កម្ស.ត់ណាស់! ប្រវត្តិលោកតាលោកយាយ២នាក់ប្តីប្រពន្ធតស៊ូរស់យ៉ាងលំបាក
- ស្វាយរៀង
ខេត្តស្វាយរៀង ៖ សូមមហាជនក្រឡេកមើលជីវភាពលោកតា លោកយាយ២នាក់ប្តីប្រពន្ធ តស៊ូរស់នៅ
ខេត្តស្វាយរៀង ៖ សូមមហាជនក្រឡេកមើលជីវភាពលោកតា លោកយាយ២នាក់ប្តីប្រពន្ធ តស៊ូរស់នៅប្រកបមុខរបរចិញ្ចឹមជីវិតយ៉ាងលំបាក ក្នុងខ្ទមដ៏តូចចង្អៀត ក្បែរបងសាលាមត្តេយ្យគួរឲ្យសង្វេគ ។
លោកតាឈ្មោះ ម៉ៅ សន អាយុ៧៦ឆ្នាំ លោកយាយជាប្រពន្ធឈ្មោះ ប៉ែន ហោ អាយុ៧៥ឆ្នាំ រស់នៅភូមិមេភ្លើង សង្កាត់ស្វាយរៀង ក្រុងស្វាយរៀង ។ លោកតា ម៉ៅ សន បាននិយាយទាំងមុខក្រៀមក្រំថា លោកតាមានកូន ៧នាក់ ចៅ១៨នាក់ (ស្រី៥នាក់) និងមានចៅទួត ៨នាក់ ។ លោកតា លើកឡើងថា លោកតា លោកយាយមានមោទនភាពខ្លាំងណាស់ មានកូនច្រើននឹកសង្ឃឹមថា ពេលខ្លួនចាស់ទៅ គឺបានកូនចៅគេថែ គេចិញ្ចឹម ក៏ប៉ុន្តែក្តីសង្ឃឹម ខុសស្រឡះ ។
លោកតាបានរៀបរាប់ទៀតថា កាលនៅពីក្មេង ខំរកស៊ីចិញ្ចឹមកូនៗ លោកអ្នកគួរយល់ហើយថា ជីវិតកសិករដែលមានកូនច្រើន ដីស្រែមានតិចតួច ធ្វើស្រែហូបមិនគ្រប់គ្រាន់ក៏ចេញពីផ្ទះមករកស៊ីដឹកអំបិលដូរស្រូវ មកលើកទំនិញឲ្យគេបានប្រាក់ចិញ្ចឹមកូន ។ ក្រោយពីរៀបការកូនប្រុសស្រីអស់ទាំង ៧នាក់ នឹកថា បានធូរស្រាលហើយពេលចាស់ទៅបានកូនៗចិញ្ចឹមវិញ ។ ក៏ប៉ុន្តែអ្វីៗបានប្រែប្រួល ជីវភាពគ្រួសាររបស់កូនៗ គឺក្រីក្រ ដោយឪពុកម្តាយ រៀបការកូនឲ្យមានប្តីប្រពន្ធហើយគ្មានទ្រព្យចែកឲ្យមានតែដីបន្តិចបន្តួចចែកឲ្យធ្វើភូមិសង់លំនៅឋានរស់នៅ ។
លោកតាបានប្រាប់ឲ្យដឹងថា ពីដើមឡើយលោកតា មានទីលំនៅក្នុងភូមិតានូ ឃុំចំបក់ ស្រុកស្វាយជ្រំ ជិតព្រំដែនប្រទេសវៀតណាម ។ ដោយជីវភាពក្រីក្រលំបាក លោកតាក៏សម្រេចចិត្តនាំប្រពន្ធមករកស៊ី នៅតាមផ្សារក្នុងទីរួមខេត្តស្វាយរៀងវិញ ។ លោកយាយនៅមានកម្លាំង គឺប្រកបមុខរបរលក់បបរបាញ់កាញ់ នៅក្នុងផ្សារវាលយន្ត ជួនកាលទៅលក់តាមចំណតរថយន្ត(បេនឡាន) ។ ចំណែកលោកតា មានជំនាញថតរូបកាន់កាមេរ៉ាម៉ាន់ ក៏ត្រូវបានម្ចាស់ហាងថតរូបគេហៅឲ្យទៅជួយថតរូបឲ្យគេក្នុងពិធីបុណ្យនិងពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ គេឱ្យភាគរយតាមទទួលបាន ក៏ប៉ុន្តែមិនបានទៅថតរាល់ថ្ងៃទេ ។ ពេលណាគេទទួលបានតិចរោងគេទៅថតខ្លួនគេ លុះត្រាគេទទួលបានច្រើនរោង ខ្វះកម្លាំងទើបគេហៅ ។ ដូច្នេះ យូរៗបានទៅថតមួយរោង គ្រាន់តែបានប្រាក់បន្តិចបន្តួចទិញអង្ករ និងជួយដើមទុនយាយលក់បាញ់កាញ់ បានប្រាក់ឆ្លៀតផ្ញើឲ្យកូនៗដែលខ្វះខាត ។
លោកតាបានបន្តទៀតថា ទើបតែ ៦ទៅ៧ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ប្រពន្ធគាត់ (យាយប៉ែនហោ)មានវ័យកាន់តែចាស់ ក៏ធ្លាក់ខ្លួនមានជំងឺធ្ងន់ ធ្វើឲ្យជីវភាពកាន់តែលំបាក (កើតពឹសថ្ពាល់ខាងស្តាំ) គ្មានពេលទៅរកស៊ី ។ ណាមួយខ្ញុំក៏កាន់តែចាស់ទៀត ម្ចាស់ហាងថតរូបគេក៏លែងហៅ ធ្វើឲ្យជីវភាពកាន់តែលំបាកយ៉ាងខ្លាំង ណាមួយត្រូវការប្រាក់ថ្លៃព្យាបាលជំងឺយាយ ។ ណាមួយត្រូវការ ប្រាក់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ។
យាយមានជំងឺធ្ងន់រហូតសន្លប់បាត់បង់ស្មារតី គ្រូពេទ្យប្រាប់ថា យាយស្លាប់ហើយ ក៏ហៅរថយន្តដឹកយាយត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើត នៅស្វាយជ្រំ ក៏ប៉ុន្តែសព លោកយាយខ្លួននៅទន់ ហើយនៅមានកម្តៅ លោកអាចារ្យឲ្យលើកសពដាក់ក្នុងក្តារម្ឈូសយកទៅបូជា ក៏ប៉ុន្តែលោកតាមិនអស់ចិត្តដោយសពនៅទន់ ហើយនៅមានកម្តៅ លោកតាមិនព្រមឲ្យលើកសពដាក់ក្នុងម្ឈូសទេ លោកតា ទុកសព បាន៣យប់៤ថ្ងៃ ស្រប់តែលោកយាយដឹងខ្លួនរស់ឡើងវិញរហូតសព្វថ្ងៃ គឺភ្លឹក៤ថ្ងៃ ។
ចំណែកលោកយាយ ប៉ែន ហោ អាយុ៧៥ឆ្នាំ បាននិយាយរឿងដែលគាត់ភ្លឹករយៈពេល ៣យប់៤ថ្ងៃនោះថា គាត់ត្រូវបានមនុស្សមាឌធំម្នាក់នាំគាត់ទៅភូមិអមនុស្ស គេរស់នៅគឺមើលទៅដូចស្រុកភូមិយើងដែរ មានផ្ទះតូចធំ មានដំណាំដាំដុះ មានធ្វើស្រែ ដូចនៅស្រុកមនុស្សយើងដែរ ។ បន្ទាប់មកគេក៏នាំឲ្យទៅមើល ភូមិមនុស្សបាប គឺឋាននរក ឃើញគេលេងជល់មាន់ ខ្លួន ដៃជើងមនុស្ស ឯក្បាលមាន់ គឺជល់គ្នា ចឹកគ្នាដាច់សាច់ ក្បាល ដាច់សាច់ខ្លួន ឈាមហូរហាម បន្ទាប់មកគេនាំឲ្យទៅមើល កន្លែងមួយនោះគឺមនុស្សស្រីប្រុស កំពុងមុជទឹកក្នុងស្រះភ្លើងទឹកពុះកញ្ជ្រោល ខ្លះស្រែកថាក្តៅណាស់ ខ្លះស្រែកថាសប្បាយណាស់ ហៅលោកយាយឲ្យចុះមុជទឹកក្តៅកំពុងពុះជាមួយគេ លោកយាយតបវិញថា ខ្ញុំមិនមុជទេ ពេលនោះគេនាំទៅមើលកន្លែងមួយទៀតឃើញមនុស្ស ពាក់កងចក្រនៅលើក្បាល វិលខ្ញាល់ហូរឈាមរហាមឮសម្រែកយំថ្ងូរឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង ។
ពេលនោះមានសត្វនរកម្នាក់ស្រែកថា ស្រួលខ្លួនណាស់ សប្បាយណាស់ ហើយក៏ស្រែកហៅលោកយាយថា ម៉ោ ពាក់កងចក្រក្បាលលេងស្រួលខ្លួនណាស់ ។ លោកយាយតបវិញថា អញមិនឆ្កួតទៅពាក់កងចក្រ ឲ្យខ្វៀលក្បាលហើយថាស្រួលនោះទេ អំបាញ់មិញអញឮពួកឯងស្រែកទ្រហ៊ោយំសោះនិង តបហើយក៏ដើរចេញលែងមើល ។ ខណៈនោះគាត់បានឃើញឪពុករបស់គាត់ដែលស្លាប់ទៅ ឈ្មោះតាពៅ និងបងប្អូនគាត់បីទៅបួននាក់ដែលស្លាប់ទៅហើយ នោះមកជួបគាត់។ ខណៈនោះឪពុកគាត់បានសួរថា អ្នកណាយកកូនឯងមកភូមិនរកនេះ តោះទៅលេងនៅភូមិខាងលើវិញ ។
ឪពុកគាត់ក៏នាំដើរមើលក្នុងភូមិនោះ មានមនុស្សរស់នៅធ្វើស្រែចម្ការលក់ដូរមានផ្សារដូចស្រុកមនុស្សយើងដែរ។ បន្ទាប់មកឪពុកគាត់ក៏និយាយថា កូនឯងមិនទាន់អស់កម្មជាមនុស្សទេ ពេលត្រឡប់មកវិញត្រូវប្រព្រឹត្តអំពើល្អ ខំធ្វើបុណ្យដាក់ទាន ទៅផ្ទះវិញគេយកមកច្រឡំហើយ ។ និយាយរួចក៏ប្រើបងៗឲ្យជូនមកផ្ទះវិញពេលនោះបងៗគេឡើងជិះលើសត្វហង្សហោះមក ចំណែករូបគាត់ដើរតាមក្រោយរហូតមកដល់ផ្ទះវិញក៏ដឹងខ្លួនវិញ ហើយមានជីវិតរស់នៅរហូតសព្វថ្ងៃ ។ និយាយរឿងខាងលើនេះនៅពេលដែលភ្លឹកទៅនោះឱ្យអ្នកជិតខាងស្តាប់ ។
ក្រោយមកលោកតា លោកយាយក៏ចេញពីផ្ទះកូនមករស់នៅភូមិមេភ្លើង សង្កាត់ស្វាយរៀងក្រុងស្វាយរៀង បានទិញកូនឈើ និងស័ង្កសីចាស់ៗ សង់ខ្ទមតូចមួយនៅជាប់របងសាលាមត្តេយ្យក្រុងស្វាយរៀងខាងមុខផ្សារក្រមួនប្រកបមុខរបរសំលៀងកាំបិត ពូថៅ ។ ចំណែកលោយាយ ទិញត្រកួនមកលក់គ្រាន់បានលុយកាក់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ។ ក៏ប៉ុន្តែពី៥ទៅ៦ឆ្នាំចុងក្រោយនេះលោកតាលោកយាយកាន់តែចាស់ជរា មុខរបរសំលៀងកាំបិតនេះ ពីរទៅបីថ្ងៃទើបមានគេយកមកឲ្យសំលៀងម្តង កាំបិត១ បានតម្លៃ ២.០០០រៀល ពូថៅ១តម្លៃ ២.០០០រៀលដែរ ជួនកាលបានប្រាក់ ៦.០០០រៀលប៉ុណ្ណោះ ។
លោកយាយថា ថ្ងៃខ្លះក៏អត់មាន ចំណែកលោកយាយឆាកត្រកួនលក់ គឺក្នុង១ថ្ងៃទិញត្រកួន១០ដុំ តម្លៃ៥.០០០រៀល យកមកឆាកបាន១គីឡូកន្លះ ។ ១គីឡូក្រាមលក់បាន ៧.០០០រៀល កន្លះគីឡូក្រាមបាន ៣.៥០០រៀល គិតទៅចំណេញបានតែ៥.៥០០រៀលប៉ុណ្ណោះ បើលោកតាបានសំលៀងកាំបិត គឺសរុបគ្នាបានប្រាក់ ១ម៉ឺន២ពាន់រៀល ក្នុង១ថ្ងៃ បើថ្ងៃណាលក់ត្រកួនឆាកមិនអស់ តាគ្មានកាំបិតមកសំលៀងគឺ អត់មានប្រាក់ទិញម្ហូបទេ ។
រាល់យប់ពេលម៉ោង៣និង៣០នាទីទៀបភ្លឺលោកតាតែងតែដើររើសអេតចាយ តាមដងផ្លូវក្នុងក្រុងស្វាយរៀង ម៉ោង៥និង៣០នាទីព្រឹកត្រឡប់មកវិញ បានសម្បកកំប៉ុងនិងសម្បកដប១បាវ លក់បាន១ពាន់រៀលទៅ១ពាន់៥រយរៀល ។ រាល់ថ្ងៃនេះជួបការលំបាកក្នុងជីវភាពយ៉ាងខ្លាំង ក៏ប៉ុន្តែបានអ្នកជិតខាង គេឲ្យភ្លើងអគ្គិសនីប្រើ គេឲ្យទឹកប្រើប្រាស់ ដងមក១ធុង២ធុងគ្រាន់នឹងប្រើនិងងូតទឹកដែរ ថ្ងៃខ្លះអ្នកផ្សារមកលក់ដូរក្នុងផ្សារក្រមួនគេឲ្យម្ហូប សម្ល ខ្លះគេឲ្យជាបន្លែ អ្នកខ្លះគេឲ្យត្រី យកមកធ្វើម្ហូប រស់ទាំងលំបាក ហើយថ្ងៃសីល តែងតែទៅវត្តប្រគេនចង្ហាន់ព្រះសង្ឃ ធ្វើបុណ្យតាមបណ្តាំឪពុក ក៏ប៉ុន្តែមិនបានទៅរាល់សិលនោះទេ ដោយសារគ្មានប្រាក់ ។ លោកយាយថា សង្ឃឹមកូនចៅ គឺសង្ឃឹមមិនបាន គេខំរកស៊ីចិញ្ចឹមកូនចៅគេដែរ កូន៧នាក់ ចៅ១៨នាក់ ចៅទួត៨នាក់ សុទ្ធតែក្រីក្រដូចគ្នា ។
លោកតាលើកឡើងថា កូនចៅ គេមកលេងនិងជូនលុយកាក់តែពេលមានបុណ្យទាន គឺបុណ្យចូលឆ្នាំ បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ កូនខ្លះក៏បានមក កូនខ្លះគេរវ់ល់ ក៏មិនបានមក កូនជូនលុយបន្តិចបន្តួចមិនអាចចាយវាយផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពបានទេ គាត់ត្រូវការប្រាក់កាស់ចាយរាល់ថ្ងៃ ហូបបាយ ហូបចំណីរាល់ថ្ងៃ ណាមួយចាស់ជរា មានជំងឺប្រចាំកាយត្រូវការប្រាក់ទិញថ្នាំសង្កូវព្យាបាល ហើយបើ១ឆ្នាំជូនលុយកាក់តែ២ដង តើសង្ឃឹមអី ។
កូនចៅគួរពិចារណាផង មានតែសប្បុរសជនទេមេត្តាជួយជាគ្រឿងបរិភោគ ឧបភោគនិងជាថវិកា ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពនៅជីវិតចុងក្រោយផងសូមអគុណ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ