ន័យមួយទៀត សេចក្ដីដឹងប្រមាណក្នុងភោជនជាគុណធម៌ដ៏ថ្លៃថ្លា អាចស្រង់សត្វដែលលង់នៅក្នុងសមុទ្រ គឺវដ្ដសង្សារឲ្យអណ្ដែតត្រសែតឡើងដាក់ដល់ត្រើយ គឺព្រះនិព្វានបាន ។ សេចក្ដីនេះ សមដូចន័យដែលព្រះទសពលទ្រង់សំដែងថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ !…
ន័យមួយទៀត សេចក្ដីដឹងប្រមាណក្នុងភោជនជាគុណធម៌ដ៏ថ្លៃថ្លា អាចស្រង់សត្វដែលលង់នៅក្នុងសមុទ្រ គឺវដ្ដសង្សារឲ្យអណ្ដែតត្រសែតឡើងដាក់ដល់ត្រើយ គឺព្រះនិព្វានបាន ។
សេចក្ដីនេះ សមដូចន័យដែលព្រះទសពលទ្រង់សំដែងថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ! ភិក្ខុដែលប្រកបដោយភាពជាអ្នកដឹងប្រមាណនៃការបរិភោគអាហារភោជន និងដឹងធម៌៤ប្រការ ជាអ្នកមិនគួរនឹងសាបសូន្យចាកគុណធម៌ទាំងឡាយ មានឈានជាដើម រមែងឈ្មោះថាជាអ្នកឋិតនៅក្នុងទីជិតនៃព្រះនិព្វាន ។
ធម៌៤ប្រការនោះ តើដូចម្ដេចខ្លះ ? នៅក្នុងសៀវភៅឱវាទបាតិមោក្ខ ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ធម៌៤ប្រការនោះ គឺភិក្ខុក្នុងសាសនានេះ ជាអ្នកបរិបូណ៌ដោយសីល១, ជាអ្នកបានគ្រប់គ្រងរក្សាទ្វារក្នុងឥន្ទ្រិយទាំងឡាយ១, ជាអ្នកដឹងប្រមាណក្នុងភោជន១ និងជាអ្នកប្រកបសេចក្ដីភ្ញាក់រឭករឿយៗ គឺដេកតិចភ្ញាក់រឭកច្រើន១ ។
ពាក្យដែលពន្យល់ឲ្យស្គាល់ការដឹងប្រមាណក្នុងភោជនដូចន័យដែលបានពោលមកហើយនេះ រាប់ថាជាពុទ្ធសាសនា ជាពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះពុទ្ធទាំងឡាយ គឺព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់រាល់ព្រះអង្គដែលទ្រង់បានត្រាស់ក្នុងកាលទាំងពួងរមែងទ្រង់ប្រដៅដូច្នេះឯង ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ