ADផ្ទាំងផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម

Picture

សាលាឆាន់​បុរាណ នៅ​វត្ត​រាជ​បូ​ណ៌ បញ្ចប់​ការ​ជួសជុល​ជា​ស្ថាពរ

1 ឆ្នាំ មុន

ខេត្តសៀមរាប ៖ គម្រោង​ជួសជុល និង​អភិរក្ស​សាលាឆាន់​បុរាណ​នៅ​វត្ត​រាជ​បូ​ណ៌ ដែល​ទទួល​បាន​ថវិកា និង​បច្ចេកទេស​ទាំងស្រុង​ពី​អាជ្ញាធរ​ជាតិ​អប្សរា បាន​បញ្ចប់​ជា​ស្ថាពរ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៨ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០២២ នេះ​បើ​យោង​តាម​អាជ្ញាធរ​ជាតិ​អប្សរា…

ខេត្តសៀមរាប ៖ គម្រោង​ជួសជុល និង​អភិរក្ស​សាលាឆាន់​បុរាណ​នៅ​វត្ត​រាជ​បូ​ណ៌ ដែល​ទទួល​បាន​ថវិកា និង​បច្ចេកទេស​ទាំងស្រុង​ពី​អាជ្ញាធរ​ជាតិ​អប្សរា បាន​បញ្ចប់​ជា​ស្ថាពរ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៨ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០២២ នេះ​បើ​យោង​តាម​អាជ្ញាធរ​ជាតិ​អប្សរា ។

ក្រោម​កិច្ច​ខិតខំ​ប្រឹងប្រែង និង​យកចិត្តទុកដាក់​ពី​សំណាក់​មន្ត្រី​ជំនាញ នៃ​អាជ្ញាធរ​ជាតិ​អប្សរា គឺ​បាន​ជួសជុល​សាលាឆាន់​បុរាណ ដែល​មាន​សភាព​ចាស់​ទ្រុឌទ្រោម ពុក​ផុយ ធ្លុះធ្លាយ ធ្លាក់​បាក់​ឱ្យ​ល្អ​ឡើង​វិញ ដោយ​ប្រើប្រាស់​បច្ចេកទេស និង​សម្ភារ​ដូច​ដើម​ទាំងស្រុង ដើម្បី​រក្សា​បាន​នូវ​គុណ​តម្លៃ​ផ្នែក​ប្រវត្តិសាស្ត្រ ។

គោលបំណង នៃ​ការ​ជួសជុល និង​អភិរក្ស​សាលាឆាន់​នេះ គឺ​ដើម្បី​ថែរក្សា​មត៌ក​វប្បធម៌​ខ្មែរ លើ​វិស័យ​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា ដ៏​រស់​រវើក​ឱ្យ​នៅ​ឋិតថេរ​បន្ត​ទៅ​មុខ​ទៀត នឹង​ដើម្បី​បម្រើ​ប្រយោជន៍​ដល់​ការ​សិក្សា​ស្រាវជ្រាវ ការ​សិក្សា​រៀនសូត្រ​ផង និង​ដើម្បី​ទាក់ទាញ​អារម្មណ៍​ភ្ញៀវ​ទេសចរ ដែល​មក​ទស្សនា​ទឹកដី​បុរាណ​ដ្ឋា​ន​មួយ​នេះ​ផង ។

សូម​បញ្ជាក់​ថា ដំណាក់កាល​ទី​១ គឺ​ជួសជុល​ផ្នែក​ដំបូល មាន​ដូច​ជា គ្រឿង​បង្គំ​ដំបូល ហោជាង ក្បឿង​ស្រកា​រលិញ ក្បាច់​រងស្បូវ ព្រំ​ដំបូល បៃរកា នាគ​ចែង នាគ​ដងក្ដារ ព្រំ​ខ្នង​ដំបូល និង​ជហ្វា​ជាដើម​។ ដំណាក់កាល​ទី​២ ផ្តោត​លើ​ការ​ជួសជុល​ផ្នែក​តួ​អគារ រួម​មាន ជួសជុល​ជញ្ជាំង កាំជណ្តើរ ក្បាច់​តាម​ខឿន​ជើង​ជញ្ជាំង និង​សម្អាត​ការ៉ូ​បាត សសរ ពិ​ដាន ។

គួរ​ជម្រាប​ដែរ​ថា សាលាឆាន់​បុរាណ​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​វត្ត​រាជ​បូ​ណ៌ ជា​វត្ត​ដ៏​ចំណាស់​មួយ ក្នុង​ចំណោម​វត្ត​ដទៃ​ទៀត ដែល​ស្ថិត​នៅ​តាម​ដងស្ទឹង​សៀមរាប ក្នុងភូមិ​សាស្ត្រ​ភូមិ​វត្ត​បូព៌ សង្កាត់​សាលា​កំរើក ក្រុង​សៀមរាប ខេត្តសៀមរាប ។ អារាម​នេះ មាន​ព្រះ​វិហារ​មួយ ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ស្ថាបត្យកម្ម​ល្អ​ឯក ហើយ​ប្រហែលជា​សាងសង់​ឡើង ក្នុង​រាជ្យ​ព្រះបាទ​នរោត្តម ។

នៅ​លើ​ជញ្ជាំង​ព្រះ​វិហារ ផ្នែក​ខាងក្នុង មាន​សិល្បៈ​ដ៏​រស់​រវើក​ល្អ​វិចិត្រ​គឺ គំនូរ​បុរាណ​រឿង «​រាមកេរ្តិ៍​» ដែល​ជា​រឿង​ល្បីល្បាញ នៅ​អាស៊ី​អាគ្នេយ៍ គូរ​នៅ​រវាង​ឆ្នាំ​១៩២០-១៩២៤ ដោយ​ជាង​ឈ្មោះ ប៉ិល និង​ក្មួយ​របស់​គាត់​ឈ្មោះ ឌិ​ត ។ ជាងគំនូរ​ទាំង​២ គឺជា​ជាង​ធ្វើ​ណាំង​សម្រាប់​ល្ខោនស្បែក​ធំ ទើប​គំនូរ មាន​ទម្រង់​កាយវិការ​បែប​ដូច​ស្បែក​ធំ ។ ចំណែក​នៅ​ផ្នែក​ខាងក្រៅ​មាន​ចម្លាក់​លៀន យ៉ាង​រស់​រវើក​នៅ​លើ​ទ្វារ និង​បង្អួច ។ ព្រះ​វិហារ​ចំណាស់​នេះ​ធ្លាប់​មានការ​ជួសជុល​តាំងពី​សម័យ​អាណានិគម​បារាំង​មក​ម្ល៉េះ ៕

អត្ថបទសរសេរ ដោយ

កែសម្រួលដោយ