កុមារីណឺម៉ាឡា អាយុ៩ឆ្នាំដ៏រពិសថ្ងៃនេះ ជាថ្ងៃសំខាន់បំផុតសំរាប់ជិវិតនាង ដោយនាងត្រូវចូលរោងការជាមួយកូនកំលោះសានតូស ដែលទើបតែមានអាយុ៦ឆ្នាំនៅ រពិសជាងនាងទៅទៀត ។ ពួកយើងកំពុងស្ថិតនៅរ៉ាចា ស្ថានភាគខាងលិចប្រទេសឥណ្ឌា ទឹកដីដែលមានការទាក់ទាញអ្នកទេសចរ ដោយសារសំរស់ធម្មជាតិ ហើយក៏ជាទឹកដីសំបូរអាពាហ៍ពិពាហ៍កុមារជាងទីណាៗទាំងអស់ដែរ ។
កុមារីណឺម៉ាឡា អាយុ៩ឆ្នាំដ៏រពិសថ្ងៃនេះ ជាថ្ងៃសំខាន់បំផុតសំរាប់ជិវិតនាង ដោយនាងត្រូវចូលរោងការជាមួយកូនកំលោះសានតូស ដែលទើបតែមានអាយុ៦ឆ្នាំនៅ រពិសជាងនាងទៅទៀត ។ ពួកយើងកំពុងស្ថិតនៅរ៉ាចា ស្ថានភាគខាងលិចប្រទេសឥណ្ឌា ទឹកដីដែលមានការទាក់ទាញអ្នកទេសចរ ដោយសារសំរស់ធម្មជាតិ ហើយក៏ជាទឹកដីសំបូរអាពាហ៍ពិពាហ៍កុមារជាងទីណាៗទាំងអស់ដែរ ។ គ្រប់អាពាហ៍ពិពាហ៍កុមារចូលរួមបាន តែអ្នកក្នុងមូលដ្ឋានប៉ុណ្ណោះ អ្នកទេសចរតិច ថា ចង់ទៅមើលឱ្យសប្បាយភ្នែកមុខជាត្រូវ ភ្លៀងដុំថ្មបណ្ដាលឱ្យឈាមក្បាលរត់មិនទាន់មិនខាន ព្រោះមនុស្សក្នុងមូលដ្ឋានដឹងថា អ្នកទេសចរអាចមានអារម្មណ៍ពេបជ្រាយប្រពៃណីបែបនេះរបស់ពួកគេ ។ មិនថាតែអ្នកទេសចរពីចំងាយទេសូម្បីប៉ូលិសក្នុងឯកសណ្ឋាន ឬមន្ដ្រីអនុវត្ដច្បាប់ក៏អត់ស្វាគមន៍ដែរ ព្រោះគេដឹងអ្នកទាំងនោះមកហាមប្រាមអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្លួន ហេតុនេះអើតមុខឡឺមដុំថ្មហោះព្រាតរត់ប្រាសអាយុដូចគ្នា ។
អាពាហ៍ពិពាហ៍កុមាររៀងរាល់ឆ្នាំនៅឥណ្ឌា គិតត្រឹមរ៉ាចាស្ថានតែមួយមានរាប់ម៉ឺនឯណោះ។ ទោះច្បាប់ហាមអាពាហ៍ពិពាហ៍បែបនេះ ដោយកំណត់ដាក់ពន្ធនាគារចំពោះអ្នកប្រព្រឹត្ដល្មើស តែសំរាប់ប្រជាជននៅរ៉ាចាស្ថានពិសេសស្រទាប់កសិករ ប្រពៃណីរបស់ពួកគេមានសំលេងខ្លាំងជាងច្បាប់រដ្ឋទៅទៀត។ រយៈពេលពិភពលោកជួបវិបត្ដិសេដ្ឋកិច្ចម្ដងៗប្រពៃណនេះបង្ហាញខ្លួនកាន់តែច្រើន ។ អាពាហ៍ពិពាហ៍នីមួយៗ ឪពុក ម្ដាយ ខាងកូនស្រីចំណាយធ្ងន់ក ព្រោះតាមប្រពៃណីឥណ្ឌាខាងស្រីទេ ដែលត្រូវបង្គាប់ជំនូន បណ្ណាការជូនខាងប្រុស ដូច្នេះក្រៅពីចំណាយរៀបការត្រូវចំណាយលើបណ្ណាការទៀត។ កូនស្រីអាយុកាន់តែច្រើនបណ្ណាការក៏កាន់តែច្រើនតាមនោះ ។ ប្រការនេះហើយដែលធ្វើឱ្យឪពុកម្ដាយខាងស្រីចង់ឱ្យកូនរៀបការកាន់ តែក្មេងកាន់តែល្អ ព្រោះចំណាយគ្រឿងបណ្ណាការតិចល្មម ។ ម្យ៉ាងទៀតឪពុក ម្ដាយ ចង់ឱ្យកូនស្រីឆាប់មានប្ដីដើម្បីឆាប់បានកាត់បន្ថយ“មាត់ស៊ី” ម្នាក់ ដ្បិតអីនាងត្រូវនៅខាងប្ដីរហូត ។ ផ្ទុយទៅវិញគ្រួសារខាងប្រុសចំណេញមួយចប់ ចំណេញបានគ្រឿងបណ្ណាការចំណេញបានកំលាំងពលកម្មម្នាក់ ចំណេញបាន“ម៉ាស៊ីនកើតកូន”សំរាប់បន្ដត្រកូលខ្លួន ។ ដោយសារដូច្នេះហើយទើប ប្រជាជនឥណ្ឌាចង់បានកូនប្រុសជាងកូនស្រី ពិសេសគ្រួសារក្រីក្រ បើកូនមកសុទ្ធតែប្រុសរឹតតែល្អ ។
ប្រការដែលកុមារីណឺម៉ាឡា មិនបានដឹងខ្លួននោះ គឺឋានៈ“កូនប្រសាស្រី” ប្រែក្លាយជា “ទាសករបែបថ្មី”។ ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅ ជីវិតនាងត្រូវគ្រួសារខាងប្រុសចាត់ចែងទាំងស្រុង។ ក្រោយពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍និមិត្ដរូបនេះ កូនក្រមុំដូចកូនកំលោះត្រឡប់ទៅរស់ នៅជាមួយឪពុកម្ដាយរៀងខ្លួនដូចដើមវិញ។ លុះណឺម៉ាឡា អាយុបាន១២ ឬ១៣ឆ្នាំទើបទៅនៅផ្ទះខាងប្ដីជាប់រហូតតាមទំនៀមទំលាប់“ស្រី១៣ ប្រុស១៦ឆ្នាំ”។ ក្រៅពីនេះកូនស្រីត្រូវរងគ្រោះមួយជាន់ទៀត គឺពេលគ្រប់អាយុដេកជាមួយប្ដីដែលរៀបការកាលពីតូចយប់ផ្សំដំណេកដំបូងជួន ឪពុកក្មេង ឬបងថ្លៃប្រុសលើកយកទំនៀមទំលាប់បុរាណតាំងពីយូរលង់មកអនុវត្ដទាមទារផ្សំដំណេកមុនដើម្បីបើកផ្លូវសិន រួចហើយទើបដល់វេនប្ដីខ្លួនជាក្រោយធ្វើមើលតែកូនកំលោះល្ងង់ពេកអត់ចេះបើកផ្លូវខ្លួនឯង ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ក្នុងករណីប្ដីស្លាប់ ឬទៅឆ្ងាយយូរឆ្នាំកូនប្រសាស្រីត្រូវគ្រួសារខាងប្ដីប្រគល់ឱ្យសមាជិកណាម្នាក់ក្នុងគ្រួសារ“ប្រើប្រាស់តាមចិត្ដ” ដោយនាងគ្មានសិទ្ធិបដិសេធឡើយ។
ទំនៀមទំលាប់រៀបការតាំងពីក្មេងៗមានរាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា គ្មានអ្វីផ្លាស់ប្ដូរបានឡើយ ។ តំបន់ណាដែលនៅតែប្រកាន់ទំនៀមទំលាប់បែបនេះ គ្មានទេ ស្នេហាដុះពន្លកដោយខ្លួនឯងទាំងប្រុស និងស្រី គ្រប់យ៉ាងស្រេចលើឪពុក ម្ដាយកំណត់តាមរយៈមេអណ្ដើកដែលដឹងតែជួយបញ្ចុះបញ្ចូល ។ គូខ្លះទាល់តែថ្ងៃចូលរោងការទើបស្គាល់មុខគ្នាក៏មាន ។ គេប៉ាន់ប្រមាណថា កុមារា កុមារី អាយុក្រោម១០ឆ្នាំនៅរ៉ាចា ស្ថាន មិនតិចជាងពាក់កណ្ដាលទេដែលត្រូវរៀបការបែបនេះ ដែលខ្លះមិនទាំងដឹងថា ហេតុម៉េចចាំបាច់រៀបការធ្វើអីផង។ កូនស្រីអាចរស់មានសុភមង្គលបណ្ដោះអាសន្នជាមួយប្ដីដែលការគ្នាកាលនៅតូចៗ លុះត្រាឪពុកម្ដាយខ្លួនជូនបណ្ណាការឱ្យខាងប្រុសបានគ្រប់ចំនួនតាមការកំណត់ ។ គ្រួសារខាងស្រីខ្លះក្រពេកសន្សំ១០ឆ្នាំនៅតែមិន គ្រប់សង“បំណុលដែលអត់បានខ្ចី” នេះផងក៏មាន ។ ករណីបែបនេះគ្រួសារខាងប្រុសមានសិទ្ធិប្រកាសផ្ដាច់ទំនាក់ទំនង ដោយបណ្ដេញកូនប្រសាស្រីចេញពីផ្ទះ ឬជួនកាលនាងអភ័ព្វ ជាងនេះត្រូវបានសំលាប់ចោលស្ងាត់ៗតែម្ដង។ ទំនៀមទំលាប់ធ្ងន់ធ្ងរបែបនេះនៅតែមាន វត្ដមានពេញទំហឹងនៅរ៉ាចាស្ថានក្នុងប្រទេស ឥណ្ឌា ពុំដឹងអង្កាល់ទើបនារីភេទនៅទីនោះ បានស្គាល់សិទ្ធិស្មើភាពឡើយ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ