ប្រយ័ត្ន៤យ៉ាងមានសម្តែងនៅក្នុងគម្ពីរព្រះពុទ្ធសាសនាប្រាកដ ដែលជាទ្រឹស្តីអប់រំមនុស្សទូទៅឱ្យស្គាល់ខ្លួនឯងបានច្បាស់ ហើយប្រព្រឹត្តខ្លួន បន្ទន់កាយចិត្តខ្លួនឯងឱ្យបានល្អជាមុនសិន ចាំទៅប្រដៅដាស់តឿនអ្នកដទៃ ព្រោះបុគ្គលពួកខ្លះមិនទាន់ស្គាល់ខ្លួនឯងច្បាស់នៅឡើយទេ ហើយអ្នកដែលមិនទាន់ស្គាល់ខ្លួនឯងច្បាស់ហ្នឹងហើយដែលច្រើនតែមានកំហុស ។ ត្បិតមនុស្សខ្លះមើលឃើញតែទោសកំហុសគេ ឯកំហុសខ្លួនឯងច្បាស់ក្រឡែត…
ប្រយ័ត្ន៤យ៉ាងមានសម្តែងនៅក្នុងគម្ពីរព្រះពុទ្ធសាសនាប្រាកដ ដែលជាទ្រឹស្តីអប់រំមនុស្សទូទៅឱ្យស្គាល់ខ្លួនឯងបានច្បាស់ ហើយប្រព្រឹត្តខ្លួន បន្ទន់កាយចិត្តខ្លួនឯងឱ្យបានល្អជាមុនសិន ចាំទៅប្រដៅដាស់តឿនអ្នកដទៃ ព្រោះបុគ្គលពួកខ្លះមិនទាន់ស្គាល់ខ្លួនឯងច្បាស់នៅឡើយទេ ហើយអ្នកដែលមិនទាន់ស្គាល់ខ្លួនឯងច្បាស់ហ្នឹងហើយដែលច្រើនតែមានកំហុស ។
ត្បិតមនុស្សខ្លះមើលឃើញតែទោសកំហុសគេ ឯកំហុសខ្លួនឯងច្បាស់ក្រឡែត បែរជាមើលមិនឃើញ នោះជាចរិយាពុំគួរសោះឡើយ ។ បើនិយាយពីកំហុស អ្នកណាក៏មានដែរព្រោះជាបុថុជ្ជនមិនអាចធ្វើត្រូវគ្រប់ដប់បានទេ តែការងារយើងមិនមែនជាអ្នកអង្គុយមើលទោសអ្នកដទៃឯណា គួរធ្វើការណាដែលមានប្រយោជន៍ ។ សូមពិចារណានូវទ្រឹស្តីអប់រំអំពីប្រយ័ត្ន៤យ៉ាងដូចខាងក្រោម៖
១-អប់រំតែអ្នកដទៃ មិនអប់រំខ្លួនឯង
២-ឃើញតែកំហុសអ្នកដទៃ មិនឃើញកំហុសខ្លួនឯង
៣-ពូកែដឹងរឿងអ្នកដទៃ មិនដឹងរឿងខ្លួនឯង
៤-ឈ្នះអ្នកដទៃ តែមិនព្រមយកឈ្នះខ្លួនឯង ។
ត្រង់ចំណុចទី៤នេះជាពុទ្ធឱវាទ មានន័យជ្រៅប្រពៃណាស់ដែលថា មិនព្រមយកឈ្នះខ្លួនឯងនេះគឺសំដៅលើការមិនបានយកឈ្នះចិត្តខ្លួនឯង មិនបានអប់រំចិត្តខ្លួនឯងឱ្យបានល្អ គឺចេះតែបណ្តោយឱ្យចិត្តប្រព្រឹត្តគិតរឿងអាក្រក់ៗចំពោះអ្នកដទៃ ចង់ឱ្យអ្នកដទៃវិនាសចាកប្រយោជន៍ទាំងឡាយ ហេតុនោះទើបបណ្ឌិតពោលថា ចង់ឈ្នះអ្នកដទៃ តែបែរជាមិនព្រមយកឈ្នះខ្លួនឯង ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ