ADផ្ទាំងផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម

Picture
  • ភ្នំពេញ

រាជធានី​ភ្នំពេញ ៖ រហូត​ដល់​ពេល​នេះ​ក្នុង​សង្គម​ខ្មែរ​យើង​នៅ​មាន​មនុស្ស​ចាស់​មួយ​ចំនួន​បន្ត​រស់នៅ​ដោយ​គ្មាន​ទីពឹង​រស់​តាម​ចិញ្ចើមថ្នល់ និង​ដើរ​សុំទាន ឬ​ក៏​ត្រូវ​ទៅ​រស់នៅ​វត្ត​ក្នុង​ជីវិត​ចុង​ក្រោយ​ក៏​មាន​។​ក្រៅពី​នោះ​ក៏​មាន​មនុស្ស​ចាស់​ច្រើន​នាក់​ដែរ​រស់នៅ​ស្រុក​កំណើត ដោយ​ឯកោ​តែ​ពីរ​នាក់​តា​យាយ​ម៉​ង់​ៗ ដោយសារ​តែ​កូនចៅ​បាន​ចាកចេញ​ទៅ​រកស៊ី ឬ​ទៅ​រៀនសូត្រ​ចេញពី​ស្រុក​កំណើត​ជាដើម​។ នៅ​ស្រុក​គេ​ជឿនលឿន ពេល​ចាស់​ទៅ​រដ្ឋាភិបាល​ជា​អ្នក​ធានា​រ៉ាប់រង​ចិញ្ចឹម​មនុស្ស​ចាស់…

រាជធានី​ភ្នំពេញ ៖ រហូត​ដល់​ពេល​នេះ​ក្នុង​សង្គម​ខ្មែរ​យើង​នៅ​មាន​មនុស្ស​ចាស់​មួយ​ចំនួន​បន្ត​រស់នៅ​ដោយ​គ្មាន​ទីពឹង​រស់​តាម​ចិញ្ចើមថ្នល់ និង​ដើរ​សុំទាន ឬ​ក៏​ត្រូវ​ទៅ​រស់នៅ​វត្ត​ក្នុង​ជីវិត​ចុង​ក្រោយ​ក៏​មាន​។​ក្រៅពី​នោះ​ក៏​មាន​មនុស្ស​ចាស់​ច្រើន​នាក់​ដែរ​រស់នៅ​ស្រុក​កំណើត ដោយ​ឯកោ​តែ​ពីរ​នាក់​តា​យាយ​ម៉​ង់​ៗ ដោយសារ​តែ​កូនចៅ​បាន​ចាកចេញ​ទៅ​រកស៊ី ឬ​ទៅ​រៀនសូត្រ​ចេញពី​ស្រុក​កំណើត​ជាដើម​។

នៅ​ស្រុក​គេ​ជឿនលឿន ពេល​ចាស់​ទៅ​រដ្ឋាភិបាល​ជា​អ្នក​ធានា​រ៉ាប់រង​ចិញ្ចឹម​មនុស្ស​ចាស់ ដោយ​បង្កើត​ជា​មណ្ឌល​ថែទាំ​មនុស្ស​ចាស់​។​ក្រៅពី​នោះ​ក៏​មាន​សេវា​ឯកជន​សម្រាប់​ថែទាំ​មនុស្ស​ផង​ដែរ​។​នោះ​ក៏​ដោយសារ​តែ​នៅ​ស្រុក​គេ​កូនចៅ​រវល់​ការងារ​ផង ហើយ​ជា​ទម្លាប់​មនុស្ស​ចាស់​ស្រុក​គេ​មិនសូវ​ជា​ពឹង​អាស្រ័យ​លើ​កូនចៅ​ទាំងស្រុង​ទេ​ខុស​ពី​នៅ​ស្រុក​យើង​ចាស់​ៗ​ជា​ច្រើន​ត្រូវ​រស់​អាស្រ័យ​កូនចៅ​។

ក៏​ប៉ុន្តែ​ក្នុង​សង្គម​យើង​គ្រួសារ​មួយ​ចំនួន​កូន​រវល់​ធ្វើ​ការងារ​រកស៊ី​ចិញ្ចឹមជីវិត​គ្រួសារ​របស់​គេ ហើយ​ក៏​មានកូន​ខ្លះ​ទៀត​មិន​មាន​លទ្ធភាព​គ្រប់គ្រាន់ និង​មិន​បាន​គិត​ដិត​ដល់​លើ​ឪពុក​ម្តាយ​ក៏​មាន​។

យ៉ាងណា​ក៏​ដោយ ក្នុង​សង្គម​កម្ពុជា​យើង កន្លង​មក​រាជរដ្ឋាភិបាល​មាន​គោលនយោបាយ​គិតគូរ​ដល់​មនុស្ស​ចាស់ជរា ហើយ​ក៏​មាន​អង្គការ​សមាគម​ខ្លះ​ក៏​បាន​បង្កើត​ឡើង​សម្រាប់​ជួយ​ដល់​មនុស្ស​ចាស់ជរា​ផង​ដែរ​។ តែ​នៅ​តែ​មិន​ទាន់​បំពេញ​ឱ្យ​គ្រប់​តាម​តម្រូវការ ឬ​ក៏​ចំនួន​ចាស់ជរា​នៅឡើយ​។

តាម​រាជធានី​ខេត្ត សុទ្ធតែ​មាន​មណ្ឌល​សម្រាប់​ជនអនាថា និង​ចាស់ជរា​គ្មាន​ទីពឹង ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​មន្ទីរ​សង្គមកិច្ច អតីត​យុទ្ធ​ជន និង​យុវ​នីតិសម្បទា​។ ប៉ុន្តែ​ជា​រឿយ​ៗ គេ​នៅ​តែ​ឃើញ​ចាស់​ៗ ពិសេស​នៅ​ភ្នំពេញ នៅ​តែ​ដើរ​សុំទាន ដើម្បី​អាហារ​បី​ពេល​នៅ​តាម​ផ្លូវ តាម​ហាង និង​នៅ​តាម​រមណីយដ្ឋាន​ទេសចរណ៍​នានា​។ ចាស់​ៗ​ខ្លះ​ទៀត ដើរ​ដេក​តាម​សំ​យ៉ាប​ផ្ទះ និង​ទី​សាធារណៈ ហើយ​ក៏​មាន​ចាស់​ៗ​មួយ​ចំនួន​ទៀត​យក​វត្ត​ជាទី​សំណាក់​ចុង​ក្រោយ​ផង​ដែរ​។

ដូច្នេះ​ដើម្បី​ចូលរួម​ដោះស្រាយ​វិបត្តិ​មនុស្ស​ចាស់​នៅ​ក្នុង​សង្គម​កម្ពុជា​យើង គឺ​ទាមទារ​ឱ្យ​មានការ​ចូលរួម​ពី​គ្រប់​ភាគី​ពាក់ព័ន្ធ​ទាំង​រាជរដ្ឋាភិបាល តាម​រយៈ​ក្រសួង​សង្គមកិច្ច អតីត​យុទ្ធ​ជន និង​យុវ​នីតិសម្បទា ទាំង​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន និង​ទាំង​ក្រុម​គ្រួសារ ដែល​មាន​ឪពុក​ម្តាយ​ចាស់ជរា​។

សម្រាប់​រាជរដ្ឋាភិបាល គួរតែ​បង្កើន​គោលនយោបាយ​ជួយ​ដល់​មនុស្ស​ចាស់ ហើយ​ជំរុញ​ឱ្យ​មណ្ឌល​សម្រាប់​មនុស្ស​បន្ត​ដំណើរការ និង​ពង្រីក​ឱ្យ​ដល់​ឃុំ​សង្កាត់ គឺ​ក្នុង​១​ឃុំ​សង្កាត់ គួរតែ​មាន​កន្លែង​សម្រាប់​មនុស្ស​ចាស់ ដែល​គ្មាន​ទីពឹង ក្នុង​ឃុំ​សង្កាត់​នោះ អាច​ស្នាក់​នៅ​ដោយ​អាច​ទទួលទាន​ត្រឹម​អាហារ​បី​ពេល និង​មាន​ពេល​ស្តាប់ធម៌​អារ្យ ព្រមទាំង​ទទួល​បាន​គោលការណ៍​ថែរក្សា​សុខភាព ដោយ​ឥត​គិតថ្លៃ ជាដើម​។

បើ​មិន​អាច​បង្កើត​មណ្ឌល​សម្រាប់​មនុស្ស​ចាស់​តាម​ឃុំ​សង្កាត់​បាន​ទេ គឺ​សព្វថ្ងៃ យើង​មាន​វត្ត​អារាម នៅ​គ្រប់​ឃុំ​សង្កាត់​ហើយ ដូច្នេះ​អាជ្ញាធរ​ឃុំ​សង្កាត់ ស្រុក​ក្រុង​ខណ្ឌ ខេត្ត​រាជធានី អាច​សហការ​ជាមួយ​ក្រសួង​សង្គមកិច្ច អតីត​យុទ្ធ​ជន និង​យុវ​នីតិសម្បទា ព្រមទាំង​ស្ថាប័ន​ពាក់ព័ន្ធ រៀបចំ​ទីតាំង​ណាមួយ ក្នុង​បរិវេណ​វត្ត ហើយ​ប្រមូលផ្តុំ​មនុស្ស​ចាស់ ដែល​គ្មាន​ទីពឹង នៅ​ក្នុង​ឃុំ​សង្កាត់​នោះ​។
អាជ្ញាធរ​ឃុំ​សង្កាត់ ស្រុក​ខណ្ឌ​ក្រុង និង​រាជធានី​ខេត្ត រួម​ទាំង​ក្រសួង​ស្ថាប័ន​ពាក់ព័ន្ធ អាច​ផ្តល់​ការ​ឧបត្ថម្ភ ជា​អង្ករ​ប្រចាំខែ និង​ថ្លៃ​ម្ហូបអាហារ​ជាដើម​។ ព្រលប់​ៗ ចាស់​ៗ​ក៏​អាច​ស្តាប់ធម៌ និង​រៀន​ធម៌​ក្នុង​វត្ត​ហើយ​ព្រឹក​ៗ​ក៏​អាច​ធ្វើ​លំ​ហាត់ប្រាណ ដើម្បី​ថែរក្សា​សុខភាព​ក៏​បាន​។

ទោះជា​មានការ​គិតគូរ​របស់​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន​ក៏​ដូច​ជា ក្រសួង​ស្ថាប័ន​ពាក់ព័ន្ធ​ហើយ​ក៏​ដោយ​ក៏​តាម​គ្រួសារ​ខ្មែរ​យើង​នីមួយ​ៗ​ពិសេស​ចាស់​ៗ​ខ្លួនឯង​ត្រូវ​តែ​គិត​ទុក​សម្រាប់​ជីវិត​ចុង​ក្រោយ និង​ការ​ចូល​និវត្ត​របស់​ខ្លួន​។​ក្នុង​នោះ​ត្រូវ​រៀបចំ​ឱ្យ​មានកូន ឬ​ក៏​ចៅ​នៅ​ជាមួយ​ពេល​ខ្លួន​ចាស់​ទៅ​ហើយ​រៀបចំ​កញ្ចប់​លុយ​សម្រាប់​ជីវិត​ចុង​ក្រោយ​។

សម្រាប់​កូន​ៗ ក៏​ត្រូវ​តែ​គិត​ពី​សុខទុក្ខ​ឪពុក​ម្តាយ លោកតា​លោកយាយ​របស់​ខ្លួន ដោយ​ត្រូវធ្វើ​យ៉ាងណា​ឱ្យ​ពួក​គាត់​រស់នៅ​បាន​សុខ​ស្រួល ក្នុង​ជីវិត​ចុង​ក្រោយ ព្រោះថា ពួក​គាត់​បាន​ប្រើប្រាស់​ជីវិត​របស់​ពួក​គាត់​មួយ​ជីវិត​នេះ​សម្រាប់​តែ​កូន និង​ចៅ​ជាទី​ស្រឡាញ់​របស់​គាត់​។

លោកតា​លោកយាយ និង​ឪពុក​ម្តាយ​ក៏​បាន​សម្រិតសម្រាំង​ចែក​កេរ្តិ៍ ទ្រព្យសម្បត្តិ​របស់​គាត់ ដែល​មាន​ដល់​កូន និង​ចៅ​មិន​តិច​នោះ​ទេ​។ ដូច្នេះ​កូន និង​ចៅ ត្រូវ​តែ​តបស្នង​សងគុណ​ពួក​គាត់​តាម​រយៈ​ការ​ថែទាំ​ពួក​គាត់​នៅ​ជីវិត​ចុង​ក្រោយ​នេះ​។
បើ​នៅ​តាម​រមណីយដ្ឋាន កន្លែង​កម្សាន្ត ក្នុង​ករណី​មាន​ចាស់ជរា​សុំទាន​នោះ គឺ​គួរតែ​អាជ្ញាធរ​សមត្ថកិច្ច សហការ​ជាមួយ​អ្នក​ទទួលខុសត្រូវ​តាម​រមណីយដ្ឋាន និង​កន្លែង​កម្សាន្ត ហើយ​រៀបចំ​ឱ្យ​ពួក​គាត់​មានការ​ងារ​ធ្វើ​ក្នុង​សង្គម ឬ​ក៏​នៅ​ក្នុង​រមណី​ដ្ឋា​ន និង​កន្លែង​កម្សាន្ត​នោះ ដើម្បី​ដូរ​យក​បាយ​៣​ពេល និង​កន្លែង​ស្នាក់ នៅ​សមរម្យ​។

ការងារ​ងាយ​ៗ សម្រាប់​មនុស្ស​ចាស់​អាច​ធ្វើ​បាន​ដូច​ជា ការងារ​ស្រាល​ៗ​បោស​សំរាម​នាំ​ភ្ញៀវ និង​ការ​រៀបចំ​សណ្តាប់ធ្នាប់​ជាដើម​។​មនុស្ស​ចាស់​ក៏​ជា​ធនធានមនុស្ស​រស់​សម្រាប់​ចែករំលែក​ចំណេះដឹង និង​បទ​ពិសោធន៍​របស់​ពួក​គាត់​ដល់​ក្មេង​ៗ​ក្នុងភូមិ​ស្រុក​របស់​ពួក​គាត់​ទៅ​តាម​ជំនាញ​របស់​ពួក​គាត់​។​ដូច្នេះ​ត្រូវ​តែ​គិតគូរ​ដល់​មនុស្ស​ចាស់ ព្រោះ​យើង​ម្នាក់​ៗ​ជៀស​មិន​ផុត​ពី​ចាស់​ទេ​ទៅ​ថ្ងៃ​មុខ​៕

អត្ថបទសរសេរ ដោយ

កែសម្រួលដោយ