ADផ្ទាំងផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម

Picture
  • ភ្នំពេញ

រាជធានី​ភ្នំពេញ ៖ ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ នៅ​តំបន់​ជា​ច្រើន​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​យើង​នៅ​ពេល​វស្សា ពេល​ភ្លៀង​ធ្លាក់​ខ្លាំង តែងតែ​រង​គ្រោះ​ដោយសារ​តែ​ជំនន់​ទឹកភ្លៀង ។ ការ​លិចលង់ ក្រៅ​តែពី​ខូចខាត​ផ្លូវក្នុង​នោះ​ក៏​មានការ​ខូចខាត​ផលដំណាំ​របស់​ប្រជា​កសិករ​ផង​ដែរ ។…

រាជធានី​ភ្នំពេញ ៖ ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ នៅ​តំបន់​ជា​ច្រើន​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​យើង​នៅ​ពេល​វស្សា ពេល​ភ្លៀង​ធ្លាក់​ខ្លាំង តែងតែ​រង​គ្រោះ​ដោយសារ​តែ​ជំនន់​ទឹកភ្លៀង ។ ការ​លិចលង់ ក្រៅ​តែពី​ខូចខាត​ផ្លូវក្នុង​នោះ​ក៏​មានការ​ខូចខាត​ផលដំណាំ​របស់​ប្រជា​កសិករ​ផង​ដែរ ។ ប៉ុន្តែ​ផុត​តែ​ពី​គ្រោះ​ទឹកជំនន់​នេះ​ទៅ គឺ​នៅ​តំបន់​មួយ​ចំនួន​ទៀត បែរជា​ត្រូវ​ជួប​គ្រោះ​រាំង​ស្ងួត​ក៏​បណ្តាល​ឱ្យ​ខូច​ដល់​ផលដំណាំ​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​យើង ពិសេស​ដំណាំ​ស្រូវ ។

ជាក់ស្តែង កាលពី​ថ្ងៃ​ទី​១៧ ខែសីហា ឆ្នាំ​២០២៣ មាន​សេចក្តីរាយការណ៍​ថា ដំណាំ​ស្រូវ របស់ ប្រជា​កសិករ ក្នុងស្រុក​មោងឫស្សី និង​ស្រុក​គាស់​ក្រឡ ខេត្តបាត់ដំបង បាន​ប្រឈមការ​ខ្វះទឹក​ស្រោចស្រព បណ្តាល​ឲ្យ​ខូចខាត​មួយ​ចំនួន​។ ប្រជា​កសិករ ក្នុងស្រុក​មោងឫស្សី ដែល​ដីស្រែ នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ប្រភព​ទឹក បាន​ដាំ​ប្រភេទ​ស្រូវធ្ងន់ ដែល​ពឹងផ្អែក​លើ​ទឹកភ្លៀង បើ​តំបន់នោះគ្មាន​ភ្លៀង គឺ​ត្រូវ​ខូចខាត​ទាំងស្រុង​។

ករណី​នេះ មន្ត្រី​ជំនាញ នៅ​មន្ទីរ​កសិកម្ម រុក្ខា​ប្រមាញ់ និង​នេសាទ ខេត្តបាត់ដំបង បាន​លើក​ឡើង​ថា ជា​ធម្មតា​នៅ​តាម​បណ្តា​ស្រុក​មួយ​ចំនួន​ប្រជា​កសិករ​ប្រកប​របរ​កសិកម្ម​តែងតែមាន​តំបន់​ខ្លះ​បាន​ដាំ​ប្រភេទ​ស្រូវធ្ងន់ គឺ​ពឹងផ្អែក​តែ​លើ​ទឹកភ្លៀង​ប៉ុណ្ណោះ​ដោយសារ​តែ​វា​នៅ​ឆ្ងាយ​ដាច់​ពី​ប្រព័ន្ធ​ទឹក ។ នៅ​ក្នុងស្រុក​មោងឫស្សី នៅ​តំបន់​ធ្វើស្រែ ដែល​ពឹង​តែ​លើ​ទឹកភ្លៀង បាន​ខូចខាត​ស្រូវ ប្រហែលជា​៣​ម៉ឺន​ហិ​កតា ។ ចំណែក​ស្រុក​គាស់​ក្រឡ គឺជា​តំបន់​ដី​ដែល​មាន​ប្រឡាយ​ទឹក សម្រាប់​តែ​ផ្ទុក​ទឹកភ្លៀង​នោះ​ក៏​នៅ​ពេល​នេះ​រង​ការ​ខូចខាត​ស្រូវ ប្រហែល​ជាង​៣​ពាន់​ហិ​កតា ។

យ៉ាងណា​ក៏​ដោយ មិន​ថា ពេល​មាន​ទឹកជំនន់​ដោយ​ទឹកភ្លៀង ឬ​បង្ក​ដោយ​ទឹកទន្លេ​នោះ​ទេ គឺ អាជ្ញាធរ និង​មន្ត្រី​ពាក់ព័ន្ធ​បាន​អន្តរាគមន៍​ជួយ​សង្គ្រោះ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ភ្លាម​ៗ ។ ដូច​គ្នា​ដែរ នៅ ពេល​រាំង​ស្ងួត​នេះ​ក៏​មិន​ខុស​គ្នា​ឡើយ ពិសេស​ក្នុង​វិស័យ​កសិកម្ម គឺ​រាជរដ្ឋាភិបាល ជំរុញ​ឲ្យ​មន្ត្រី​ថ្នាក់​មូលដ្ឋាន​យកចិត្តទុកដាក់​ខ្លាំង​ណាស់ ។ តែ​នៅ​តំបន់​ខ្លះ​ស្ថិត​នៅ​ដាច់​ឆ្ងាយ​មិន​អាច​មាន​ប្រព័ន្ធ​បញ្ជូន​ទឹក​ទៅ​ដល់​ផុត​ពី​ដែន​ប្រព័ន្ធ​ធារាសាស្ត្រ ។ ចំណែក​នៅ​តំបន់​ដែល​មាន​ប្រព័ន្ធ​ធារាសាស្ត្រ គឺ​មន្ត្រី​ជំនាញ​បាន​បញ្ជូន​ម៉ាស៊ីនបូមទឹក​ទៅ​បូមទឹក​ពី​ប្រភព​ទឹក​នៅ​ជិត​ៗ ដើម្បី​សង្គ្រោះ​ស្រូវ​ស្រែ​ទាំងនោះ ។

ទោះជា​មាន​អន្តរាគមន៍​ពី​អាជ្ញាធរ និង​មន្ត្រី​ពាក់ព័ន្ធ​ដូច្នេះ​ក៏​ដោយ​ក៏​ស្រូវ​ស្រែ​របស់​ប្រជា​កសិករ​ដែល​រង​គ្រោះ ដោយ​គ្រោះ​រាំង​ស្ងួត ជួយ​បាន​តែ​នៅ​តំបន់​ជិត​ៗ ប្រឡាយ​ទឹក និង​កន្លែង ដែល​មាន​ប្រព័ន្ធ​ធារាសាស្ត្រ និង​ប្រភព​ទឹកស្ទឹង បឹង អូរ និង​ទន្លេ​ប៉ុណ្ណោះ ។ ចំណែក​នៅ​តំបន់​ដាច់​ស្រយាល​ឆ្ងាយ​ពី​ប្រភព​ទឹក និង​ប្រឡាយ​ទឹក គឺ​មិន​មាន​លទ្ធភាព ដើម្បី​ជួយ​សង្គ្រោះ​បាន​នោះ​ទេ ។

ហាក់ដូចជា​រាល់​ឆ្នាំទៅ​ហើយ ដែល​ប្រទេស​យើង តែងតែ​ជួប​រឿង​ដដែល​ៗ គឺ​នៅ​ពេល ភ្លៀង​ខ្លាំង​ក្លាយជា​ទឹកជំនន់​បង្ក​ការ​លិចលង់ ។ ប៉ុន្តែ​បន្ទាប់​ពី​ជំនន់​ទឹកភ្លៀង​ដែល​មានទឹក​លិចលង់​នោះ​ក៏​បែរ​ទៅ​ជា​នៅ​តំបន់​មួយ​ចំនួន​ជួប​ប្រទះ​នឹង​គ្រោះ​រាំង​ស្ងួត​បណ្តាល​ឱ្យ​ខូច​ផលដំណាំ ពិសេស​ស្រូវ​ក្រៀម​ស្វិត​ស្រពោន​ទៅ​វិញ ។

ដូច្នេះ​ចំណុច​នេះ គួរតែ​មានការ​គិតគូ និង​ប្រែក្លាយ​គម្រោង រួម​ទាំង​ផែនការ​ឱ្យ​ចេញ​ជា ការ​អនុវត្ត​ជាក់ស្តែង ។ ពោល គឺ​ក្រសួង​ស្ថាប័ន​ជំនាញ​បង្កើន​ការ​អនុវត្ត​បន្ថែម​ទៀត​លើ​ការ​រៀបចំ​ប្រព័ន្ធ​ធារាសាស្ត្រ និង​កៀងគរ​ប្រជា​កសិករ​ឱ្យ​បង្កើត​អាង​ស្តុក​ទឹក​ទំនប់​ទឹក​ឱ្យ​បាន​ច្រើន​ថែម​ទៀត នៅ​តំបន់​ធ្វើស្រែ ។

កន្លង​មក មន្ត្រី​ជំនាញ តែងតែ​ច​ញ​ប្រកាស​ពី​ការ​ព្យាករ​ថា អាច​មាន​ភ្លៀង​ខ្លាំង​បង្ក​ជា​ទឹកជំនន់​នៅ​តំបន់​នេះ តំបន់​នោះ រួម​ទាំង​ការ​ប្រកាស​ពី​គ្រោះ​រាំង​ស្ងួត ក្នុង​រដូវវស្សា​ដែល​យើង​ហៅ​ថា កូន​រដូវប្រាំង​ជាដើម ។ មន្ត្រី​ជំនាញ ក៏​បាន​ប្រកាស​ណែនាំ​ដល់​ប្រជាពលរដ្ឋ ពិសេស​កសិករ​មិន​ត្រូវធ្វើ​ស្រែប្រាំង ឬ​ក៏​មិន​ត្រូវធ្វើ​ស្រូវធ្ងន់ រួម​ទាំង​ប្រកាស​ឱ្យ​ប្រជា​កសិករ រក្សា​ទឹក​ទុក​អំឡុង​ពេល​មាន​ភ្លៀង​ច្រើន​នៅ​រដូវវស្សា​ជាដើម ។

ប៉ុន្តែ​បន្ថែម​លើ​ការ​ប្រកាស​អំពាវនាវ​ទាំងនេះ គួរតែ​អាជ្ញាធរ​សមត្ថកិច្ច ពិសេស​មន្ត្រី​ជំនាញ ខាង​កសិកម្ម​ខាង​ធនធានទឹក និង​ខាង​អភិវឌ្ឍន៍ជនបទ​រួម​គ្នា​ធ្វើ​ការងារ​បន្ថែម​ទៀត ដើម្បី រៀបចំ​អាង​ស្តុក​ទឹក ជា​ទំនប់​ទឹកតូច​ធំ​ថែម​ទៀត ដើម្បី​រក្សា​ទឹក​ទុក​នៅ​រដូវវស្សា ពេល​មាន ភ្លៀង​ច្រើន សម្រាប់​ប្រជា​កសិករ​ប្រើប្រាស់​នៅ​ពេល​អស់​ភ្លៀង ឬ​ក៏​នៅ​ពេល​កើត​មានកូន​រដូវប្រាំង នៅ​ក្នុង​រដូវវស្សា​នេះ ។

បន្ថែម​លើស​ពី​នេះ​ទៀត ប្រជា​កសិករ​ខ្លួនឯង​ក៏​ត្រូវ​តែ​មាន​វិធានការ​រៀង​ៗ​ខ្លួន ដើម្បី​រក្សា ទឹក​ទុក ដោយ​ជីក​ជា​ស្រះ ជា​អណ្តូង ហើយ​ក៏​ត្រូវធ្វើ​ដំណាំ ពិសេស​ធ្វើស្រែ​លៃលក​ឱ្យ​មានទឹក​គ្រប់គ្រាន់ ។ ប្រជា​កសិករ​ក៏​អាច​ចងក្រង​គ្នា​ជា​សហគមន៍ ហើយ​រួម​គ្នា​ជាមួយនឹង​អាជ្ញាធរ​ភូមិ​ឃុំ​ស្រុក​ធ្វើ​យ៉ាងណា​ឱ្យ​ប្រព័ន្ធ​ប្រឡាយ​ទឹក​សម្រាប់​ផ្គត់ផ្គង់​ទឹក​ដល់​ស្រែ​ចំការ​របស់​ខ្លួន ។

អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន ក៏​ត្រូវ​តែ​រៀបចំ​បែងចែក​ទឹក ឱ្យ​ប្រជា​កសិករ​ស្មើ​ៗ​គ្នា​ដោយ​ត្រឹមត្រូវ​តម្លាភាព គ្មាន​លម្អៀង​ព្រោះថា កន្លង​មក ក៏​កើត​មានរឿង​ហេតុ ដណ្តើម​ទឹកសម្រាប់​បូម បញ្ចូល​ស្រែ​ផង​ដែរ​។

ដូច្នេះ​ជា​សរុប​ទៅ ក្នុង​រដូវវស្សា ធ្លាក់​ភ្លៀង មានទឹក​ហូរហៀ ទាំង​អាជ្ញាធរ​មន្ត្រី​ជំនាញ និង​ទាំង​ប្រជា​កសិករ គួរតែ​មាន​វិធានការ​ជាក់ស្តែង ដើម្បី​រក្សា​ទឹក​ទុក​ក្នុង​ស្រះ​ក្នុង​បឹងបួរ​ក្នុង​អូរ ប្រឡាយ ឬ​ក៏​នៅ​ក្នុង​ទំនប់​ស្តុក​ទឹក និង​បង្កើត​កន្លែង​ស្តុក​ទឹក​ថ្មី​បន្ថែម ។ ការ​ធ្វើ​ដំណាំ ពិសេស​ការ​ធ្វើស្រែ​ស្រូវ ប្រជា​កសិករ​យើង​ក៏​ត្រូវ​ពិនិត្យ​មើល​ឱ្យ​ច្បាស់​ពី​ប្រភព​ទឹក​ហើយ​ធ្វើ​ស្រូវស្រាល ដែល​ងាយ​នឹង​ប្រមូល​ផល ។ មក​ដល់​ពេល​នេះ​ហើយ​ប្រទេស​យើង​គួរតែ​ឈប់ «​ធ្វើស្រែ​ប្រវាស់​មេឃ​» ដែល​ពឹងផ្អែក​តែ​លើ​ទឹកភ្លៀង​ដូច​សម័យ​មុន​ទៀត ៕

អត្ថបទសរសេរ ដោយ

កែសម្រួលដោយ