ការសិក្សាបានបង្ហាញថាការទទួលទានជាតិអាល់កុលក្នុងកម្រិតមធ្យម (មិនលើសពី ១៤ក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃសម្រាប់ស្ត្រី និង ២៨ក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃសម្រាប់បុរស) ជាពិសេសស្រាជាមួយនឹងអាហារ ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការថយចុះហានិភ័យនៃការវិវត្តទៅជាជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២។

ប្រធាននៃការសិក្សាស្រាវជ្រាវ លោក Hao Ma មកពីសាកលវិទ្យាល័យ Tulane បាននិយាយថា៖ “ផលប៉ះពាល់នៃការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងលើសុខភាពត្រូវបានពិពណ៌នាថាជាដាវមុខពីរ ដោយសារតែសមត្ថភាពជាក់ស្តែងរបស់វាក្នុងការកាត់យ៉ាងជ្រៅក្នុងទិសដៅណាមួយ គ្រោះថ្នាក់ ឬមានប្រយោជន៍ អាស្រ័យលើរបៀបដែលវាត្រូវបានប្រើប្រាស់។”

ការប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹងត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងហានិភ័យសុខភាពរយៈពេលខ្លី និងរយៈពេលវែង រួមទាំងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ អំពើហឹង្សា អាកប្បកិរិយាហានិភ័យផ្លូវភេទ ជំងឺលើសឈាម ធាត់ ជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល មហារីកសុដន់ ជំងឺថ្លើម ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ការធ្វើអត្តឃាត គ្រោះថ្នាក់ ការប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង និងការញៀនស្រា។

ហានិភ័យសុខភាពទាំងនេះកើនឡើងនៅពេលដែលបរិមាណនៃជាតិអាល់កុលក្នុងភេសជ្ជៈនីមួយៗកើនឡើង។ ចំពោះជំងឺមហារីកមួយចំនួន និងស្ថានភាពសុខភាពផ្សេងទៀត ហានិភ័យកើនឡើងសូម្បីតែកម្រិតទាបនៃការប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង ឬ តិចជាងមួយកែវក្នុងមួយថ្ងៃ។

សម្រាប់ការសិក្សា អ្នកស្រាវជ្រាវបានចូលរួមចំនួន ៣១២៤០០ នាក់ ហើយបានពិនិត្យលើប្រសិទ្ធភាពនៃការផឹកស្រាកម្រិតមធ្យម អាចមានទំនាក់ទំនងជាមួយជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ ដែលចាប់ផ្តើមថ្មីក្នុងចំណោមអ្នកចូលរួមសិក្សាទាំងអស់ក្នុងរយៈពេលប្រហែល ១១ឆ្នាំ។

ការវិភាគដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងសន្និសីទជំងឺរាតត្បាត ការបង្ការ របៀបរស់នៅ និងសុខភាពបេះដូងនៃសមាគមបេះដូងអាមេរិកឆ្នាំ២០២២ បានរកឃើញថា ក្នុងរយៈពេលជាមធ្យមជិត ១១ឆ្នាំនៃការតាមដាន មនុស្សពេញវ័យប្រហែល ៨៦០០នាក់ក្នុងការស្រាវជ្រាវបានវិវត្តទៅជាជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២។

ការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងជាមួយអាហារត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការថយចុះហានិភ័យនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ ១៤% បើប្រៀបធៀបទៅនឹងការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងដោយមិនបរិភោគអាហារ៕