ADផ្ទាំងផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម

Picture

រក​ឃើញ​ផ្នូរ​កប់​សព​ក្មេង​តូច​ៗ​ជិត​800​នាក់​នៅ​ប្រទេស​អៀរ​ឡង់

10 ឆ្នាំ មុន

​​ដំណឹង​ស្តី​ពី​ការ​ប្រទះ​ឃើញ​ផ្នូរ​សមូហភាព​កប់​សព​ក្មេង តូច​ៗ​ជិត​៨០០​នាក់ ក្នុង​ប្រទេស​អៀរ​ឡង់ នៅ​ត្រង់​គេហដ្ឋាន​ចាស់​សម្រាប់​ជា​ជម្រក​របស់​ស្ត្រី​ខ្លួន​មួយ និង កូន​ៗ​របស់​ខ្លួន បង្ក​ឱ្យ​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ សព​ក្មេង តូច​ៗ គ្រាន់តែ​រុំ​នឹង​ក្រណាត់ ហើយ​កប់​ដី​តែ​ម្តង គ្មាន​មឈូស ឬអ្វី​ទៀត​ទាំងអស់​។ ផ្នូរ​សមូហភាព​នេះ​គ្មាន​ផ្ទាំង​ថ្ម គ្មាន​អក្សរ​បញ្ឈរ​ខាងលើ ឬ​ធ្វើ​សញ្ញា​អ្វី​ដើម្បី​អាច​

ដំណឹង​ស្តី​ពី​ការ​ប្រទះ​ឃើញ​ផ្នូរ​សមូហភាព​កប់​សព​ក្មេង តូច​ៗ​ជិត​៨០០​នាក់ ក្នុង​ប្រទេស​អៀរ​ឡង់ នៅ​ត្រង់​គេហដ្ឋាន​ចាស់​សម្រាប់​ជា​ជម្រក​របស់​ស្ត្រី​ខ្លួន​មួយ និង កូន​ៗ​របស់​ខ្លួន បង្ក​ឱ្យ​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ សព​ក្មេង តូច​ៗ គ្រាន់តែ​រុំ​នឹង​ក្រណាត់ ហើយ​កប់​ដី​តែ​ម្តង គ្មាន​មឈូស ឬអ្វី​ទៀត​ទាំងអស់​។ ផ្នូរ​សមូហភាព​នេះ​គ្មាន​ផ្ទាំង​ថ្ម គ្មាន​អក្សរ​បញ្ឈរ​ខាងលើ ឬ​ធ្វើ​សញ្ញា​អ្វី​ដើម្បី​អាច​សម្គាល់​បាន ។

គេហដ្ឋាន​សប្បុរសធម៌ «​អ្នក​ម្តាយ​ម៉ា​រី​និង​កុមារ​»
លោកស្រី​ប្រវត្តិវិទូ Catherine Corless ជា​អ្នករក​ឃើញ​ផ្នូរ​សមូហភាព​ដែល​កប់​សុទ្ធតែ​សព​ក្មេង​តូច​ៗ ។ ទីនោះ​ហ៊ុម​ព័ទ្ធ​ដោយ​ផ្ទះល្វែង​ជា​ច្រើន​។ សព្វថ្ងៃ​ប្រវត្តិវិទូ​រូប​នេះ កំពុង​អំពាវនាវ​ឱ្យ​គេ​កសាង​ស្តូប​អនុស្សាវរីយ៍​មួយ​ឱ្យ​បាន​សមរម្យ​បំផុត ។ តាម​ការ​សន្និដ្ឋាន​របស់​លោកស្រី Catherine Corless សព​កុមារ តូច​ៗ​ដែល​ត្រូវ​គេ​កប់​រួម​គ្នា​នោះ ប្រហែលជា​ពួក​កុមារ​ដែល​គេ​ចិញ្ចឹម​ក្នុង​គេហដ្ឋាន​សប្បុរសធម៌​ឈ្មោះ «​អ្នក​ម្តាយ​ម៉ា​រី និង​កុមារ​» នៅ​តំបន់ Tuam ស្រុក Galway ក្នុង​រយៈពេល​ប្រហែល​៣៦​ឆ្នាំ​។ គេហ​ដ្ឋាន​សប្បុរសធម៌ «​អ្នក​ម្តាយ​ម៉ា​រី និង​កុមារ​» គ្រប់គ្រង​ដោយ​ពួក​ដូនជី ពី​ឆ្នាំ​១៩២៥ ដល់​ឆ្នាំ​១៩៦១ ។

លោកស្រី​ប្រវត្តិវិទូ និយាយ​រំឭក​រឿង​ដំបូង​ថា «​ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​ស្រាវជ្រាវ​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​តំបន់ Tuam មាន​គេ​ប្រាប់​ថា នៅ​តំបន់ Tuam មាន​ផ្នូរ​កុមារ តូច​ៗ ។ ដឹង​រឿង​នេះ​ភ្លាម ខ្ញុំ​ទាក់ទង​មជ្ឈមណ្ឌល​អត្រានុកូលដ្ឋាន​ស្រុក Galway ហើយ​ខិតខំ​ស្រាវជ្រាវ​បន្ត​រហូត​ទាល់តែ​រក​ឃើញ​» ។ ផ្នូរ​សមូហភាព​នេះ មាន​សព​កុមារ តូច​ៗ​សរុប​៧៩៦​នាក់ ។ របាយការណ៍ ថ្មី​ៗ បន្ទាប់​ពី​មានការ​ពិសោធ​រក​មូលហេតុ​ច្បាស់លាស់​ឃើញ​ថា កុមារ តូច​ៗ​ទាំងនោះ ខ្លះ​ស្លាប់​ដោយ​ជំងឺ​ក​ញ្ជ្រិ​ល​, ខ្លះ​ស្លាប់​ដោយ​ជំងឺ​សួត​, ខ្លះ​ស្លាប់​ដោយ​ជំងឺ​ក្រពះ និង​ជំងឺ ផ្សេង​ៗ​ទៀត តែ​ក៏​មាន​ខ្លះ​ស្លាប់​ដោយ​កង្វះ​អាហារូបត្ថម្ភ និង​ដោយ​ការ​មិនរ​វីរ​វល់​របស់​មនុស្ស​ចាស់ ។

មន្ត្រី​អធិការកិច្ច​មួយ​រូប​ក្នុង​ក្រុមប្រឹក្សា​សុខាភិបាល​មូលដ្ឋាន ដែល​បាន​ទៅ​ទស្សនា​គេហដ្ឋាន​សប្បុរសធម៌ «​អ្នក​ម្តាយ​ម៉ា​រី និង​កុមារ​» ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៤៤ បាន​សរសេរ​កត់ត្រា​ទុក​ថា​ពេល​ទៅ​មើល​ទីនោះ គាត់​ឃើញ​មាន​ស្ត្រី​ខ្លួន​មួយ​ចំនួន​៣៣៣​នាក់ និង​កូន តូច​ៗ​របស់​ពួក​គេ​រស់​ជុំ​គ្នា​រហង់ ។ គេហដ្ឋាន​នោះ ពេល​ធម្មតា​ផ្ទុក​មនុស្ស​បាន​ត្រឹម​២៤៣​នាក់​ប៉ុណ្ណោះ តែ​នេះ​ឡើង​ដល់​៣៣៣​នាក់ ហើយ​ថែម​ទាំង​មានកូន តូច​ៗ​គ្រប់​គ្នា​ទៀត ឃើញ​ថា​ណែនណាន់តាន់តាប់​មែនទែន ។ ក្មេង​តូច​ៗ​ដែល​មក​ជាមួយ​ម្តាយ​មាន​អាយុ​ចាប់ពី​៣​ស​ប្តា​ហ៍ រហូត​ដល់​១៣​ស​ប្តា​ហ៍ ។ របាយការណ៍​របស់​មន្ត្រី​អធិការកិច្ច ដែល​បន្សល់​ទុក​តាំងពី​ឆ្នាំ​១៩៤៤ បាន​បញ្ជាក់​ច្បាស់ «​ក្មេង តូច​ៗ​ទាំងនោះ ភាគច្រើន​ស្គមកំព្រឹង និង​ស្លេកស្លាំង​។ មាន​ក្មេង​អាយុ​១៣​ខែ​ម្នាក់ ពុំ​អាច​ពិនិត្យ​រាង​កាយ​បាន​ព្រោះ​ពិការ​ធ្ងន់​ពេក​» ។

ភាព​ភ្ញាក់ផ្អើល​ក្នុង​ប្រវត្តិសាស្ត្រសតវត្ស​ទី​១៩ និង​ដើម​សតវត្ស​ទី​២០ នៅ​អៀរ​ឡង់​សម្បូរ​គេហដ្ឋាន​សប្បុរសធម៌​សម្រាប់​ជួយ​ស្ត្រី​ខ្លួន​មួយ និង​កូន តូច​ៗ​របស់​ពួក​គេ ។ គេហដ្ឋាន​សប្បុរសធម៌ Sean Ross Abbey នៅ   Tipperary ថែម​ទាំង​ក្លាយជា​គំរូ​សម្រាប់​ផលិត​ខ្សែភាពយន្ត​ឈ្មោះ Philomena ដែល​អ្នក​ទស្សនា​ពេញចិត្ត រហូត​ដល់​ចង់ឱ្យ​បាន​ទទួល​ពានរង្វាន់​អូ​ស្កា​ទៀត​ផង ។

ខ្សែភាពយន្ត​នោះ ពណ៌នា​រឿង​ពិត​របស់​ស្ត្រី​វ័យក្មេង​ម្នាក់​ឈ្មោះ Philomena Lee ។ ឆ្នាំ​១៩៥០ Philomena Lee ជា​ស្រី​ខ្លួន​មួយ​ដែល​មានកូន​ប្រុស​តូច​អាយុ​៣​ឆ្នាំ​របស់​នាង​ត្រូវ​គេ​ចាប់​យក​ទៅ​ឱ្យធ្វើ​កូនចិញ្ចឹម​ប្តី​ប្រពន្ធ​អា​មេ​រិ​ក​មួយគូ ។  តាម​ស្ថិតិ គេហដ្ឋាន​សប្បុរសធម៌ Sean Ross Abbey ក្រោយ​បើកទ្វារ​បាន​មួយ​ឆ្នាំ​នា​ឆ្នាំ​១៩៣០ មាន​កុមារ តូច​ៗ៦០​នាក់ ក្នុង​ចំណោម​កុមារ តូច​ៗ១២០​នាក់​បាន​ស្លាប់ ។ កុមារ​ដែល​នៅរ​ស់តែង​ត្រូវ​គេ​លក់​ទៅ​បរទេស​ឱ្យ​ប្តី​ប្រពន្ធ​ដែល​អត់​មានកូន ។

ផ្នូរ​សមូហភាព​កប់​សព​កុមារ តូច​ៗ​ជិត​៨០០​នាក់​នេះ ត្រូវ​បាន​ចាត់ទុកជា​រឿង​ធ្វើ​ឱ្យ​ភ្ញាក់ផ្អើល​ធំ​បំផុត​ក្នុង​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​ខ្មៅ​ងងឹត​ជុំវិញ​បញ្ហា​គ្រួសារ​នៅ​អៀរ​ឡង់ ។ លោកស្រី Teresa Kelly ប្រធាន​គណៈកម្មការ​ការពារ​កុមារ ស្រែក​ភ្លាម បន្ទាប់​ពី​ដឹង​រឿង​ពិត ៖ «​នេះ​ជា​ការ​ពិត​គួរ​ឱ្យ​ភ្ញាក់ផ្អើល​ពេក​ណាស់ ។ សព​កុមារ​ជា​ច្រើន​ក្នុង​ផ្នូរ​សមូហភាព​នេះ ត្រូវ​ស្រាវជ្រាវ​រក​ឃើញ​ថា​ស្លាប់​ដោយសារ​កង្វះ​ខាត​អាហារ​ធ្ងន់​, តើ​គួរ​ឱ្យ​រន្ធត់​ចិត្ត​យ៉ាងណា ។ ខ្ញុំ​ចង់​ដឹង​អត្តសញ្ញាណ​ពួក​គេ ព្រោះ​ពួក​គេ​ជា​មនុស្ស​ត្រូវ​តែ​មានត្រកូល​, មិនមែន​សត្វ​ធាតុ​ឯណា​» ។

សាច់ញាតិ​របស់ William Joseph Dolan កុមារ​ដែល​ធ្លាប់​នៅ​ក្នុង​គេហដ្ឋាន​សប្បុរសធម៌ «​អ្នក​ម្តាយ​ម៉ា​រី និង​កុមារ​» បាន​ដាក់​ពាក្យបណ្តឹង​ទៅ​ស្ថាប័ន​មាន​សមត្ថកិច្ច ពេល​ពួក​គេ​អត់​បាន​ទទួល​លិខិតបញ្ជាក់​មរណភាព​របស់ William Joseph Dolan សោះ ស្រាប់តែ​ឃើញ​ចុះ​ក្នុង​ឯកសារ​ដា​ក់ថាស្លាប់ ។ William Joseph Dolan កើត​ថ្ងៃ​ទី​២២ កុម្ភៈ ១៩៤៦ ស្លាប់​ទៅ​វិញ​ថ្ងៃ​ទី​១១ មិថុនា ១៩៤៧ ដោយសារ​ជំងឺ​ក​ញ្ជ្រិ​ល ។ ប្អូន​របស់ William Joseph Dolan ឈ្មោះ John Dermond កើត​ថ្ងៃ​ទី​២១ ឧសភា ១៩៥០ ហើយ​បាត់​ខ្លួន​ក្នុង​ឆ្នាំ​បន្ទាប់ តែ​អត់​ឃើញ​មាន​លិខិតបញ្ជាក់​មរណភាព​ចេញ​ដោយ​មន្ត្រី​អត្រានុកូលដ្ឋាន​មូលដ្ឋាន​សោះ​។ សាច់​ញាតិ​របស់ William Joseph Dolan សង្ស័យ​ថា William អត់​មាន​ស្លាប់​ទេ ប្រហែល​ត្រូវ​គេ​លក់​ទៅ​អា​មេ​រិ​ក ហើយ​នៅ​រស់​នៅ​ឡើយ ។

លោកស្រី​ប្រវត្តិវិទូ Catherine Corless បំផុស​ឱ្យ​រួម​គ្នា​កសាង​ស្តូប​អនុស្សាវរីយ៍​ល្អ​ប្រណីត​សម្រាប់​វិញ្ញាណក្ខន្ធ​កុមារ តូច​ៗ​ជិត​៨០០​នាក់ ហើយ​ទទួល​បានការ​គាំទ្រ​ពី​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​។ លោកស្រី​ប្រវត្តិវិទូ​និយាយ «​ខ្ញុំ​ពិតជា​សប្បាយ​ចិត្តរក​អ្វី​ប្រៀប​ពុំ​បាន ដែល​ឃើញ​គ្រប់​គ្នា​យកចិត្តទុកដាក់​ចំពោះ​បញ្ហា​នេះ ។ ពួក​គេ​រីករាយ ព្រោះ​រឿង​ដ៏​ពិសិដ្ឋ​មួយ​កំពុង​ត្រូវ​បាន​អនុវត្ត ៕          

តាម​ឯកសារ​បរទេស