ខេត្តព្រៃវែង ៖ វត្តមួយក្នុងភូមិតាហ៊ែល(ខ) ឃុំរាធរ ស្រុកព្រះស្តេច ដែលស្ថិតនៅតាមដងទន្លេតូចជាប់ព្រំប្រទល់ខេត្តដុងថាប់ វៀតណាម មានសភាពអត្តខាត់ជាងគេក្នុងចំណោមវត្តទាំងអស់ក្នុងខេត្ត ដោយសារមានប្រជាពលរដ្ឋតិចតួចរស់នៅទីនោះប្រកបរបរកសិកម្ម និងដាំដំណាំរួមផ្សំបន្តិចបន្តួចដើម្បីចិញ្ចឹមគ្រួសារ ។ ប្រជាជនទាំងនោះរស់នៅលើដីទួលៗ ព្រោះងាយស្រួលចិញ្ចឹមសត្វគោ-ក្របី ជ្រូក មាន់ ទា ។ ពេលរដូវវស្សាទឹកលិចចូលដល់ក្រោមផ្ទះដែលមើលទៅល្ហល្ហាចដូចផ្ទៃសមុទ្រ គ្រួសារនីមួយៗប្រើទូកជាយានជំនិះក្នុងការធ្វើដំណើរទៅផ្សារទៅភូមិឬទៅវត្តឧត្តមជលសាររការាម ដែលជាវត្តអត្តខាត់បំផុត។ វត្តនេះកកើតតាំងពីឆ្នាំ២០០៧ មកដល់សព្វថ្ងៃនេះ គឺខ្វះមុខខ្វះក្រោយ ដោយសារវត្តនេះកសាងពីបាតដៃទទេ ដោយកម្លាំងសទ្ធាជ្រះថ្លារបស់ពុទ្ធបរិស័ទចំណុះជើងវត្តទាំងមូល ។
តាមការរៀបរាប់របស់លោកតាអាចារ្យវត្ត ហីម អៀង អាយុ៧០ឆ្នាំ ឱ្យដឹងថា ប្រជាពលរដ្ឋកាលពីបុរាណបើចង់ទៅធ្វើបុណ្យឯវត្តត្រូវឆ្លងបឹងបួចម្ងាយជាង៥គីឡូម៉ែត្រ ដូច្នេះមនុស្សចាស់ជរា ពិការ មិនអាចទៅបានទេ ក៏មូលមតិគ្នាបង្កើតជាវត្តថ្មីមួយនេះនៅឆ្នាំ២០០៧ ក្នុងភូមិតាហ៊ែល(ខ) ដើម្បីងាយស្រួលធ្វើសមាទានសីលនិងធ្វើបុណ្យនានា ជាពិសេសទុកសម្រាប់កូនចៅជំនាន់ក្រោយ ។ លោកតាបញ្ជាក់ថា បើចង់ទៅសុំសីលនៅវត្តភូមិតាហ៊ែល«ក» គឺត្រូវដើរកាត់បឹងឬអុំទូក ហើយបើមានភ្លៀងកាន់តែពិបាកព្រោះរអិលមុខក្រោយជួនក៏ដួលកំពប់បាយសម្លខកខានយកចង្ហាន់ប្រគេនព្រះសង្ឃក៏មាន ដូច្នេះហើយបានជាមានការមូលមតិគ្នាកសាងវត្តថ្មីនេះឡើង ។ តែការកសាងហាក់ដូចជាជំហានគីង្គក់ត្រូវរបួសអញ្ចឹង គឺដំបូងសង់រោងសាឡំ តូចមួយដើម្បីតម្កល់ព្រះពុទ្ធបដិមា១អង្គគ្រាន់បានជាទីសក្ការៈថ្វាយបង្គំរាល់ថ្ងៃសីលឬថ្ងៃបុណ្យនានា ។ ក្រោយមកសាងសង់កុដិឈើតូចមួយប្រគេនព្រះសង្ឃសម្រាប់គង់នៅ ។ គាត់និយាយថា ដោយសារស្ថានភាពលំបាកលំបិន ព្រះសង្ឃខ្លះគង់នៅបាន១វស្សាក៏និមន្តទៅចោលវត្តទៅរកវត្តផ្សេងក៏មាន ខ្លះក៏គង់នៅបានយូររហូតដល់សព្វថ្ងៃ ។
ចៅអធិការព្រះនាមញ៉ែម ពេជ្រមុន្នី ព្រះជន្ម២៧ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិអំពៅព្រៃ ឃុំកោះសំពៅ ស្រុកពាមជរ ដែលគង់នៅបានយូរជាងគេបានតស៊ូដឹកនាំកសាងសមិទ្ធផលនានាក្នុងវត្ត ដូចជាកសាងផ្លូវលំ១ខ្សែ ពីវត្តទៅភូមិតាហ៊ែល(ក)ចម្ងាយជាង៥គីឡូម៉ែត្រ កាត់បឹងបួនិងវាលស្រែប្រាំងអ្នកស្រុក ចំណាយអស់ថវិកាជាង៥០លានរៀល និងកំពុងជំពាក់គេសព្វថ្ងៃ ។ ចំពោះអ្នកស្រុកភូមិវិញ មានសេចក្តីត្រេកអរ ខ្លាំងណាស់នឹងការកសាងផ្លូវលំ១ខ្សែថ្មីៗនេះ ទោះបីខាតបង់ដីស្រែ២-៣ម៉ែត្រឬ៤-៥ម៉ែត្រក៏ដោយ ព្រោះបានផ្លូវធ្វើដំណើរស្រួល ។
ចៅអធិការអង្គនេះមានសង្ឃដីកាថា ការកសាងសមទ្ធិផលនានាគឺអាស្រ័យទៅលើពុទ្ធបរិស័ទចំណុះជើងវត្តមូលមតិគ្នាជាឯកច្ឆន្ទ រួមនឹងជំហររបស់លោកតាអាចារ្យ និងគណៈកម្មការទាំងអស់ផងដែរ ដែលធានាអះអាងនិងដោះស្រាយតាមលទ្ធភាពនានាជាមួយព្រះអង្គ ។ សព្វថ្ងៃដោយអត់មានព្រះវិហារ គណៈកម្មការវត្តនិងព្រះអង្គខិតខំកសាងសសរគ្រឹះព្រះវិហារជាបណ្តើរៗដើម្បីរង់ចាំសប្បុរសជនជួយឧបត្ថម្ភគាំទ្រក្នុងការសាងសង់ព្រះវិហារនៅថ្ងៃក្រោយ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ