ក្នុងឆ្នាំ១៨១១ម៉ារីល្វីសបានប្រសូតបុត្រមួយអង្គនិងបានប្រសិទ្ធនាមបុត្រានោះថាជាស្តេច
រ៉ូម ។ វាប្រាកដណាស់ដែលថាណាប៉ូលេអុងមានហិច្ឆតាខ្ពស់ហួសពីចង់ធ្វើមេដឹកនាំបារាំងទៅទៀត ។ តែអ្វីមិនចេះតែអាចធ្វើបាននោះទេ ។ នៅពេលដែលស្តេចត្យារអាឡិកហ្សង់ឌ័របដិសេធមិនព្រមបិទកំពង់ផែនមិនឲ្យនាវាជំនួញអង់គ្លេសចូលចតដើម្បីអនុវត្តប្រព័ន្ធទ្វីបណាប៉ូលេអុងបានប្រមូលកងទ័ពជាច្រើនដើម្បីគំរាមកំហែងព្រះអង្គ ។ ស្តេចអាឡិកហ្សង់ឌ័រនៅតែមិនព្រមអោនក្បាលចុះចាញ់ ។
នៅក្នុងខែមិថុនា ឆ្នាំ១៨១២ ណាប៉ូលេអុងបានចូលឈ្លានពានរុស្សី ។ អ្វីដែលធ្វើឲ្យគាត់ភ្ញាក់ផ្អើលនោះ គឺថាមេបញ្ជាការកងទ័ពរុស្សីគូទូហ្សូវមិនខិតខំរុលមកមុខដើម្បីទប់ទល់នឹងគាត់ឡើយ ។ ផ្ទុយទៅវិញគូទូហ្សូវ បានដកថយបណ្តើរដោយក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះផលដំណាំនិងជំរកដែលអាចផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដល់កងទ័ពណាប៉ូលេអុងត្រូវបំផ្លាញចោល ។
នៅខែកញ្ញានៅបូរ៉ូឌីណូណាប៉ូលេអុងទីបញ្ចប់ក៏បានប្រឈមមុខនឹងគូទូហ្សូវក្នុងសមរភូមិបង្ហូរឈាមមួយដែលអាចផ្តួលរំលំគាត់បានហើយបន្តរុលមកក្នុងម៉ូស្តូទៀត ។ ម្តងនេះក៏ដូចជាលើកមុនដែរ រុស្សីបានដកថយទៀតដោយបន្សល់ទុកក្រុងម៉ូស្តូឲ្យក្លាយទៅជាវាលរហោស្ថាន ។
ថ្ងៃបន្ទាប់ពីណាប៉ូលេអុងទៅដល់ម៉ូស្តូអគ្គីភ័យបានឆេះឡើងដោយធ្វើឲ្យទីក្រុងក្លាយទៅជាសមុទ្រអណ្តាតភ្លើងដែលស្ទើរតែបំផ្លាញទីក្រុងទាំងស្រុង ។ ទន្ទឹមពេលជាមួយគ្នានេះស្តេចត្យារអាឡិកហ្សង់ឌ័រនៅតែ បដិសេធមិនព្រមជួបណាប៉ូលេអុងដើម្បីធ្វើការចរចា ។ ក្នុងឆ្នាំ១៨១២នេះរដូវរងាឆាប់រហ័សមួយបានកើតឡើងនៅរុស្សី ។ ដោយគ្មានជំរកគ្មានចំណីអាហារ កងទ័ពបារាំងជាច្រើនពាន់នាក់បានស្លាប់ដោយសារតែអាកាសធាតុត្រជាក់ដូចទឹកកក ។
ណាប៉ូលេអុងទី បំផុតដឹងខ្លួនថាគាត់គ្មានជំរើសអ្វីក្រៅពីធ្វើការដកថយនោះឡើយ ។ ការដកថយកាត់ តំណក់ព្រិលរបស់គាត់ បានជួបប្រទះមហន្តរាយមួយគឺសេះកូហ្សាក់របស់រុស្សីតាមដេញពីក្រោយយ៉ាងប្រផិតប្រផើយនៅគ្រប់ជំហាន ។ ក្នុងចំណោមកងទ័ព៤៥០០០០នាក់ដែលបានចូលប្រទេស រុស្សីកាលពីខែមិថុនាមានតែ១០០០០នាក់ប៉ុណ្ណោះ ដែលនៅមានកំលាំងប្រយុទ្ធនៅពេលដែល វិលត្រលប់មកកាន់បារាំងវិញ ។ នៅគ្រានោះដោយឃើញឪកាសល្អសំរាប់ពួកគេប្រទេសអឺរ៉ុបដែលនៅក្រោមនឹមបារាំងបានក្រោកឡើងប្រឆាំងណាប៉ូលេអុង ។ ព្រុស្យានិងអូទ្រីសបានប្រកាស សម្ព័ន្ធភាពថ្មីមួយជាមួយចក្រភពអង់គ្លេសនិងរុស្សីដើម្បីប្រឆាំងណាប៉ូលេអុង ។ ពួកគេបានទាមទារឲ្យណាប៉ូលេអុងប្រគល់ទឹកដីដែលត្រូវដាក់បញ្ចូនបន្ថែមសំរាប់បង្កើតចក្របារាំង ។
នៅខែតុលាឆ្នាំ១៨១៣នៅលេបហ្សីកក្នុងអ្វីដែលគេឲ្យឈ្មោះថាសមរភូមិប្រជាជាតិកងកំលាំងសម្ព័ន្ធមិត្តបានទទួលបានជ័យជនះលើកងទ័ពហ្ត្រង់អាមីរបស់ណាប៉ូលេអុង ។ បន្ទាប់មកអេស្បាញនិងអ៊ីតាលីបានក្រោកឡើងប្រឆាំង ។
ចំណែកហុល្លង់និងបែលហ្សិលក៏បានក្រោកឡើងប្រឆាំងដែរ ។ នៅក្នុង ប្រទេសបារាំងផ្ទាល់ប្រជា
ជនចាប់ផ្តើមការធុញទ្រាន់ចំពោះភាពក្រអឺតក្រទមនិងមោទនភាពរបស់គាត់ ។ ពួកគេលែងនិយាយពីការស្រលាញ់ឥតស្រកស្រុតចំពោះរូបគាត់ផ្ទុយទៅវិញពួកគេខឹងនឹងរូបគាត់ទៀតផង ។ ពួកគេទាមទារសន្តិភាព ។ កងទ័ពសម្ព័ន្ធមិត្តបានធ្វើដំណើរចូលក្រុងប៉ារីសហើយទោះបីជាមានការប្រឆាំងតតបពីអ្នកក្លាហានក្នុងកងទ័ពយុវវ័យបារាំងដែលណាប៉ូលេអុងបានប្រមែប្រមូលក៏ទីបំផុតទីក្រុងទាំងមូលបានសុខចិត្តចុះចាញ់ ។ ទីបំផុតណាប៉ូលេអុងដឹងថាស្ថានភាពគួរឲ្យអស់សង្ឃឹមបានចូលមកដល់ ។
ណាប៉ូឡេអុងប្រកាសដាក់រាជ
នៅក្នុងកិច្ចប្រជុំជាប្រវត្តិសាស្ត្រនៅហ្វុងតែនណឺប្លូ(ថ្ងៃ៤ខែមេសាឆ្នាំ១៨១៤)ណាប៉ូលេអុងបានយល់ព្រមចុះចេញពីរាជបល្ល័ង ។ សម្ព័នមិត្តបានដាក់ឈ្មោះឲ្យអ្នកបន្តវេនពីណាប៉ូលេអុងស្តេចល្វីសទី១៨ដែលជាប្អូនប្រុសរបស់ស្តេចទី១៦ដែលអ្នកធ្វើបដិវត្តន៍បារាំងបានធ្វើគត់ ។ ណាប៉ូលេអុងបានព្យាយាមបំពុលខ្លួនឯងឲ្យបាត់បង់ជីវិតតែមិនបានសំរេច ។ សម្ព័នមិត្តដែលទទួលជ័យជំនះបាននិរទេសគាត់ទៅកាន់កោះអែលប៍ ។ នៅក្នុងពេលដែលធ្វើដំណើរគាត់បានក្លាយខ្លួនប៉ុន្តែនៅពេលគេស្គាល់រូបគាត់ប្រជាជនបានខឹង និងជេរប្រទេចរូបគាត់ ។ នៅពេលអាយុ៤៥វាហាក់ដូចជាថាតួនាទីរបស់គាត់ក្នុងឆាកជីវិតបានលិចបាត់ ។
តែទោះជាយ៉ាងណាក្រោយមកប្រជាជនបារាំង ពិតជាមានការស្រលាញ់ តិចតួចណាស់ចំពោះស្តេចល្វីសទី១៨ដែលប្រើអំណាចគាបសង្កត់ពួកគេដោយប្រើប្រាស់កំលាំងបរទេស ។ ហើយសម្ព័នមិត្តក៏មិនអាចយល់ព្រមស្រុះស្រួលអំពីអនាគតផែនដីនៃទ្វីបអឺរ៉ុបដែរ ។ ណាប៉ូលេអុងចាប់ធុញទ្រាន់នឹងជីវិតនៅលើកោះអែលប៍ហើយដោយឱកាសហុចឲ្យទៀតនោះក៏ឆក់យក ភ្លាមដើម្បីស្តារកេរិ៍ឈ្មោះ ។ រឿងនេះនឹងមានផ្សាយជូននៅវគ្គបន្តទៀត ៕
បញ្ជាក់ ៖ បញ្ជាក់៖ វគ្គទី១ ណាប៉ូឡេអុង អធិរាជបារាំងប្រកបដោយមហិច្ឆតា
វគ្គទី២ ប៉ូឡេអុងប្រើល្បិចស្នៀតដឹកនាំកងទ័ពដោយប្រើរង្វាន់
វគ្គទី៣ ណាប៉ូឡេអុងធ្វើរដ្ឋប្រហារនិងបង្កើតរដ្ឋាភិបាលថ្មី
វគ្គទី៤ ការវាតទីរបស់ណាប៉ូឡេអុងធ្វើអោយប្រទេសអឺរ៉ុបមិនអាចនៅស្ងៀមបាន
ចែករំលែកព័តមាននេះ