រាជធានីភ្នំពេញ ៖ មុនអំឡុងឆ្នាំ១៩៩០គ្មានអ្នកណាមិនដឹងនោះទេថា កីឡាការ៉ាតេដូ មិនសូវមានអ្នកចាប់អារម្មណ៍បង់លុយចូលហ្វឹកហាត់នោះទេ សូម្បីតែកន្លែងហាត់រៀនក៏ស្ថិតនៅទីតាំងមិនសមរម្យដែរ ដោយត្រូ
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ មុនអំឡុងឆ្នាំ១៩៩០គ្មានអ្នកណាមិនដឹងនោះទេថា កីឡាការ៉ាតេដូ មិនសូវមានអ្នកចាប់អារម្មណ៍បង់លុយចូលហ្វឹកហាត់នោះទេ សូម្បីតែកន្លែងហាត់រៀនក៏ស្ថិតនៅទីតាំងមិនសមរម្យដែរ ដោយត្រូវហ្វឹកហាត់លើដំបូលផ្ទះធ្វើឱ្យថ្ងៃខ្លះត្រូវរាំងស្ទះដោយសារតែភ្លៀងរំខាននិងមិនមានសម្លៀកបំពាក់ត្រឹមត្រូវសម្រាប់ហ្វឹកហាត់ទៀតផង ។ ឆ្លងផុតអតីតកាលមួយនេះ គេកត់សម្គាល់ថាកីឡាការ៉ាតេដូរីកដុះដាលដូចផ្សិតដោយការបង្វឹកក៏មានកម្រិតស្ដង់ដារនិងឈានឡើងមិនធម្មតាដែរនាពេលបច្ចុប្បន្ន ។
លោក ឡាច ច័ន្ទសុវណ្ណ ប្រធានសមាគមកីឡាការ៉ាតេដូ វ៉ាដូរីយ៉ូ បានអះអាងថា បើធៀបនឹងអំឡុងឆ្នាំ១៩៩០ ការ៉ាតេដូកាលណោះគ្រាន់តែជាកីឡាមួយប្រភេទដែលក្រហើយខ្វះខាតមួយចប់សូម្បីតែធនធានអ្នកបង្វឹកក៏មានមិនច្រើនដែរ ។ នៅក្នុងសម័យនោះមានតែលោក និងអ្នកជំនាញប៉ុន្មានរូបប៉ុណ្ណោះដែលអាចចេញបង្រៀនបាន ដោយការបង្វឹកគឺបានធ្វើឡើងនៅលើដំបូលផ្សារសូរិយាសព្វថ្ងៃ ដោយលោកបានដាក់ឈ្មោះថា ក្លិបសូរិយា នៅក្នុងពេលនោះ ។ លោកថា ដោយសារការ៉ាតេដូមិនសូវមានអ្នកចេះបង្រៀន ធ្វើឱ្យអ្នកចង់ចេះក្បាច់គុនមួយនេះមានតែមកហ្វឹកហាត់នៅលើដំបូលអគារក្នុងក្លិបរបស់លោកប៉ុណ្ណោះ។ សិស្សដែលចូលរៀនក៏បានត្រឹមបង់តិចតួច ហើយបើនិយាយពីសម្លៀកវិញគឺគ្មានតែម្ដង ដោយសិស្ស និងគ្រូស្លៀកតែខោធម្មតា និងពាក់អាវយឺត ។
លោកថា រំលឹកដល់សម័យនោះគឺការ៉ាតេដូ មានភាពកម្សត់ណាស់ ដោយសារតែសិស្សតស៊ូហាត់គឺសុទ្ធតែអ្នកស្រឡាញ់ និងចង់ចេះក្បាច់គុននេះ តែបើអ្នកគ្រាន់តែមកហាត់លេងៗ ឬគ្មានឆន្ទះ គឺហាត់មិនបានយូរទេ ដោយសារទី១ទីតាំងដែលត្រូវបង្វឹកនោះខ្ពស់ពេក មិនមានស្ដង់ដារ និងទី២កីឡាការ៉ាតេដូ មិនទាន់ល្បីឈ្មោះ និងមានការចាប់អារម្មណ៍នៅឡើយ ។ យ៉ាងណាក៏ដោយលោកថា ស្ថានភាពបានប្រែប្រួលអស់ហើយនៅក្នុងពេលនេះ ធ្វើឱ្យកីឡាការ៉ាតេដូកែប្រែមុខមាត់ថ្មី ដោយលោកបានទាំងអះអាងថាការ៉ាតេដូ បានក្លាយជាកីឡាសម្រាប់អ្នកមានទៀតផង ។ លោកថា អ្នកមានភាគច្រើនបានបញ្ជូនកូនតូចៗរបស់ខ្លួនចាប់ពីអាយុ១០ឆ្នាំ និងក្រោម១០ឆ្នាំតិចតួចមកហ្វឹកហាត់កីឡានេះច្រើនឡើង ទើបធ្វើឱ្យកីឡាការ៉ាតេដូ មានការរីកចម្រើន និងមានក្លិបច្រើននាពេលបច្ចុប្បន្ន ។ ជាតួលេខសហព័ន្ធកីឡាការ៉ាតេដូមានក្លិបសរុបជាង៣០ ដោយក្លិបនីមួយៗសុទ្ធតែមានសកម្មភាព និងមានសិស្សចូលហ្វឹកហាត់ច្រើន។
ជាក់ស្ដែងមិនត្រឹមតែនៅភ្នំពេញនោះទេ សូម្បីនៅបណ្ដាខេត្តមួយចំនួនក៏មានអ្នកចូលចិត្តហ្វឹកហាត់កីឡាមួយនេះច្រើនខុសពីមុនផងដែរ ។ ក្នុងមួយខែសិស្សហាត់ការ៉ាតេដូ ត្រូវបង់យ៉ាងហោច១៥ដុល្លាររហូតដល់៥០ដុល្លារក៏មានសម្រាប់អ្នកមានជីវភាពធូរធារដើម្បីជួយទ្រទ្រង់ដល់ក្លិបនីមួយៗ ដោយមិនទាន់រាប់បញ្ចូលការចំណាយលើថ្លៃសម្លៀកបំពាក់នៅឡើយ ។ ប៉ុន្តែក៏មានសិស្សមិនតម្រូវឱ្យបង់ប្រាក់ផងដែរ ដូចជាសិស្សក្រីក្រ ហើយមានបំណងចង់ក្លាយជាកីឡាករអាជីព ។ លោកថា ដើម្បីអាចក្លាយជាអ្នកចេះក្បាច់គុនការ៉ាតេដូ ត្រូវហ្វឹកហាត់យ៉ាងតិច១ឆ្នាំ តែបើចង់ឱ្យស្ទាត់ហើយអាចប្រកួតបាន គឺលុះត្រាតែហាត់ពី២ឆ្នាំទៅ៣ឆ្នាំ ដោយសារការ៉ាតេដូមានក្បាច់គុនច្រើនដែលមិនអាចហ្វឹកហាត់ត្រឹមតែរយៈពេលខ្លី ហើយក៏អាចចេះបានទេ ។ លោកកោតសរសើរចំពោះក្មេងៗដែលកាន់តែចាប់អារម្មណ៍នឹងកីឡានេះច្រើនឡើង ដោយគ្រាន់តែក្នុងក្លិបរបស់លោកគឺមានសិស្សហ្វឹកហាត់រហូតដល់ជាង១៨០នាក់ ក្នុងពេលដែលក្លិបផ្សេងទៀតក៏មានសិស្សច្រើននិងមាននិន្នាការកើនឡើងថែមទៀតមិនខុសគ្នា ។ លោកថា អ្នកបង្វឹកការ៉ាតេដូសព្វថ្ងៃអត់មានហ្វឹកហាត់លើដំបូលផ្ទះដូចមុនទេ បើទោះមិនមានលទ្ធភាពធ្វើក្លិបដើម្បីបង្វឹកសិស្សនៅផ្ទះ ក៏មានទីតាំងផ្ដល់ឱ្យមានលក្ខណៈស្ដង់ដាជាងមុនដែរ ។ លោកថា មជ្ឈមណ្ឌលកីឡាប្រយុទ្ធកម្ពុជា-ជប៉ុន នៅផ្លូវជា សុផារ៉ា បានផ្ដល់ឱ្យគ្រូបង្វឹកការ៉ាតេដូយកធ្វើជាទីតាំងបង្វឹកសិស្ស ក្នុងពេលដែលទីតាំងផ្សេងទៀតដូចជានៅខាងក្រោយមន្ទីរពេទ្យលោកសង្ឃជាដើមសុទ្ធតែមានលក្ខណៈស្ដង់ដារ និងល្អប្រសើរមិនដូចស្ថានភាពការ៉ាតេដូកាលពីអតីតកាល ។
លោក ឡាច ច័ន្ទសុវណ្ណ និយាយថា កីឡាការ៉ាតេដូត្រូវបានចែកចេញជា៤ប្រភេទគឺការ៉ាតេដូវ៉ាដូរីយ៉ូ ការ៉ាតេដូសូតូកង់រីយ៉ូ ការ៉ាតេដូហ្គោហ្សុីរីយ៉ូ និងការ៉ាតេដូស៊ីតូរីយ៉ូ ដែលមិនខុសគ្នានឹងកីឡាតេក្វាន់ដូដែលមានជាប្រភេទខ្សែក្រវាត់ស ក្រហម រហូតដល់ខ្មៅនោះដែរ ។ លោកថា កូនសិស្សភាគច្រើនឱ្យតែបានហ្វឹកហាត់ការ៉ាតេដូមិនចង់បោះបង់នោះទេ ទើបធ្វើឱ្យអ្នកបង្វឹកកីឡាមួយនេះអាចរកចំណូលបានខ្ពស់ ហើយមានជីវភាពធូរធារផង គឺមិនដូចកាលពីអំឡុងឆ្នាំ១៩៩០ ដែលគ្រូបង្វឹកប្រើការស្រឡាញ់សុទ្ធសាធហើយត្រូវបានគេឱ្យឈ្មោះថា ជាកីឡាដែលក្រមិនគួរជឿ ។
កាលពីមុនលោកថាអ្នកចំណាយពេលបង្វឹកការ៉ាតេដូ គឺដោយសារតែចង់បង្អួតស្នាដៃ និងទឹកចិត្តស្រឡាញ់ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែសម្រាប់ពេលនេះអ្នកមានជំនាញមួយនេះបានក្លាយជាអ្នករកចំណូលបានល្អដែលមិនខុសគ្នាពីមានការងារមួយច្បាស់លាស់ ។ ក្នុងនោះកេរ្តិ៍ឈ្មោះក៏មានខ្ពស់ដែរទើបធ្វើឱ្យកីឡាមួយនេះរីកចម្រើន ដោយសារតែអ្នកជំនាញភាគច្រើនដំណើរការបើកក្លិបក្នុងពេលដែលក្លិបភាគច្រើនឱ្យតែបើកសុទ្ធតែមានដំណើរការឆ្ពោះទៅមុខដោយសារសំបូរអ្នកហ្វឹកហាត់ ។ ទោះបីយ៉ាងណា លោកសារភាពថា កីឡាការ៉ាតេដូ នៅមិនទាន់មានកីឡាករ-កីឡាការិនីណាម្នាក់ដណ្ដើមបានមេដាយមាសជូនជាតិពីឆាកអន្តរជាតិគួរឱ្យកត់សម្គាល់នៅឡើយទេ បើទោះជាភាពជាក់ស្ដែងកីឡាមួយនេះមានការរីកចម្រើនខុសប្លែកពីមុនក្តី ។ នោះគឺមកពីការ៉ាតេដូ ជាកីឡាមួយដែលកម្ពុជាដកស្រង់ពីគេ ហើយការហ្វឹកហាត់នៅមានកម្រិតដែលធ្វើឱ្យការប្រកួតជាអន្តរជាតិធំៗនៅមិនទាន់ល្អ ទើបមិនទទួលបានមេដាយជូនជាតិ ។ លោកថា បើធៀបនឹងពេលអតីតកាល អ្នកចេះការ៉ាតេដូមានចំនួនច្រើនឡើង ប៉ុន្តែបើសំដៅដល់គុណភាពអ្នកមានឱកាសដណ្ដើមមុខមាត់ល្បីល្បាញពីការប្រកួតអន្តរជាតិដូចគ្នានឹងកីឡាផ្សេងទៀតជាដើម គឺនៅមានកម្រិត ។ លោកថា លោកបានចាកចេញពីសហព័ន្ធកីឡាមួយនេះកាលពីអំឡុងឆ្នាំ២០១១ បន្ទាប់ពីលោកត្រូវបានជ្រើសរើសឱ្យទៅធ្វើជាប្រធានសហព័ន្ធកីឡាមួយផ្សេងទៀតដែលមានលក្ខណៈស្រដៀងគ្នានេះដែរ។ ប៉ុន្តែមកពីលោកនៅតែជាប្រធានសមាគមកីឡាការ៉ាតេដូ និងជាគ្រូបង្វឹករបស់ក្លិប៣ដែលមានសិស្សចូលហ្វឹកហាត់ច្រើន ទើបលោកអាចក្ដាប់ព័ត៌មានរបស់កីឡាមួយនេះបានច្បាស់ដែលអាចនិយាយថានៅមានការពាក់ព័ន្ធស៊ីជម្រៅមិនខុសគ្នា ។ ក្នុងពេលអនាគត លោករំពឹងកីឡាការ៉ាតេដូ នឹងមានជើងខ្លាំងដែលអាចដណ្ដើមបានមេដាយ និងមុខមាត់ជូនជាតិលើឆាកអន្តរជាតិមិនខុសគ្នានឹងកីឡាតេក្វាន់ដូ និងកីឡាមួយចំនួនដែលលេចធ្លោដូច្នោះដែរ បន្ទាប់ពីកត់សម្គាល់ឃើញថា វិស័យកីឡាមួយនេះរីកចម្រើនពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំនាពេលចុងក្រោយ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ