ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ៖ «របរលក់លៀសហាលនេះហើយ គ្រាន់ចិញ្ចឹមគ្រួសារនិងកូនចៅបានរៀនសូត្រ»។ នេះជាសម្តីរបស់ឈ្មោះឈឹម សំណាង អាយុ៣៦ឆ្នាំ មានទីលំនៅភូមិសំរោង សង្កាត់ផ្សារឆ្នាំង ក្រុងកំពង់ឆ្នាំង…
ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ៖ «របរលក់លៀសហាលនេះហើយ គ្រាន់ចិញ្ចឹមគ្រួសារនិងកូនចៅបានរៀនសូត្រ»។ នេះជាសម្តីរបស់ឈ្មោះឈឹម សំណាង អាយុ៣៦ឆ្នាំ មានទីលំនៅភូមិសំរោង សង្កាត់ផ្សារឆ្នាំង ក្រុងកំពង់ឆ្នាំង បានរៀបរាប់ប្រាប់អ្នកសារព័ត៌មាន កាលថ្ងៃទី២៨ មករា គ្រាដែលទៅថតយកព័ត៌មានពីស្ថានភាពប្រជាពលរដ្ឋកំពុងលាង និងស្ងោរលៀស មុនពេលដាក់ហាលលើរទេះ ដើម្បីយកទៅលក់ ។
បុរស ឈ្មោះ ឈឹម សំណាង ដែលកំពុងស្រុះលៀសដើម្បីយកទៅហាលលើរទេះរុញ បាននិយាយឲ្យដឹងទៀតថា គ្រួសារគាត់បានប្រកបមុខរបរលក់លៀសហាលនេះជាង៦ឆ្នាំមកហើយ ដោយក្នុង១ថ្ងៃអាចរកកម្រៃបាន ពី៤ ទៅ៥ម៉ឺនរៀល ពីការលក់លៀស ចំនួន២ធុងស្ពេត្រូ ។ ចំណែកលៀសដែលគាត់ទិញគឺពីអ្នកនេសាទ ក្នុង១ធុងស្ពេត្រូ ថ្លៃពី៥ ទៅ៦ម៉ឺនរៀល តាមលៀស
តូច ឬ ធំ ហើយពេលលក់វិញ ១កំប៉ុង ថ្លៃ២ទៅ៣ពាន់រៀល ។
ចំពោះរបៀបធ្វើលៀសហាលលក់ គឺជាដំបូង គាត់ត្រូវយកលៀសទៅត្រាំទឹ់ក ១យប់ ឬ២យប់ អោយអស់ដីសិន ។ ក្រោយមកត្រូវយកលៀសទៅដាក់ដុះលាងទឹក ២ ឬ ៣ ដង ទៀតអោយអស់ដី បន្ទាប់មកយកលៀស នេះទៅស្រុះឱ្យឆ្អិនល្មម មិនឆ្អូនពេកទេ រួចយកវា ទៅប្រឡាក់ អំបិល ស្ករ ប៊ី ចេ ង ម្ទេស ខ្ទឹម រំដេង ដើម្បីឲ្យលៀសមានរសជាតិឆ្ងាញ់ ទើបយកវាទៅហាលថ្ងៃលើរទេះរុញ អោយស្ងួត លុះដល់ម៉ោងប្រមាណ១០ព្រឹក ប្រពន្ឋគាត់ជាអ្នករុញរទេះចេញដើរលក់ តាមភូមិឃុំ និងតាមទីប្រជុំជន ។
ដោយឡែក ស្រ្តីឈ្មោះ ស៊ឹម ណារី ដែលកំពុងយកអំបិលប្រឡាក់លៀសបាននិយាយថា នៅក្នុ ងភូមិសំរោងនេះ ប្រជាពលរដ្ឋប្រកបមុខរបរលក់លៀសមានប្រមាណជាង២០ ៣០ទៅគ្រួសារ ។ ពួកគាត់ ទាំងនោះ អាចប្រកបមុខរបរនេះ បានតែ៦ទៅ៧ខែ ក្នុង១ឆ្នាំ ។ ក្រៅពីការលក់លៀសហាល ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងភូមិនេះ នៅមានរបរធ្វើស្រែប្រាំង និងចំការផងដែរ ។
គួរបញ្ជាក់ដែរថា មុខរបរលក់លៀសហាលនេះ ក៏ត្រូវទាមទារភាពអត់ធ្មត់ណាស់ដែរ មិនងាយស្រួលពេកទេ ព្រោះពេលចេញលក់ ត្រូវរុញរទេះហាលថ្ងៃ ឬបើដាក់លក់មួយកន្លែងវិញ ក៍ត្រូវឈរ ហាលថ្ងៃជាមួយលៀសដែរ ព្រោះដើម្បីឱ្យលៀសស្ងួតនិងឆ្អិនល្អ បើពុំនោះទេ លៀសនឹងសើម ហើយឆ្អាប គ្មានរស់ជាតិឡើយ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ