម្យ និងគួរហាមឃាត់ ។
មជ្ឈដ្ឋាននានា បានទទួចឱ្យកម្ពុជា អនុម័តច្បាប់គ្រប់គ្រងគ្រឿងស្រវឹង ដែលបានព្រាងតាំងពីឆ្នាំ២០០៥ មកឱ្យបានឆាប់ដើម្បីសណ្តាប់ធ្លាប់សង្គម សុខភាពសាធារណ និងដើម្បីការពារធនធាន កសាងធនធានមនុស្សប្រកបដោយគុណភាព កុំឱ្យបំផ្លាញដោយគ្រឿងស្រវឹង និងថ្នាំញៀ.ន៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ