ខេត្តមណ្ឌលគិរី ៖ តាំងពីបុរាណកាលមក មនុស្សបានរស់នៅផ្សារភ្ជាប់ជាមួយជំនឿផ្សេងៗក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ។ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះកតា្តជំនឿអរូបីនៅតែមានឥទ្ឋិពលលើជីវិតមនុស្ស បើទោះបីជាវិទ្យាសាស្ត្រជឿនលឿន ស្ទើរនឹកស្មានមិនដល់រហូតអាចនាំយកមនុស្សលោកហោះទៅកាន់ភពនានាក្នុងចក្កវាឡនេះក៏ដោយ ។ ជាក់ស្តែងជនជាតិដើមភាគតិចព្នង…
ខេត្តមណ្ឌលគិរី ៖ តាំងពីបុរាណកាលមក មនុស្សបានរស់នៅផ្សារភ្ជាប់ជាមួយជំនឿផ្សេងៗក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ។ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះកតា្តជំនឿអរូបីនៅតែមានឥទ្ឋិពលលើជីវិតមនុស្ស បើទោះបីជាវិទ្យាសាស្ត្រជឿនលឿន ស្ទើរនឹកស្មានមិនដល់រហូតអាចនាំយកមនុស្សលោកហោះទៅកាន់ភពនានាក្នុងចក្កវាឡនេះក៏ដោយ ។
ជាក់ស្តែងជនជាតិដើមភាគតិចព្នង ឬខ្មែរលើដែលរស់នៅខេត្តមណ្ឌលគិរី បានរក្សាប្រពៃណីមួយយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន គឺនៅពេលមានសាច់ញាតិណាម្នាក់ស្លាប់ យកសពទៅបញ្ចុះដោយមិនមានពិធីបូជាឡើយ ។ អ្វីដែលជាការចាប់អារម្មណ៍នឹងមិនដែលឃើញពួកគាត់ខកខានក្នុងការប្រតិបត្តិ គឺគ្រប់ផ្នូរសពទាំងអស់សុទ្ធតែមានសង់រោងប្រក់ដំបូលពីលើ និងមានដាក់សម្ភារប្រើប្រាស់នានា ដែលសពធ្លាប់ប្រើក្នុងផ្នូររបស់សព និងមានពាងតាំងពីមុខផ្នូរ ។
លោកសី ទូច ប្រធានមន្ទីរវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈខេត្តមណ្ឌលគិរីដោយយោងតាមចាស់ទុំជាជនជាតិព្នងឲ្យដឹងកាលពីពេល ថ្មីៗកន្លងមកថា ចំពោះការដាក់សម្ភារដែលសពធ្លាប់ប្រើប្រាស់ទៅជាមួយនោះ គឺពួកគាត់ដែលជាសាច់ញាតិរបស់សពមានគោលបំណងដើម្បីតបស្នងសងគុណ ឬដឹងគុណដល់ការការលះបង់របស់សពដែលខិតខំធ្វើកិច្ចការរកស៊ីចិញ្ចឹមគ្រួសារ ។ វាជាប្រពៃណីតាំងពីដូនតាមកដែលពួកគាត់បានធ្វើ តៗគ្នាមិនដែលខកខានម្តងណាឡើយ ។
ចាស់ព្រឹទ្ឋចារ្យជនជាតិដើមព្នងរស់នៅក្នុងភូមិពូតាំង សង្កាត់រមនា ក្រុងសែនមនោរម្យ ឲ្យដឹងថា ចំពោះទម្លាប់ដែលកូនចៅ ឬសាច់ញាតិសពយកសម្ភារប្រើប្រាស់ និងមានធ្វើរោងប្រក់ពីលើផ្នូរ ព្រមទាំងដាក់ពាងស្រា ឬពាងទឹកពីមុខនោះ មិនមែនជាការទាមទាររបស់អ្នកស្លាប់ឡើយ តែវាជាការដឹងគុណចំពោះអ្នកស្លាប់ ។ វាក៏ជាជំនឿមួយដែលអ្នកនៅរស់យល់ថា ការដាក់សម្ភារទាំងនោះជូនអ្នកស្លាប់ គឺទុកឲ្យពួកគាត់អាចមានរបស់របរប្រើប្រាស់ក្នុងភពថ្មីដែលអ្នកសា្លប់បានទៅដល់ ។
ចំពោះពាងទឹក ឬពាងស្រា ដែលអ្នកភូមិជនជាតិព្នងដាក់មុខផ្នូរជូនសាច់ញាតិដែលស្លាប់ តែងមានចោះទម្លាយគូទពីក្រោមនោះត្រូវពួកគាត់បកស្រាយថា ជាការចាំបាច់មួយសម្រាប់ការពារមិនឲ្យមានអ្នកលួចយកពាងនោះទៅប្រើ ព្រោះពាងនោះទុកសម្រាប់តែអ្នកស្លាប់ប៉ុណ្ណោះ បើមិនដូច្នោះទេប្រាកដជាមានអ្នកលួចបាត់មិនខាន ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ