មិនធម្មតានោះទេ! ស្ត្រីខ្លាំងមួយរូបទម្លាយអាថ៌កំបាំងដែលជម្រុញនាងប្រឡូកជាមួយម៉ូតូត្រៃ
- ភ្នំពេញ
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ បើនិយាយពីម៉ូតូត្រៃ លោកអ្នកប្រាកដជាបានស្គាល់ដែលវាជាប្រភេទម៉ូតូធំ ហើយនៅទូទាំងពិភកលោកគេជិះវា
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ បើនិយាយពីម៉ូតូត្រៃ លោកអ្នកប្រាកដជាបានស្គាល់ដែលវាជាប្រភេទម៉ូតូធំ ហើយនៅទូទាំងពិភកលោកគេជិះវាសម្រាប់រការប្រណាំង ហោះទួល ជិះលេងទឹក លេងភក់ លេងខ្សាច់ ជិះចូលព្រៃ និងឡើងភ្នំជាដើម និយាយជារួមគឺប្រភេទម៉ូតូនេះគេប្រើប្រាស់លើផ្លូវដែលមានស្ថានភាពលំបាកៗតែម្ដង។ ដោយឡែកនៅប្រទេសកម្ពុជាយើងសម្បូរម៉ូតូត្រៃច្រើនគួរសមដែរ ហើយលោកអ្នកប្រហែលជាគិតថា អ្នកជិះម៉ូតូត្រៃសុទ្ធតែជាបុរសទាំងអស់ហើយមើលទៅ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញពុំដូច្នោះទេ ក្រៅពីបុរសក៏មានស្ត្រីខ្មែរក្លាហាន និងនិយមចូលចិត្តជិះម៉ូតូប្រភេទត្រៃនេះដែរគ្រាន់តែមិនមានច្រើនដូចជាបុរសប៉ុណ្ណោះ។
អ្នកស្រីណារី រិទ្ធីយ៉ា អាយុ៣៤ឆ្នាំ មុខរបរអាជីវករ រស់នៅរាជធានីភ្នំពេញ គឺជាស្ត្រីខ្មែរ១រូបក្នុងចំណោមស្ត្រីចំនួនដ៏តិចបំផុតដែលបានប្រឡូកក្នុងការជិះម៉ូតូត្រៃនេះជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកហើយនៅក្នុងដំណើរកំសាន្តនិងការបោះតង់ទៅកាន់រមណីយដ្ឋានគ្រប់ទីកន្លែងនៅទូទាំងប្រទេសហើយជាប្រភេទម៉ូតូត្រៃស៊ូភើក្រោះថែមទៀតផង។អ្នកស្រីត្រូវបានទទួលការចាប់អារម្មណ៍ពីស្រទាប់មហាជន ព្រោះតែភាពក្លាហាន បំពេញនូវចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្លួនក្នុងការជិះម៉ូតូត្រៃបានដូចជាបុរសៗដែរ ហើយដែលមនុស្សស្រីភាគច្រើនមើលឃើញថា វាជាការលំបាកនិងពិបាកធ្វើបាន ប៉ុន្តែអ្នកស្រីអាចធ្វើវាបាន។
នៅពេលភ្នាក់ងារសារព័ត៌មានកោះសន្តិភាពសួរថា តើអ្នកស្រីបានដឹងទេនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងមានអ្នកជិះម៉ូតូត្រៃច្រើនក្រុមទេ? ហើយស្ត្រីដែលជិះម៉ូតូត្រៃមានច្រើននាក់ដែរឬមានតែអ្នកស្រីម្នាក់ទេ? តើអ្នកស្រីលេងម៉ូតូត្រៃនេះរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំហើយ ?និងតើមានកត្តាអ្វីដែលនាំឲ្យអ្នកស្រីលេងម៉ូតូត្រៃបែបនេះ? ។ អ្នកស្រីណារី រិទ្ធីយ៉ាបានរៀបរាប់ប្រាប់ថា សព្វថ្ងៃនេះនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងមានម៉ូតូត្រៃច្រើនគ្រឿងនិងមានច្រើនក្រុមណាស់។ចំណែកឯស្ត្រីដែលជាអ្នកនិយមចូលចិត្តជិះម៉ូតូត្រៃក៏ពុំមែនមានតែខ្ញុំម្នាក់ឡើយគឺមានអ្នកដទៃទៀតដែរ តែគ្រាន់តែមានចំនួនតិចដែលតាមខ្ញុំដឹងមានប្រហែល២ទៅ៣នាក់ប៉ុណ្ណោះ ហើយ ស្ថិតនៅក្រុមផ្សេងៗពីគ្នា ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានស្គាល់អស់ទេគឺស្គាល់តែម្នាក់ដែលធ្លាប់ជិះជួបគ្នា ហើយស្ត្រីម្នាក់នោះមាន វ័យក្មេងជាខ្ញុំនិងជិះខ្លាំងជាខ្ញុំ(ជិះលឿន)មិនចាញ់បុរសៗឡើយ ម្យ៉ាងទៀតស្ត្រីម្នាក់នោះគឺជាមន្ត្រីយោធាថែមទៀតផង។ ដោយឡែកខ្ញុំបានចូលប្រឡូកក្នុងការជិះម៉ូតូត្រៃនេះអស់រយៈពេលជាង៦ឆ្នាំកន្លងមកហើយ នងបានបង្កើតក្រុមមួយដោយខ្លួនឯងឈ្មោះថា «Cam Dirt Adventure» ហើយនៅក្នុងក្រុនេះគឺមានតែខ្ញុំម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលជាស្ត្រី ក្រៅពីនេះសុទ្ធតែជាបុរសហើយពួកគេគឺជាមិត្តដ៏ល្អរបស់ខ្ញុំ។
អ្នកស្រីបានប្រាប់ឲ្យដឹងបន្តទៀតថា ការជិះម៉ូតូត្រៃនេះអត់ បានហាត់រៀនអីទេ គឺកើតឡើងដោយសារតែចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្ញុំតែប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំចូលចិត្តដើរព្រៃ ជួបជុំមិត្តភក្ដិ ជជែកគ្នាលេងជិះសប្បាយ ។កាលពីក្មេងនាងខ្ញុំពុំដែលនឹកឃើញថាចូលចិត្តជិះម៉ូតូត្រៃនោះទេ ប៉ុន្តែចូលចិត្តដំណើរកំសាន្ត ហើយខ្ញុំបានដើរកំសាន្តគ្រប់កន្លែងតំបន់ទេសចរណ៍ដែលមាននៅទូទាំងប្រទេស និងការបោះតង់ជាដើម ។
ជាងនេះទៀតខ្ញុំក៏ធ្លាប់ចេញដំណើរកំសាន្តនៅប្រទេសជាច្រើនមកហើយដូចជាថៃ ម៉ាឡេស៊ីសាំងហ្គាពួរ វៀតណាម និងប្រទេសមួយចំនួនទៀត គឺមានមិត្តភក្ដិនៅទីនោះ និងចូលចិត្តដើរព្រៃ ភ្នំ និងមាត់សមុទ្រហើយនៅពេលឃើញមិត្តភក្ដិជិះម៉ូតូត្រៃដើរលេងចូលព្រៃ សប្បាយប្លែក ទើបមានគំនិតមួយចង់ជិះម៉ូតូត្រៃទៅជាមួយគេដែរ និងជិះជាប់រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ តាមពិតទៅខ្ញុំពុំមែនជាអ្នកជិះខ្លាំងអីទេ ហើយពុំសូវហ៊ានជិះលឿនដូចជាប្រុសៗឡើយប្រុសៗគេជិះសាហាវៗណាស់ ខ្ញុំមិនសូវហ៊ានជិះក្បែរទេ ព្រោះកន្លងមកធ្លាប់ដួលនិងស្ទើរតែត្រូវប្រុសៗកិនមានគ្រោះថ្នាក់ម្ដងរួចមកហើយ ។ មូលហេតុដោយសារតែវាក់អឺគ្នា ប៉ុន្តែដោយសារពេលនោះអ្នកជិះម៉ូតូទាំងនោះសុទ្ធតែមានជំនាញ ទើបខ្ញុំពុំមានគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរ ហើយបើអ្នកនោះគ្មានជំនាញនិងបទពិសោធន៍ ហើយទើបនិងចេះជិះថ្មីៗគ្មានជំនាញវិញនោះ ប្រហែលកិនខ្ញុំបាក់កស្លាប់បាត់ទៅហើយ។ ទោះជាបែបនេះក្ដីខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំចូលចិត្តការសប្បាយបែបធម្មជាតិ ហើយគេទៅណាឬដល់ណាខ្ញុំទៅតាមគេនិងដល់ទីនោះដែរគឺខ្ញុំចូលចិត្តសប្បាយបែបចូលភក់ ចុះទឹក ឡើងភ្នំ គឺសប្បាយ ហើយម្យ៉ាងទៀតខ្ញុំមានបទពិសោធន៍ពេលដើរលេងស្រុកគេ ធ្វើឲ្យខ្ញុំចូលចិត្តចង់ស្គាល់រស់ជាតិទាំងអស់វាមានន័យសម្រាប់ខ្ញុំខ្លាំងណាស់និងកុំឲ្យឮតែគេថាដោយយើងពុំបានស្គាល់សោះនោះ។
រិទ្ធីយ៉ា បានរៀបរាប់បន្ថែមទៀតថា ម៉ូតូត្រៃក៏ជាប្រភេទកីឡាមួយបែបដែរ ហើយអ្នកជិះម៉ូតូត្រៃសប្បាយជាក្រុមជាពួកហើយសព្វថ្ងៃនេះភាគច្រើនក្រុមម៉ូតូត្រៃណាក៏ហៅខ្ញុំជិះជាមួយដែរ ប៉ុន្តែខ្ញំអត់ហ៊ានទៅជាមួយគេទេ ។ព្រោះតែខ្លាចចិត្តគេ ព្រោះអីខ្ញុំជិះយឺតដោយសារខ្ញុំគិតពីសុវត្ថិភាពខ្ញុំដែរ ចំណែកគេសុទ្ធតែខ្លាំងៗគេជិះលឿនគេសប្បាយដេញគ្នា បើយើងជិះយឺតទៅធ្វើឲ្យខកដំណើរគេអត់សប្បាយ។ ដូច្នេះទោះបីជាគេអត់និយាយថាឲ្យយើងក៏ដោយ ប៉ុន្តែយើងមានចិត្តគិតបែបនេះខ្លួនឯង ហេតុនេះទើបខ្ញុំអត់សូវទៅជាមួយគេដែលជាអ្នកជិះខ្លាំងៗទេ ។
នាង្ញុំក៏មើលផងដែរ បើគេចេញទៅត្រឹមតែ១០ម៉ូតូគ្រឿងអីខ្ញុំអត់ហ៊ានទៅជាមួយគេទេ ព្រោះអី១០ម៉ូតូនិងសុទ្ធតែជាអ្នកខ្លាំងៗហើយ តែបើទៅចាប់ពី៥០ឬ៦០ម៉ូតូនោះ ខ្ញុំអាចទៅជាមួយបាន ព្រោះពេលនោះមានអ្នកជិះខ្លាំងនិងអ្នកជិះខ្សោយលាយឡំគ្នា មិនអាចសុទ្ធតែអ្នកខ្លាំងទាំងអស់នោះទេ។ដូច្នេះទោះបីជាជិះក្នុងព្រៃក៏មិនអាចដេញគ្នាបានដែរ និងមានពេលនិយាយឌឺដងបង្អាប់គ្នាលេងសប្បាយមិនហត់អស់កម្លាំងឡើយ ហើយអ្វីដែលគួរដឹងគឺខ្ញុំខុសគេ ខ្ញុំចូលចិត្តជិះមើលធម្មជាតិ ជិះបែបសប្បាយៗ ខ្ញុំខ្លាចមានគ្រោះថ្នាក់ទើបមិនសូវហ៊ានជិះលឿនព្រោះអីការជិះម៉ូតូត្រៃគឺដើម្បីតែការសប្បាយ ។បើខ្វះការប្រុងប្រយ័ត្នបណ្ដោយខ្លួនឲ្យគ្រោះថ្នាក់អីទៅវាលែងសប្បាយហើយ និងខាតពេលវេលាធ្វើការងាររកស៊ី យើងក៏លែងបានជិះ ព្រមទាំងខាតបង់ថវិកាជាពិសេសឈឺសាច់ ដូច្នេះយើងជ្រើសរើសយកការជិះសប្បាយ។ ជាងនេះទៀត បើយើងទៅសប្បាយហើយត្រឡប់ចូលផ្ទះវិញស្រាប់តែបាក់ដៃបាក់ជើង តើអ្នកផ្ទះយើងមានអារម្មណ៍យ៉ាងម៉េច? ហើយថ្ងៃក្រោយយើងលែងបានជិះហើយខាតបង់ទទេ។
ស្ត្រីអ្នកលេងម៉ូតូត្រៃខាងលើបានរៀបរាប់បន្ថែមទៀតថា ដោយឡែកសមាជិកក្នុងក្រុម «Cam Dirt Adventure» របស់ខ្ញុំផ្ទាល់គឺចេះយល់ចិត្តគ្នាចេះជួយគ្នា ហើយភាគច្រើនទៅណាមកណាខ្ញុំទៅជាមួយក្រុមរបស់ខ្ញុំ ព្រោះអាជួយគ្នាទៅវិញទៅមកបាន ។ជាពិសេសមិត្តភក្ដិក្នុងក្រុមនេះអាចជួយខ្ញុំបានដូចជានៅពេលខ្ញុំដួល ជាប់ផង ឆ្លងកាត់ផ្លូវលំបាកខ្លាំង ជាដើម ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏ខ្លាចចិត្តគេដែរនៅពេលដែលឲ្យគេជួយច្រើនពេក។ ចំពោះម៉ូតូវិញចាប់តាំងពីប្រឡូកក្នុងការជិះម៉ូតូត្រៃមកខ្ញុំជិះអស់ម៉ូតូត្រៃចំនួន៣គ្រឿងហើយ ប៉ុន្តែម៉ូតូដែលខ្ញុំជិះនោះធូរៗថ្លៃទេ មិនហ៊ានទិញអាថ្លៃៗជិះលេងនោះទេ ព្រោះអីស្ដាយលុយ ហើយបើនិយាយពីការជិះម៉ូតូនេះទៀត បើយើងចេញនៅខែវស្សាយើងមានឧបស័គ្គច្រើននិងហត់បន្តិច ព្រោះអីទឹកឡើង ភក់ច្រើន រអិលដួលកប់ភក់អីក៏មានដែរ ហើយត្រូវលើកម៉ូតូផង ប៉ុន្តែវាសប្បាយខ្លាំងណាស់ ។បើចំពោះរូបខ្ញុំគឺចូលចិត្តជិះលេងនៅខែវស្សាជាងខែប្រាំង ថ្វីដ្បិតតែហត់បន្តិចមែន តែខែវស្សាត្រជាក់ហើយហើយមានទឹកមានភក់កេងសប្បាយ ដោយឡែខែប្រាំងមិនសូវសប្បាយទេ មានលក្ខណៈដូចជាហប់ព្រោះអកាសធាតុក្ដៅខ្លាំងពេក ហើយបើទៅប៉ែកខាងភ្នំឱរ៉ាល់វិញគឺចប់ហើយក្ដៅហែង សូម្បីតែខែវស្សានៅទីនោះក៏ក្ដៅដែរ ចុះទំរាំតែខែប្រាំងខែចេត្រទៀតអូយចង់សន្លប់ម្ដងៗទៅហើយ តែព្រោះតែចំណង់ចំណូលចិត្តខ្ញុំត្រូវតែរុលទៅមុខជានិច្ចមិនថយក្រោយទេ។
គាត់បន្តថា សម្រាប់ខ្ញុំគឺអត់រើសនោះទេម៉ូតូអីក៏ខ្ញុំជិះបានដែរ មុនដំបូងខ្ញុំជិះម៉ូតូម៉ាកហុងដា បន្ទាប់មកជិះយ៉ាម៉ាហា និងពេលនេះជិះកាវ៉ាសាគី គឺអស់៣គ្រឿងហើយ ហើយពេលចេញទ្រីបម្ដងៗគឺមានរយៈពេលច្រើនថ្ងៃភាគច្រើនបោះតង់ក្នុងព្រៃភ្នំជួនកាល២ទៅ៣ថ្ងៃឬរហូត៤ថ្ងៃ ទើបត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ។ម្យ៉ាងទៀតបើការចេញទ្រីបវិលល្ងាចខ្ញុំអត់ទៅទេព្រោះវាហត់និងតក់ក្រហល់ពេក ម្យ៉ាងពេលចេញទៅយើងត្រូវការជួបជុំមិត្តភក្ដិលេងសប្បាយផង។រីឯការការជិះម៉ូតូទៅកាន់គោលដៅនានានេះទៀតសោតសំខាន់លើចិត្តយើងទេយើងត្រូវសួរខ្លួនឯងថា តើយើងស៊ូប៉ុណ្ណា? និងទៅដល់គោលដៅដែរឬអត់? តែសម្រាប់ខ្ញុំមួយតែខ្ញុំថាទៅហើយគឺខ្ញុំត្រូវតែទៅអត់បកក្រោយទេ លុះត្រាតែដល់ពេលត្រូវត្រឡប់មកផ្ទះវិញទើបខ្ញុំមក ទោះបីខ្ញុំទៅយឺតមែនប៉ុន្តែគោលដៅគឺខ្ញុំត្រូវទៅឲ្យដល់ បើគេទៅដល់ខ្ញុំក៏ត្រូវទៅឲ្យដល់ដែរ ធ្វើបែបនេះទើបអាចជិះម៉ូតូត្រៃបាន ។ព្រោះអីយើងមានគំនិតមួយថាអត់ឲ្យបកក្រោយឡើយ បើកបកក្រោយថ្ងៃនេះ ថ្ងៃក្រោយនិងបកក្រោយទៀតអ៊ីចឹងយើងត្រូវប្ដេជ្ញាចិត្តខ្លួនឯងថា ទៅឲ្យដល់គោលដៅទោះបីនៅក្នុងកាលទេសៈលំបាកបែបណាក៏ដោយគឺយើងត្រូវទទួលយក។
អ្នកស្រីណារី រិទ្ធីយ៉ា បានបញ្ជាក់ថា ជាក់ស្ដែងពេលចេញទ្រីបទ្រង់ទ្រាយធំកន្លងទៅមានមនុស្ស៧០ទៅ៨០នាក់ម៉ូតូ៧០ទៅ៨០គ្រឿង ខ្ញុំទៅជាមួយគេមានអ្នកខ្លះជាបុរសផងបានត្រឡប់មកវិញមុនពេលកំណត់ឬមិនទាន់ដល់គោលដៅផង តែចំពោះរូបខ្ញុំទោះជាលំបាកយ៉ាងណាខ្ញុំត្រូវទៅឲ្យដល់គោលដៅ ហើយរហូតគ្រប់ថ្ងៃកំណត់ទើបខ្ញុំត្រឡប់មកវិញជាមួយគេឯង ។ ដោយឡែកក្រុមម៉ូតូត្រៃ «Cam Dirt Adventure» របស់ខ្ញុំក៏មានម៉ូតូត្រៃសម្រាប់ជួលឲ្យភ្ញៀវជិះចំនួន៥គ្រឿងដែរ ប៉ុន្តែក្រោយមកបានលក់អស់១គ្រឿងវិញហើយ គឺលក់ឲ្យសមាជិកក្រុមដែលគាត់អត់មានម៉ូតូជិះ ហើយគាត់សុំទិញ ។ ចំណែកម៉ូតូដែលជួលឲ្យភ្ញៀវជិះក្នុង១ថ្ងៃថ្លៃត្រឹម៣០ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ ហើយក្រុមខ្ញុំអត់ទាន់មានទិញម៉ូតូនិងលក់ម៉ូតូនៅឡើយទេ ម្យ៉ាងទៀតនៅក្នុងក្រុមក៏មានជាងសម្រាប់ជួសជុលឬតម្លើងម៉ូតូដែរ ។ ពេលនេះក្រុមខ្ញុំនិងបង្កើតធីមដើម្បីនាំភ្ញៀវសប្បាយៗ ប៉ុន្តែពុំមែនយកលុយទេ ធ្វើយ៉ាងណាត្រឹមឲ្យមានការសប្បាយៗហើយបើមានភ្ញៀវបេរទេសគឺចង់ត្រឹមឲ្យពួកគាត់ស្គាល់ច្បាស់និងសប្បាយនៅប្រទេសកម្ពុជាយើងតែប៉ុណ្ណោះ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ