ភ្នំពេញ៖ ក្នុង ១ថ្ងៃៗ ស្រូវមិនតិចជាង ២០០០តោនទេ ដែលឈ្មួញវៀតណាម ជិះទូកចូលមកទិញ នៅច្រកព្រំដែនអន្តរជាតិព្រៃវល្លិ៍ ក្នុងស្រុកកំពង់រោទិ៍ ខេត្តស្វាយរៀង។…
ភ្នំពេញ៖ ក្នុង ១ថ្ងៃៗ ស្រូវមិនតិចជាង ២០០០តោនទេ ដែលឈ្មួញវៀតណាម ជិះទូកចូលមកទិញ នៅច្រកព្រំដែនអន្តរជាតិព្រៃវល្លិ៍ ក្នុងស្រុកកំពង់រោទិ៍ ខេត្តស្វាយរៀង។ ប្រជាកសិករខ្មែរយើង ត្អូញត្អែរថា ស្រូវឆ្នាំនេះ ចុះថោកជាងឆ្នាំមុន ដោយសារតែមានវិបត្តិកូវីដ-១៩។
តម្លៃស្រូវរបស់កសិករខ្មែរយើង ប្រភេទអ៊ីអ៊ែរ ពូជខា ៥១ ឬខា៥៤ ដែលវៀតណាម ហៅ ហាណាំបូង គឺវៀតណាមទិញ ក្នុង ១គីឡូក្រាម តម្លៃ ៩០០រៀល។ ចំណែកអ្នកប្រមូលទិញពីប្រជាកសិករ ដែលជាអ្នកផលិតផ្ទាល់ គឺ ១គីឡូក្រាម តម្លៃ ៨០០រៀល ទៅ ៨៥០រៀលប៉ុណ្ណោះ។ ស្រូវ សុមាលី ទិញពីកសិករ ក្នុង ១គីឡូក្រាម តម្លៃ ១០៥០រៀល លក់ចេញឲ្យវៀតណាម ក្នុង ១គីឡូក្រាម តម្លៃ ១ ១៥០រៀល។ ស្រូវស្រែ (ស្ងួត) ទិញពីប្រជាពលរដ្ឋ ក្នុង ១គីឡូក្រាម តម្លៃ ១ ១៥០រៀល លក់ចេញឲ្យវៀតណាម ក្នុង ១គីឡូក្រាម តម្លៃ ១ ២៥០រៀល។
តាមប្រជាកសិករ បើប្រៀបធៀបតម្លៃស្រូវ នៅឆ្នាំ២០២០ គឺតម្លៃស្រូវអ៊ីអ៊ែរ ខា ៥៤ ក្នុង ១គីឡូក្រាម ទិញពីកសិករផ្ទាល់តម្លៃ ៩៥០រៀល ទៅ ១ ០០០រៀល ហើយលក់ចេញឲ្យទៅវៀតណាម ក្នុង ១គីឡូក្រាម តម្លៃ ១ ១៣០រៀល។ ស្រូវសុមាលី ទិញពីកសិករ ក្នុង ១គីឡូក្រាម តម្លៃ ១ ១៥០រៀល លក់ចេញ ១គីឡូក្រាម តម្លៃ ១ ២៥០រៀល ទៅ ១ ៣០០រៀល។ ស្រូវស្រែ ទិញពីកសិករក្នុង ១គីឡូក្រាម តម្លៃ ១ ២៥០រៀល លក់ចេញឲ្យវៀតណាម ក្នុង ១គីឡូក្រាម តម្លៃ ១ ៣៥០រៀល។
ការប្រមូលទិញស្រូវពីប្រជាកសិករអ្នកផលិត ឲ្យតម្លៃថោកជាងឆ្នាំ២០២០ ត្រូវបានគេលើកឡើងថា ដោយសារតែការចំណាយសេវាច្រើន លើថ្លៃដឹកជញ្ជូន ថ្លៃកម្មករ លើកដាក់រថយន្ត លើកចុះទូក ហើយបង់ឲ្យភាគីសមត្ថកិច្ចវៀតណាម គឺក្នុងទូកកាណូត ១គ្រឿង សមត្ថកិច្ចវៀតណាម យក ១ ៥០០ ០០០ដុង ស្មើ ២៧៥ ០០០រៀល ទើបគេឲ្យទូកកាណូត ចូលមកដឹកស្រូវ នៅក្នុងផែខ្មែរយើង។ សមត្ថកិច្ចវៀតណាម រឹតបន្តឹង ដើម្បីទប់ស្កាត់ការឆ្លងជំងឺកូវីដ១៩។
ទោះបីយ៉ាងណា អាជ្ញាធរខេត្តស្វាយរៀង បានជួយសម្របសម្រួល និងទំនាក់ទំនងជាមួយភាគីវៀតណាម សុំឲ្យទូកឈ្មួញវៀតណាម ចូលមកប្រមូលទិញស្រូវ ចូលដល់ផែកាណូតខ្មែរយើង។ នៅក្នុងខែកញ្ញា និងខែតុលា ឆ្នាំ២០២១នេះ នៅផែកាណូតទាហាន ព្រៃវល្លិ៍ នាំស្រូវចេញទៅប្រទេសវៀតណាម ក្នុងមួយថ្ងៃ ជាមធ្យមបានជាង ២ ០០០តោន។
យូរឆ្នាំមកហើយ កម្ពុជានៅតែបន្តលក់ស្រូវ ទៅឲ្យប្រទេសវៀតណាម និងប្រទេសថៃ។ សហព័ន្ធស្រូវអង្ករកម្ពុជា លើកឡើងថា ស្រូវកម្ពុជាភាគច្រើន ត្រូវបានដឹកជញ្ជូន ទៅវៀតណាម ច្រើនជាងទៅថៃ។ ក្នុងមួយថ្ងៃៗ កម្ពុជាអាចដឹកជញ្ជូនស្រូវ បានចន្លោះពី ៨០០០-១២០០០តោន ចេញទៅប្រទេសវៀតណាម និងប្រទេសថៃ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ការលក់ស្រូវឲ្យប្រទេសជិតខាងនេះ គឺប្រជាកសិករខ្មែរយើង ត្រូវតែលក់ ទោះជាក្នុងតម្លៃថោកជាងឆ្នាំមុនក៏ដោយ។ នេះក៏ព្រោះតែ ការកែច្នៃក្នុងស្រុក គឺពុំទាន់អាចធ្វើបានឲ្យអស់បរិមាណ ដែលកម្ពុជាផលិតស្រូវបាននោះទេ។ ក្នុងនោះ គោលនយោបាយ នាំចេញអង្ករ ឲ្យបាន ១លានតោន ក្នុង ១ឆ្នាំ ក៏កម្ពុជា មិនទាន់អាចសម្រេចបាន ទោះបីជារាជរដ្ឋាភិបាល ដាក់ផែនការយូរឆ្នាំណាស់មកហើយក៏ដោយ។
កន្លងមក រាជរដ្ឋាភិបាល តាមរយៈធនាគារអភិវឌ្ឍន៍ជនបទ និងកសិកម្ម ក៏បានផ្តល់ទុនឱ្យរោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវក្នុងស្រុក ប្រមូលទិញស្រូវទាំងនោះ ពីកសិករ ក្នុងតម្លៃមួយ ដែលស្របនឹងទីផ្សារ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាទីផ្សារជូនកសិករ។ តែនៅតែទិញមិនអស់ស្រូវរបស់កសិករឡើយ ដោយសារតែចំនួនរោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវ មានចំនួនតិចនៅឡើយ។
នៅខេត្តជាប់ព្រំដែន គឺខាងប្រទេសវៀតណាម ដូចជា ខេត្តស្វាយរៀង ខេត្តព្រៃវែង និងខេត្តតាកែវ ជាដើម បានលក់ស្រូវ ដោយនាំចេញ ឬក៏ឈ្មួញវៀតណាម ចូលមកទិញ។ រីឯនៅខេត្តជាប់ព្រំដែនថៃ លក់ស្រូវទៅឲ្យថៃ។ ក្នុងពេលកូវីដនេះ ព្រំដែនត្រូវបិទ នាំឲ្យតម្លៃស្រូវចុះថោកដែរ។
សហព័ន្ធស្រូវអង្ករកម្ពុជា លើកឡើងថា ប្រទេសជិតខាងកម្ពុជា និងប្រទេសផលិតអង្ករដទៃទៀត បានបញ្ចុះតម្លៃអង្ករ ដោយសារបញ្ហានយោបាយ និងសេដ្ឋកិច្ច ពិសេសបញ្ហាកូវីដ១៩។ ចំណែកខាងក្នុងប្រទេសវិញ គឺកម្ពុជា ជួបបញ្ហាដឹកជញ្ជូន ខ្វះហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ បញ្ហាក្នុងការប្រមូលទិញ ដំណើរការផលិតកម្ម ក៏ត្រូវចំណាយច្រើន រាប់ទាំងថ្លៃប្រេងសាំង អគ្គិសនី និងមិនម៉ាស៊ីនសម្ងួត ជាដើម។
ក្នុងនោះ ការមិនអាចសម្រេចនូវគោលនយោបាយនាំអង្ករចេញ ១លានតោន ក្នុង១ឆ្នាំ បណ្តាលមកពីបញ្ហាមួយចំនួន រួមមាន៖ ទី១ គឺខ្វះធនធានថវិកា សម្រាប់ទ្រទ្រង់វិស័យនេះ។ ទី២ -បច្ចេកទេស គឺគ្មានម៉ាស៊ីនកិនស្រូវស្តង់ការគ្រប់គ្រាន់ ដែលម៉ាស៊ីននោះ អាចកិនស្រូវ មិនឲ្យបាក់ចុង និងមិនធ្វើឲ្យអង្ករសល់ខ្លី ពោលគឺនៅតែអាចឲ្យអង្ករនៅវែង។ ការដាំដុះ ដីធ្លី និងជី ដែលជាទូទៅ ពលរដ្ឋខ្មែរយើង ធ្វើស្រូវ មិនត្រូវបច្ចេកទេស ឬដាំតាមទម្លាប់ប្រពៃណី។ ទី៣ គឺពលរដ្ឋដាំជាលក្ខណៈគ្រួសារ ហើយពូជស្រូវ ក៏មិនដូចគ្នាដែរ។ ជាហេតុនាំឲ្យប៉ះពាល់ដល់ការប្រមូល បន្សុទ្ធអង្ករ និងគុណភាពអង្គរមិនត្រូវស្តង់ដារ សម្រាប់នាំចេញ។ ទី៤ បញ្ហានៃការទិញស្រូវស្តុកទុក។
អ្នកជំនាញកសិកម្ម មើលឃើញថា បញ្ហាស្រូវអង្ករនៅកម្ពុជា ដោយសារតែគ្មានប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ចំពោះទឹក ទុន និងទីផ្សារ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អ្នកបច្ចេកទេសជំនាញរបស់ក្រសួងកសិកម្ម គួរតែចុះមូលដ្ឋាន ជួយដោះស្រាយបញ្ហាផ្ទាល់របស់កសិករ ឲ្យបានច្រើន ទើបជាការប្រសើរ។
របាយការណ៍របស់ក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ បង្ហាញថា ការនាំស្រូវចេញរបស់កម្ពុជា ទៅកាន់ប្រទេសវៀតណាម កាលពីឆ្នាំ២០២០ មានចំនួន ២ ៨៩៣ ៩៥១ តោន។ ចំណែកក្នុងរយៈពេល ៧ខែ ក្នុងឆ្នាំ២០២១ នេះ ការនាំចេញស្រូវ ទៅកាន់ទីផ្សារវៀតណាម សម្រេចបានប្រមាណ ២លានតោន កើនឡើងជាង ៨០% ធៀបនឹងរយៈពេលដូចគ្នា កាលពីឆ្នាំមុន។
ក្នុង១ឆ្នាំៗ កម្ពុជាសល់ស្រូវមិនតិចជាង ៦លានតោន បើគិតជាអង្ករ ស្មើប្រមាណជា ៤លានតោន។ ប៉ុន្តែស្រូវអង្ករ ដែលគិតជាតួលេខថា នៅសល់ទាំងនោះ ត្រូវបាននាំចេញទៅលក់នៅប្រទេសវៀតណាម និងប្រទេសថៃ ច្រើនជាងការកែច្នៃជាអង្ករនៅក្នុងស្រុក ដើម្បីនាំចេញទៅក្រៅប្រទេស។
យូរឆ្នាំមកហើយ ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាយើង នៅតាមព្រំដែនវៀតណាម បានលក់ស្រូវ ទៅប្រទេសវៀតណាម ហើយទិញអង្ករ ជី និងចំណីសត្វពីវៀតណាម មកវិញ។ នេះជាទម្លាប់ ដែលមានផលអវិជ្ជមាន ច្រើនជាងវិជ្ជមាន។ តែប្រជាកសិករយើង មិនមានជម្រើស ព្រោះផលិតស្រូវបាន នៅក្នុងស្រុកមិនមានអ្នកទិញ ហើយបើមាន ក៏ទិញថោកទៅទៀត។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ចំពោះមុខបញ្ហាមានមាសខ្វះក្រដាសខ្ចប់នេះ ពោលគឺដើម្បីឲ្យសម្រេចគោលនយោបាយនាំចេញអង្ករ ១លានតោន ក្នុង១ឆ្នាំ កម្ពុជាត្រូវការពង្រីកទីតាំងសម្ងួត ស្តុក និងកែច្នៃក្នុងស្រុក ការរៀបចំឱ្យមានទុន សម្រាប់វិស័យស្រូវអង្ករ ការពង្រឹងពង្រីកសហគមន៍ និងការសហការរវាងសហគមន៍ និងរោងម៉ាស៊ីនក្នុងស្រុក ជាដើម។ ការកែច្នៃស្រូវ ក្នុងស្រុក មានន័យថាការកិនស្រូវនៅក្នុងស្រុក គឺសល់វត្ថុធាតុដើម ដូចជា អង្កាមសម្រាប់បង្កើនជីវជាតិដី កន្ទក់ និងចុងអង្ករ សម្រាប់ចិញ្ចឹមសត្វ និងបង្កើតការងារដល់ពលរដ្ឋផង។
ក៏ប៉ុន្តែបញ្ហាប្រឈម និងដំណោះស្រាយទាំងអស់ខាងលើនេះ ត្រូវបានអ្នកជំនាញកសិកម្ម និងរាជរដ្ឋាភិបាល មើលឃើញ និងលើកឡើងជារើយៗមកហើយ។ ប៉ុន្តែមកដល់ពេលនេះ កម្ពុជាយើង នៅតែមិនទាន់អាចដោះស្រាយបាននៅឡើយ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ