បុគ្គលអ្នកសិក្សារៀនសូត្រវិជ្ជាផ្នែកពុទ្ធសាសនាទាំងពីរផ្នែកគឺ គន្ថធុរៈ និងវិបស្សនាធុរៈ គឺតោងមានការប្រតិបត្តិទន្ទឹមគ្នាទើបទទួលបានផលប្រយោជន៍ពេញលេញ ប្រៀបឧបមាដូចជាសត្វបក្សាបក្សី ដែលត្រូវការស្លាបទាំងសងខាងឱ្យមានទំហំ និងកម្លាំងស្មើគ្នា ដើម្បីមានលំនឹងអាចហោះហើរទៅមុខបានខ្ពស់លឿនល្អយ៉ាងដូច្នោះដែរ ។
វិជ្ជាពុទ្ធសាសនា ការសិក្សាគន្ថធុរៈ បានដល់ផ្នែកបរិយត្តិ ឬទ្រឹស្ដីផ្សេងៗទៀត និងវិបស្សនាធុរៈ បានដល់ផ្នែកបដិបត្តិ ឬការអនុវត្តជាក់ស្ដែង គឺជាវិស័យពីរដែលមានសារសំខាន់ស្មើគ្នាមិនអាចខ្វះបាន ។ ការយល់ដឹងពីទ្រឹស្ដី វិន័យ ក្បួនច្បាប់ នឹងជួយតម្រង់ទិសក្នុងការប្រតិបត្តិឱ្យបានត្រឹមត្រូវ មិនឱ្យឃ្លាតចាកពីមាគ៌ានៃពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ។
ប៉ុន្តែការមានចំណេះដឹងតែផ្នែកទ្រឹស្ដី ផ្នែកវិន័យដោយមិនបានឈានដើរ សូម្បីតែមួយជំហានលើមាគ៌ានៃការបដិបត្តិដុសខាត់សីល សមាធិ បញ្ញា ឱ្យបានចម្រើនឡើងជាលំដាប់ ដើម្បីលះការប្រកាន់ភាពអញនិយម លះលោភៈ ទោសៈ មោហៈទេនោះ នឹងមិនអាចជួយបុគ្គលឱ្យទទួលបាននូវផលប្រយោជន៍ដ៏ឧត្ដមជាសេចក្ដីសុខទីបំផុតក្នុងជីវិតបានឡើយ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ