ការស្រឡាញ់ប្រទេសជាតិ គឺជាធម្មជាតិរបស់មនុស្សជាតិ មិនថាពូជសាសន៍ណានោះទេ តែងតែមានចិត្តស្រឡាញ់ជាតិ ស្រឡាញ់ទឹកដីរបស់ខ្លួនច្រើនជាងជាតិសាសន៍ដទៃ។ មានវីរៈជនគ្រប់ប្រទេសបានពលីកម្មខ្លួនឯង ដើម្បីឱ្យជាតិរស់ ពោលគឺគេបានប្រកាន់ជំហរ
ការស្រឡាញ់ប្រទេសជាតិ គឺជាធម្មជាតិរបស់មនុស្សជាតិ មិនថាពូជសាសន៍ណានោះទេ តែងតែមានចិត្តស្រឡាញ់ជាតិ ស្រឡាញ់ទឹកដីរបស់ខ្លួនច្រើនជាងជាតិសាសន៍ដទៃ។ មានវីរៈជនគ្រប់ប្រទេសបានពលីកម្មខ្លួនឯង ដើម្បីឱ្យជាតិរស់ ពោលគឺគេបានប្រកាន់ជំហរ «ស្លា.ប់ខ្លួនកុំឱ្យតែជាតិស្លា.ប់»។
ការស្រឡាញ់ និងស្នេហាជាតិ អាចធ្វើបាននៅគ្រប់កន្លែង គ្រប់កាលៈទេសៈ និងគ្រប់សកម្មភាព។ អ្នកស្នេហាជាតិ មិនមែនសំដៅដល់ការកាន់កាំភ្លើ.ងចូលប្រយុទ្ធក្នុងសមរភូមិប្រឆាំង សត្រូវ ទើបហៅថាជាអ្នកស្នេហាជាតិនោះទេ។ សម័យសង្គ្រាម ការកាន់កាំភ្លើ.ងចូលសមរភូមិ ជាការពលិកម្មធំធេងដើម្បីជាតិ ពីព្រោះបានយកជីវិ.តទៅប្តូរ។
ក្នុងសម័យគ្មានសង្គ្រាម ការស្រឡាញ់ជាតិមានរូបភាពផ្សេង។ អ្នកកាន់ប៊ិចសរសេរ បង្ហាញពីទឹកដី អរិយធម៌ វប្បធម៌ របស់ខ្លួនទៅកាន់ពិភពលោក ក៏ជាអ្នកស្នេហាជាតិដែរ។ អ្នកអប់រំ ដែលបានធ្វើសកម្មភាពផ្សេងៗ ដើម្បីប្រយោជន៍ជាតិ ប្រយោជន៍ពលរដ្ឋ ចូលរួមបណ្តុះគំនិត យុវជនជំនាន់ក្រោយឱ្យស្រឡាញ់ទឹកដី ស្រឡាញ់ពលរដ្ឋ ក៏មានឈ្មោះថា អ្នកស្នេហាជាតិ។
និយាយជារួមស្នេហាជាតិ ស្រឡាញ់ជាតិ ត្រឹមធ្វើខ្លួនជាមនុស្សល្អ មិនបង្កអសន្តិសុខ មិនធ្វើសកម្មភាពប៉ះពាល់អ្នកដទៃ មិនបំភ្លៃការពិត មិនបម្រើមនោគមន៍វិទ្យាណាមួយ ដើម្បីបំផ្លាញជាតិ នោះមានឈ្មោះថាស្នេហាជាតិ។
ពាក្យស្នេហាជាតិ ក៏ច្រើនបានឮពីអ្នកនយោបាយ។ តាមពិតទៅអ្នកនយោបាយ ក៏ជាពលរដ្ឋសំខាន់បំផុត ការដែលអ្នកនយោបាយនិយាយពីពាក្យថាស្នេហាជាតិ គឺដោយសារពួកគាត់ដឹងច្បាស់ពីទឹកចិត្តពលរដ្ឋថា នរណាក៏ស្រឡាញ់ និងស្នេហាជាតិនេះឯង។ ដូច្នេះដើម្បីទទួលបានការគាំទ្រពីប្រជាពលរដ្ឋ គឺពួកគាត់ត្រូវនិយាយថា ខ្លួនជាអ្នកស្នេហាជាតិ។ ប្រទេសជាតិ ឬជាតិសាសន៍ណាមួយ ដែលមានអ្នកនយោបាយស្រឡាញ់ជាតិពិតប្រាកដ នោះជាការសំណាងគ្មានអ្វីប្រៀបបានឡើយរបស់ជាតិសាសន៍មួយនោះ។
សម្រាប់ពលរដ្ឋសាមញ្ញាដែលសេ្នហាជាតិ គឺជាការកសាងខ្លួនជាពលរដ្ឋល្អ ទៅតាមឋានៈ និងតួនាទី។ ជាយុវជន ត្រូវខិតខំសិក្សារៀនសូត្រ កសាងខ្លួនជាធនធានប្រកបដោយសក្តានុពល សម្រាប់ចូលរួមការងារសង្គម។ ជាមន្ត្រីរាជការ ត្រូវខិតខំធ្វើការជួយជាតិដោយស្មោះត្រង់ ប្រឆាំងអំពើពុ.ករលួ.យ លុបបំបាត់ការប្រកាន់បក្សពួក ដែលនាំឱ្យសង្គមជាតិមានការបែងចែកមនុស្សក្នុងសង្គម នោះក៏ឈ្មោះថា អ្នកស្នេហាជាតិ។
សម្រាប់អ្នកនយោបាយ ស្នេហាជាតិ គឺការស្រទ្បាញ់ជាតិ មាតុភូមិ ស្រឡាញ់ប្រជាជន ត្រូវការពារបូរណភាពទឹកដី ឯករាជ្យ អធិបតេយ្យរបស់ជាតិ។ អ្នកស្នេហាជាតិ មិនមែនស្ថិតនៅត្រឹមតែមនោសញ្ចេតនា ឬត្រឹមតែបបូរមាត់តែប៉ុណ្ណោះទេ គឺស្ថិតនៅលើសកម្មភាព និងឧត្ដមគតិជាក់ស្ដែង ក្នុងបុព្វហេតុការពារផលប្រយោជន៍ជាតិ សេចក្ដីថ្លៃថ្នូរជាតិ និងប្រជាពលរដ្ឋជាចម្បង។
នៅក្នុងការគ្រប់គ្រងប្រទេសជាតិ ដើម្បីឱ្យមានការស្មោះត្រង់ចំពោះជាតិ ស្រឡាញ់ទឹកដី គេបានបង្កើតឱ្យមានច្បាប់ សម្រាប់ការគោរពប្រតិបត្តិការរបស់មនុស្សនៅក្នុងសង្គមទាំងមូល ។ ច្បាប់ ត្រូវតែគោរពទាំងអស់គ្នា មិនថាជាថ្នាក់ដឹកនាំ និងពលរដ្ឋនោះទេ។ លើសពីនេះទៅទៀត ដើម្បីដាស់សតិស្មារតី ថ្នាក់ដឹកនាំកំពូលៗរបស់ជាតិ ច្បាប់បានត្រូវឱ្យមានការធ្វើសច្ចាប្រណិធាន ឬស្បថស្បែ នៅមុនចូលកាន់តំណែងសំខាន់ៗទៀតផង។
ស្រឡាញ់ជាតិ គឺការចូលរួមរបស់ពលរដ្ឋគ្រប់មជ្ឈមដ្ឋាន គេមិនអាចប្រកាន់ថា អ្នកនេះស្រឡាញ់ជាតិជាងអ្នកនោះឡើយ។ គ្រប់គ្នាអាចធ្វើសកម្មភាព ដើម្បីការពារ និងការស្រឡាញ់ចំពោះជាតិ។ អ្នកស្រឡាញ់ជាតិ ពិតប្រាកដ គឺតែងតែបើកឱកាសឱ្យគ្រប់គ្នាធ្វើសកម្មភាពដើម្បីជាតិ ។ គេមិនអាចប្រកាន់ថាមានតែខ្លួន ឬក្រុមខ្លួនស្រឡាញ់ជាតិ ហើយអ្នកនោះ ក្រុមនោះ មិនស្រឡាញ់ជាតិឡើយ។
ក្រៅពីការគោរព និងអនុវត្តច្បាប់ ការស្រឡាញ់ជាតិដោយមនសិកា និងចេញពីបេះដូង ជាកត្តាសំខាន់ណាស់។ ស្រឡាញ់ជាតិដោយបេះដូង គឺជាការលះបង់ឱ្យសង្គមទាំងមូលបានស្រឡាញ់ជាតិដូចខ្លួនដែរ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ