រាជធានីភ្នំពេញ ៖ កាលពីមុននារីៗអាយុ១៨ឆ្នាំមិនទាន់ទេ គេត្រូវចូលរោងការយ៉ាងព្រោងព្រាតហើយ មានស្វាមីបង្កើតកូនចៅថែមទៀត។កាលនោះ នារីឈានដល់វ័យជាង២០ឆ្នាំសង្គមហៅ ថាក្រមុំចាស់។ ប៉ុន្តែមកដល់សម័យនេះ នារីមួយចំនួនធំមិនបារម្ភពីវ័យដែលត្រូវគេរៀបការនោះទេ ហើយពួកគេក៏មិនបារម្ភ…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ កាលពីមុននារីៗអាយុ១៨ឆ្នាំមិនទាន់ទេ គេត្រូវចូលរោងការយ៉ាងព្រោងព្រាតហើយ មានស្វាមីបង្កើតកូនចៅថែមទៀត។កាលនោះ នារីឈានដល់វ័យជាង២០ឆ្នាំសង្គមហៅ ថាក្រមុំចាស់។
ប៉ុន្តែមកដល់សម័យនេះ នារីមួយចំនួនធំមិនបារម្ភពីវ័យដែលត្រូវគេរៀបការនោះទេ ហើយពួកគេក៏មិនបារម្ភ និងពាក្យថា គេហៅថាក្រមុំចាស់នោះដែរ។ មែនទែនទៅមានស្ត្រីសម័យនេះ មិនតិចទេ ដែលមិនយកស្វាមីតែម្តង បើសិនជាពួកគាត់មិនអាចរកមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់បាន។
កាលពីសម័យដើមកម្លាំក្រមុំយកស្វាមី ភរិយាត្រូវពឹងលើការទុកដាក់របស់ឪពុកម្តាយ។ កាលនោះមានគូស្រករខ្លះត្រូវឪពុកម្តាយផ្សំផ្គុំជាមួយបងប្អូនសាច់ញាតិរបស់ពួកគាត់ ហើយមានគូស្រករខ្លះទៀត ត្រូវឪពុកម្តាយទុកដាក់ឱ្យរៀបចំការជាមួយកូនចៅ មិត្តភក្តិ អ្នកស្គាល់គ្នាជាមួយពួកគាត់ជាដើម។ នៅមានករណីខ្លះទៀត ឪពុកម្តាយបានផ្សំផ្គុំជាប្តីប្រពន្ធនឹងគ្នា តាំងតែពីពេលកូនៗនៅតូចៗមកក៏មាន។
សម័យដើមនារីយកស្វាមី ដើម្បីស្វាមីចិញ្ចឹម ដោយស្ត្រីជាភរិយានៅផ្ទះមើលថែកូនចៅ រហូតមានទ្រឹស្តីមួយលើកឡើងថា«ស្ត្រីបង្វិលចង្ក្រានមិនជុំ»។ ប៉ុន្តែសម័យនេះ ស្ត្រីបានកំពុងធ្វើបដិវត្តិ ប្រឆាំងនឹងទ្រឹស្តីស្ត្រីវបង្វិលចង្ក្រានមិនជុំនោះ។ ស្ត្រីសម័យនេះ ក្រៅពីមើលថែទាំកូនចៅ ពួកគាត់ត្រូវចេញទៅប្រកបកិច្ចការរកប្រាក់ផ្គត់ផ្គង់ គ្រួសារដូចបុរសដែរ។
អ្នកនាង សម្ផស្ស ដែលទើបចូលរោងការនៅអាយុ៣២ឆ្នាំនិយាយថា ឪពុកម្តាយអ្នកនាងបានជំរុញឱ្យគាត់រៀបការតាំងពី២៥ឆ្នាំមកម្ល៉េះ ក្រោយពេលអ្នកនាងចេញធ្វើការ ប៉ុន្តែអ្នកនាងបានបដិសេធ។ ការសម្រេចចិត្តចូលរោងការ កាលពីឆ្នាំកន្លងទៅ ជាការជ្រើសរើសដោយចិត្តខ្លួនឯង បន្ទាប់ពីមើលចិត្តគំនិតស្វាមីអស់រយៈពេល៥ឆ្នាំមក។
សម្ផស្សបញ្ជាក់ថា «ការរស់នៅជាមួយគ្នាក្នុងពេលវេលាដ៏យូរក្នុងនាមជាប្តីប្រពន្ធ គឺមានការទទួលខុសត្រូវច្រើនណាស់។ ក្នុងនោះអនាគតកូនចៅ ដូច្នេះការសម្រេចចិត្តរៀបការជា រឿងធំ ដែលត្រូវមានផែនការច្បាស់លាស់។ បើមិនដូច្នេះយើងនឹងលំបាកហើយកូនៗនឹងលំបាក ប្រសិនឪពុកម្តាយរស់នៅមិនចុះសម្រុកគ្នានោះ»។
អ្នកនាងបន្ថែមថា នៅសម័យនេះនារីមានវ័យ៣០ឆ្នាំ ឬលើសពីនេះ ទើបរៀបការ គឺជាការល្អពីព្រោះយើងបានត្រៀមខ្លួន និងពង្រឹងសមត្ថភាពដើម្បីក្លាយជាម្តាយរបស់គេអស់ហើយ។
បច្ចុប្បន្នវត្តមានស្ត្រីមាននៅគ្រប់វិស័យការងារ ដូចជា មន្ត្រីរាជការ បុគ្គលិកក្រុមហ៊ុន អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល ជាអ្នកនយោបាយ និងអ្នកជំនួញ។ ដើម្បីឈានទៅប្រកបកិច្ចការ ទាំងអស់នោះបាន គឺប្រាកដណាស់វ័យកុមាររបស់ពួកគាត់ បានចំណាយពេលច្រើន ឆ្នាំក្នុងការទទួលបានការសិក្សា។
កុមារា និងកុមារីមិនខុសគ្នាទេ គឺត្រូវចំណាយពេល១២ឆ្នាំរៀននៅសាលាចំណេះទូទៅ។ ៤ឆ្នាំនៅក្នុងថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យ។ បើគិតត្រឹមរៀននៅមហាវិទ្យាល័យចប់ គឺស្ត្រីមានអាយុ២២ឆ្នាំ ប្រសិនជាគាត់ចូលរៀននៅអាយុ៦ឆ្នាំ។ ដូច្នេះនៅក្នុងសតវត្សរ៍ទី២១នេះ នារីមិនអាចរៀបការនៅមុនអាយុ២០ឆ្នាំនោះទេប្រសិនជាពួកគាត់ស្វែងរកចំណេះដាក់ខ្លួននោះ។
អ្នកស្រីនាថ នារីម្នាក់ទៀតដែលនៅពេលនេះមានអាយុជាង៣០ឆ្នាំ បាននិយាយថា កញ្ញាយល់ថា អាយុគ្រាន់តែជាតួរលេខប៉ុណ្ណោះ។ សំខាន់ក្នុងនាមជាស្ត្រីត្រូវចេះថែរក្សាសម្រស់ធ្វើម៉េចឱ្យនៅសម្រស់ស្អាត មានសុខភាពល្អ។ គាត់និយាយ បន្តទៀត ថា រៀបការនៅអាយុចាស់បន្តិចក៏មិនអីដែរ។ តែបើយើងមានការងាររឹងមាំមានចំណូលច្បាស់លាស់ ហើយបានរស់នៅជាមួយមនុស្សស្រឡាញ់យើងនោះជីវិតនឹងមានន័យ៕ដោយ សារ៉ាន់
ចែករំលែកព័តមាននេះ