- ភ្នំពេញ
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ កាលពីថ្ងៃទី២០ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២៣ រដ្ឋបាលជលផលនៃក្រសួងកសិកម្មរុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ បានប្រកាសពីការស្លា.ប់សត្វផ្សោតទន្លេមេគង្គ១ក្បាល ទម្ងន់១៦០គីឡូក្រាម មានអាយុប្រមាណ២០ឆ្នាំដោយសារឧបករណ៍នេសាទមង។…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ កាលពីថ្ងៃទី២០ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២៣ រដ្ឋបាលជលផលនៃក្រសួងកសិកម្មរុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ បានប្រកាសពីការស្លា.ប់សត្វផ្សោតទន្លេមេគង្គ១ក្បាល ទម្ងន់១៦០គីឡូក្រាម មានអាយុប្រមាណ២០ឆ្នាំដោយសារឧបករណ៍នេសាទមង។
សត្វផ្សោតទន្លេមេគង្គនេះបានស្លា.ប់ដោយគេប្រទះឃើញនៅកន្លែងអភិរក្សសត្វផ្សោត កោះកូនសត្វ ក្នុងឃុំកោះព្រះ ស្រុកសៀមបូក ខេត្តស្ទឹងត្រែង កាលពីថ្ងៃទី១៩ មីនា ឆ្នាំ២០២៣។
ការពិនិត្យ និងវា.យតម្លៃដោយមន្ត្រីជំនាញនៃរដ្ឋបាលជលផល និងអង្គការ WWF បញ្ជាក់ថា សត្វផ្សោតដែលស្លា.ប់នេះមានលេខសម្គាល់០៥៦ទម្ងន់១៦០គីឡូក្រាម ប្រវែង២,៣៨ម៉ែត្រ មានអាយុប្រមាណ ២០ឆ្នាំ ដែលបានងាប់ដោយឧបករណ៍នេសាទមង ដោយមានស្នាមរយះ នៅផ្នែកពោះស្នាមជាប់មងនៅគល់កន្ទុយ និងព្រុយចំហៀង។ សត្វផ្សោតឈ្មោល ដែលស្លា.ប់នេះ គឺជាសត្វផ្សោតទី១ដែលបានស្លាប់ ក្នុងឆ្នាំ២០២៣នេះ។
សត្វផ្សោតទន្លេមេគង្គ គឺជារតនៈសម្បត្តិធម្មជាតិមានជីវិត ដែលមានប្រមាណ៩០ក្បាល រស់នៅតាមបណ្ដោយដងទន្លេមេគង្គនៃខេត្តក្រចេះ និងខេត្តស្ទឹងត្រែង។ សត្វផ្សោតពេញវ័យអាចបន្តពូជបានមានអាយុចាប់ពី៧ឆ្នាំ ហើយមានកូនក្នុងរយៈពេល២ឆ្នាំម្តង។បច្ចុប្បន្ន សត្វផ្សោតរងការគំរា.មកំហែ.ង ដោយឧបករណ៍នេសាទ មង សន្ទូចរនង និងឧបករណ៍ឆ.ក់។
រដ្ឋបាលជលក៏បានអំពាវនាវដោយទទូចដល់បងប្អូនប្រជានេសាទនៅតំបន់នោះមេត្តាឈប់ប្រើប្រាស់មង សន្ទូចរនង និងឧបករណ៍នេសាទ មិនស្របច្បាប់ដទៃទៀតក្នុងតំបន់សត្វផ្សោតរស់នៅជាបន្ទាន់ ដើម្បីធានានិរន្តរភាពសត្វផ្សោត និងត្រីមេពូជរបស់យើងសម្រាប់ការទាក់ទាញ់ទេសចរណ៍បង្កើនកេរ្តិ៍ឈ្មោះប្រជាជាតិយើង និងទុកសម្រាប់កូន ចៅយើងជំនាន់ក្រោយៗបានស្គាល់ និងថែរក្សាបន្ត។
កាលពីថ្ងៃទី២៧ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២៣ កន្លងមកនេះ រាជរដ្ឋាភិបាល បានចេញអនុក្រឹត្យមួយដោយបានកំណត់កន្លែងការពារ និងអភិរក្សសត្វផ្សោតប្រវែង១២០គីឡូម៉ែត្រ ចាប់ពីប៉ែកខាងក្រោមស្ពានមិត្តភាពកម្ពុជា-ចិនស្ទឹងត្រែង ខេត្តស្ទឹងត្រែង រហូតដល់ក្បាលកោះទ្រង់ ក្នុងខេត្តក្រចេះ និងបានហាមឃាត់នូវការធ្វើនេសាទដែលប្រើឧបករណ៍ មង ស្ទូចរនង និងឧបករណ៍នេសាទខុសច្បាប់ផ្សេងទៀត។
ជាមួយគ្នានោះ រដ្ឋបាលជលផល នៃក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទក៏បានសហការជាមួយរដ្ឋបាលខេត្តក្រចេះ និងខេត្តស្ទឹងត្រែង ព្រមទាំងអង្គការដៃគូពាក់ព័ន្ធបាន និងកំពុងបន្តពង្រឹងការការពារជាប្រចាំនៅតំបន់ដែលសត្វផ្សោតរស់នៅក៏ដូចជា ការអប់រំផ្សព្វផ្សាយដល់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងតំបន់អំពីតម្លៃជាសកលដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបាននៃ សត្វផ្សោតទន្លេមេគង្គនេះ ដើម្បីរួមចំណែកធានានិរន្តរភាពនៃសត្វ ផ្សោតទន្លេមេគង្គ និងធនធានជលផលក្នុងធម្មជាតិ។
ទោះយ៉ាងនេះក្ដី ការលួចដាក់មង រួមទាំងបទល្មើសនានានៅក្នុងតំបន់អភិរក្សការពារធនធាន ធម្មជាតិ នៅតែបន្តកើតមាន និងបង្កជាគ្រោះថ្នាក់ចំពោះសត្វផ្សោតទន្លេមេគង្គ ។ ករណីបទល្មើសនៅតំបន់អភិរក្សការពារមិនថា ព្រៃឈើ ឬក៏សត្វព្រៃនោះទេ គឺកើតឡើងជាញឹកញាប់ ហើយក៏មិនមែនកើតតែនៅក្នុងទឹកទេលើគោក និងក្នុងដីក៏កើតឡើងដែរ។បទល្មើសរាប់ចាប់ពីតូចតាចរហូតដល់ធំៗបើសិនជាមានការចូលរួមពីប្រជាពលរដ្ឋក្នុងសហគមន៍ គឺច្បាស់ជាអាចកាត់បន្ថយឈានទៅដល់ការលុបបំបាត់បានជាមិនខាន។
ជាការពិត អ្នកប្រព្រឹត្តិបទល្មើសដាក់អន្ទាក់ ឬបរបាញ់ចាប់សត្វព្រៃ ឬក៏ដាក់មងជាប់សត្វផ្សោតជាដើមនេះ គឺមិនមានអ្នកចំណូលថ្មីឯណា ទៅធ្វើទេ។មានតែប្រជាពលរដ្ឋ ក្នុងសហគមន៍នោះប៉ុណ្ណោះ ដែលបានចូលព្រៃ និងចុះទូកធ្វើរឿងទាំងនេះ។ បញ្ហាដែលប្រជាពលរដ្ឋក្នុងសហគមន៍នៅតែប្រព្រឹត្តបទល្មើសដូច្នេះ ដោយសារតែការបែងចែកផលពីទេសចរណ៍ក្នុងសហគមន៍នោះមិនស្មើភាពគ្នា ហើយក៏មានការប្រកាន់បក្ខពួកថែមទៀត។
ជាក់ស្តែង នៅសហគមន៍ទេសចរណ៍ខ្នងផ្សារ ក្នុងឃុំតាសាល ស្រុកឱរ៉ាល់ ខេត្តកំពង់ស្ពឺ ប្រជាសហគមន៍ និងមន្ត្រីបរិស្ថានដែលទទួលបន្ទុកនៅទីនោះហាក់ដូចជា មិនស៊ីចង្វាក់ប៉ុន្មានទេ។ហេតុនេះហើយទើបមានបទល្មើសដែលប្រជាពលរដ្ឋដាក់អន្ទាក់ចាប់សត្វព្រៃ និងវា.យសោទ្វារបន្ទប់ដាក់សម្ភារៈរបស់មន្ត្រីបរិស្ថាន នៅលើខ្នងផ្សារជាដើម។មន្ត្រីបរិស្ថាន លើកឡើងថា ប្រជាសហគមន៍មួយចំនួនមិនបានចូលរួមការងារថែរក្សា អភិរក្ស និងធ្វើរោងបាយ ឬក៏សម្អាតបន្ទប់ទឹករួមនោះទេ ។ ហេតុនេះហើយទើបមិនមានការចុះសម្រុង និងធ្វើការរួមគ្នា ហើយបទល្មើសនានានៅតែកើតឡើងជាញឹកញាប់ដូច្នេះ។
ឆ្លងតាមបទពិសោធន៍ជាក់ស្តែងនេះ ក្រសួងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ ពិសេសអាជ្ញាធរខេត្ត និងអង្គការដៃគូត្រូវដើរតួឱ្យសកម្មជាងនេះ ហើយស្វែងរកការបង្រួបបង្រួមមួយរវាងប្រជាសហគមន៍ និងមន្ត្រីបរិស្ថាន ឬក៏មន្ត្រីជលផលដែលគ្រប់គ្រងនៅតំបន់អភិរក្សសត្វព្រៃ ឬក៏សត្វផ្សោត។ ការបែងចែកផលប្រយោជន៍សម្រាប់សហគមន៍ ក៏ត្រូវតែធ្វើឱ្យបានស្មើភាពគ្នា។កុំប្រកាន់ បក្ខពួក។ ចូរកុំភ្លេចថា បើប្រជាពលរដ្ឋក្នុងសហគមន៍នោះ មិនចូលរួមសហការទេ គឺបទល្មើសដាក់អន្ទាក់ និងដាក់មង នៅតែបន្តកើតមានក្នុងតំបន់ទេសចរណ៍ ព្រៃឈើ និងនៅក្នុងតំបន់ទន្លេមេគង្គ ដែលមានសត្វផ្សោតរស់នៅ ក្នុងខេត្តក្រចេះ និងខេត្តស្ទឹងត្រែង។
រីឯប្រជាពលរដ្ឋសហគមន៍វិញ ក៏ត្រូវតែសកម្ម ចូលរួមការងារជាមួយមន្ត្រីបរិស្ថាន មន្ត្រីជលផល និងក្រសួងស្ថាប័ន រួមទាំងអង្គការនានា ដើម្បីទាក់ទាញអ្នកទេសចរ ទៅលេងក្នុងភូមិស្រុករបស់ខ្លួន។ ម្យ៉ាងទៀតសត្វព្រៃ ពិសេសសត្វផ្សោតនេះជាសត្វកម្រដូច្នេះយើងត្រឹមតែកុំចាប់ កុំសម្លា.ប់វាចាត់ទុកថា យើងបានចូលរួមការពារវាហើយ ។
ទុកគ្រាន់កូនចៅ ជំនាន់ក្រោយរបស់យើងបានឃើញពួកវាផង។ យើងចាប់សម្លា.ប់សត្វព្រៃ គឺបានឆ្អែតតែមួយពេល ហើយបើលក់ក៏បានលុយចាយតែមួយពេល តែបើយើងទុករក្សាវាវាកើតកូន កើតចៅកាន់តែច្រើន នោះអ្នកទៅមើលទៅលេងវាច្រើន ហើយពេលនោះ ប្រជាសហគមន៍ ក៏បានចំណូលជាប្រចាំរហូត គឺត្រឹមតែជាអ្នកនាំផ្លូវ ឬក៏លក់របស់របរហូបចុក ឬមានកន្លែងស្នាក់នៅ ឬក៏មានទូករទេះ គោយន្តសម្រាប់ដឹកអ្នកទេសចរណ៍មើលសត្វផ្សោត ឬក៏ឡើងភ្នំ ចូលព្រៃ ក៏ជាមុខរបរ រកចំណូលបានរហូត។
ប៉ុន្តែការងារនេះ ទាមទារនូវការដឹកនាំរៀបចំសហគមន៍មួយដែលមានប្រជាពលរដ្ឋក្នុងសហគមន៍ នៅតំបន់នោះផ្ទាល់គាំទ្រ និងចូលរួម ។ បើមិនដូច្នោះទេ បទល្មើសនានា នៅតែបន្តកើតឡើង ហើយតំបន់អេកូទេសចរណ៍ទាំងនោះ មិនដំណើរការទៅបានដោយរលូន និងមិនបានផ្តល់ផលប្រយោជន៍អ្វីដល់ប្រជាពលរដ្ឋ ដែលជាម្ចាស់ទឹកម្ចាស់ដីនៅទីនោះឡើយ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ