នៅក្នុងសៀវភៅព្រហ្មចរិយធម៌ជនទាំងឡាយណានិយាយទាំងកំហឹង ជាអ្នកប្រកាន់ខ្ជាប់ ជាអ្នកលើកតម្កើងខ្លួន ហើយជាអ្នកពោលទាក់ទងដល់ការមិនមានគុណវិសេសដទៃទៀត ជាអ្នកស្វែងរកកំហុសគ្នាទៅវិញទៅមក តែងត្រេកអរចំពោះពាក្យរោយរាយឥតប្រយោជន៍ និងជាអ្នកចូលចិត្តផ្ចាញ់សម្តីនៃអ្នកដទៃ ជនទាំងឡាយនោះជាមនុស្សអាប់ឥតប្រាជ្ញា ឯអរិយជនមិនប្រព្រឹត្តការនិយាយដូច្នោះឡើយ ។…
នៅក្នុងសៀវភៅព្រហ្មចរិយធម៌ជនទាំងឡាយណានិយាយទាំងកំហឹង ជាអ្នកប្រកាន់ខ្ជាប់ ជាអ្នកលើកតម្កើងខ្លួន ហើយជាអ្នកពោលទាក់ទងដល់ការមិនមានគុណវិសេសដទៃទៀត ជាអ្នកស្វែងរកកំហុសគ្នាទៅវិញទៅមក តែងត្រេកអរចំពោះពាក្យរោយរាយឥតប្រយោជន៍ និងជាអ្នកចូលចិត្តផ្ចាញ់សម្តីនៃអ្នកដទៃ ជនទាំងឡាយនោះជាមនុស្សអាប់ឥតប្រាជ្ញា ឯអរិយជនមិនប្រព្រឹត្តការនិយាយដូច្នោះឡើយ ។
បើអរិយជនប្រាថ្នានឹងនិយាយ ក៏ជាអ្នកឈ្លាស ស្គាល់កាល និយាយតែពាក្យសម្តីដែលប្រកបដោយធម៌ ជាសម្តីដែលអរិយជនធ្លាប់ប្រព្រឹត្តមកហើយ ជាអ្នកមានប្រាជ្ញា មិនក្រោធ មិនលើកខ្លួន មានចិត្តឥតមានមានះគ្រប់សង្កត់ ជាអ្នកមិនលើកកម្ពស់ ជាអ្នកមិនរួសរាន់ លោកជាអ្នកមិនមានឫស្យានឹងសេចក្តីប្រកាន់ខ្លួន ដឹងពិតហើយទើបនិយាយ, សម្តីដែលគេនិយាយត្រូវ ក៏អនុមោទនា កាលបើគេនិយាយខុស ក៏មិនដេញដោល មិនប្រុងប្រណាំងប្រជែង មិនអាងហេតុចាប់ខុសគេ មិននិយាយប៉ប៉ាច់ប៉ប៉ោច មិននិយាយសង្កត់សង្កិនគេ មិននិយាយបាតដៃជាខ្នងដៃ ។
ការប្រឹក្សាគ្នារបស់សប្បុរសទាំងឡាយ តែងប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីដឹងច្បាស់ ដើម្បីសេចក្តីជ្រះថ្លា, អរិយជនទាំងឡាយតែងប្រឹក្សាគ្នាយ៉ាងនេះ នេះជាការប្រឹក្សានៃអរិយជនទាំងឡាយ ។ បុគ្គលអ្នកមានបញ្ញា កាលបើដឹងសេចក្តីនុ៎ះច្បាស់ហើយ មិនគួរនិយាយប្រឹក្សាលើកតម្កើងតែខ្លួនឯងឡើយ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ