អ្នកទស្សនវិជ្ជាពុទ្ធសាសនាបានពោលថា កិលេសធម៌ទាំងដប់ប្រការរមែងចងឆ្វាក់ចិត្តសត្វមិនឱ្យមើលឃើញសេចក្តីល្អដែលជាសុចរិតធម៌ ហើយតែងវិលវល់វេទនានៅក្នុងវាលវដ្តសង្សារអស់កាលឥតគណនា ។
១. លោភកិលេស គឺធម្មជាតិដែលជាគ្រឿងសៅហ្មង មានភាពត្រេកអរពេញចិត្តក្នុងលោកិយារម្មណ៍ផ្សេងៗ ។
២. ទោសកិលេស ធម្មជាតិដែលជាគ្រឿងសៅហ្មង មានសភាពខឹងក្រោធ មិនពេញចិត្ត ហើយអង្គធម៌បានដល់ ទោសៈចេតសិក ។
៣. មោហកិលេស ធម្មជាតិដែលជាគ្រឿងសៅហ្មង មានភាពវង្វេងល្ងង់ខ្លៅ ហើយអង្គធម៌បានដល់ មោហៈចេតសិក ។
៤. មានកិលេស គឺធម្មជាតិដែលជាគ្រឿងសៅហ្មង មានការប្រកាន់ខ្លួនយ៉ាងក្រៃលែង ហើយអង្គធម៌បានដល់មានចេតសិក ។
៥. ទិដ្ធិកិលេស ធម្មជាតិដែលជាគ្រឿងសៅហ្មង មានការយល់ឃើញខុស ហើយអង្គធម៌បានដល់ ទិដ្ធិចេតសិក ។
៦. វិចិកិច្ឆាកិលេស គឺធម្មជាតិដែលជាគ្រឿងសៅហ្មង មានកាសង្ស័យក្នុងវត្ថុដែលគួរជឿ ហើយអង្គធម៌បានដល់ វិចិកិច្ឆាចេតសិក ។
៧. ថីនកិលេស ធម្មជាតិដែលជាគ្រឿងសៅហ្មង មានសភាពរួញរា ហើយអង្គធម៌បានដល់ ថីនចេតសិក ។
៨. ឧទ្ធច្ចកិលេស គឺធម្មជាតិដែលជាគ្រឿងសៅហ្មង មានសភាពរាយមាយ ហើយអង្គធម៌បានដល់ឧទ្ធច្ចចេតសិក ។
៩. អហិរិកកិលេស ធម្មជាតិដែលជាគ្រឿងសៅហ្មង មានសភាពមិនខ្មាសចំពោះទុច្ចរិត ហើយអង្គធម៌បានដល់អហិរិកចេតសិក ។
១០. អនោត្តប្បៈកិលេស គឺធម្មជាតិដែលជាគ្រឿងសៅហ្មង មានមិនខ្លាចចំពោះទុច្ចរិត ហើយអង្គធម៌បានដល់ អនោត្តប្បចេតសិក ។
សត្វទាំងឡាយតែងលិចលង់នៅក្នុងត្រៃភព ព្រោះតែឈ្លក់វង្វេងនឹងកិលេសទាំងដប់ប្រការនេះឯង ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ