អ្នកមានបញ្ញាតិចរមែងគិតខ្វល់ខ្វាយតែក្នុងរឿងសេពកាមជ្រុលជ្រប់ជាប់ចិត្តមិនចេះជិនណាយហើយតែងមានតម្រូវការមិនចេះគ្រប់ រហូតងើបមុខមិនរួច ដែលការបរិភោគកាមបែបនេះជាហេតុនាំឱ្យអាប់សិរីទៅវិញទេ ។ អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយពោលថា បុគ្គលដែលងប់ងល់ក្នុងកាមហួសប្រមាណរមែងដុតរោលចិត្តឱ្យពុះកញ្ជ្រោលជានិច្ច មានសេចក្តីសុខតិច តែមានទុក្ខច្រើន មានសេចក្ដីចង្អៀតចង្អល់ដុតរោលចិត្តច្រើន ព្រោះតែជាអ្នករវល់ក្នុងរឿងឥតប្រយោជន៍បែបនេះ…
អ្នកមានបញ្ញាតិចរមែងគិតខ្វល់ខ្វាយតែក្នុងរឿងសេពកាមជ្រុលជ្រប់ជាប់ចិត្តមិនចេះជិនណាយហើយតែងមានតម្រូវការមិនចេះគ្រប់ រហូតងើបមុខមិនរួច ដែលការបរិភោគកាមបែបនេះជាហេតុនាំឱ្យអាប់សិរីទៅវិញទេ ។
អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយពោលថា បុគ្គលដែលងប់ងល់ក្នុងកាមហួសប្រមាណរមែងដុតរោលចិត្តឱ្យពុះកញ្ជ្រោលជានិច្ច មានសេចក្តីសុខតិច តែមានទុក្ខច្រើន មានសេចក្ដីចង្អៀតចង្អល់ដុតរោលចិត្តច្រើន ព្រោះតែជាអ្នករវល់ក្នុងរឿងឥតប្រយោជន៍បែបនេះ ។
ព្រោះហេតុនោះបានជាលោកពោលថា បុគ្គលត្រូវប្រយ័ត្នក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់ពេញចិត្តខុសទំនង ការស្រឡាញ់ជ្រុលជ្រប់ងើបមុខមិនរួចបែបនេះរមែងក្លាយទៅជាការបៀតបៀនទាំងខ្លួនឯងផង និងអ្នកដទៃផង រកសេចក្តីសុខមិនឃើញឡើយ ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ