នៅក្នុងព្រះវិន័យមាននិយាយទាក់ទងនឹងទីកន្លែងដែលអ្នកបួសគួរនិមន្តទៅបិណ្ឌបាត ដែលជាកិច្ចវត្តរបស់អ្នកបួសក្នុងពុទ្ធសាសនា ដើម្បីស្វែងរកអាហារភោជនយកមកទ្រទ្រង់ជីវិតឱ្យប្រព្រឹត្តទៅតាមពុទ្ធានុញ្ញាត និងពុទ្ធប្បញ្ញត្តិ ហើយក្នុងសេចក្តីនេះក៏ព្រះអង្គបានហាមប្រាមភិក្ខុសង្ឃមិនឱ្យនិមន្តទៅកាន់ទីឋានទាំង៦កន្លែងឬហៅថា អគោចរផងដែរ ។
ផ្អែកតាមគម្ពីរព្រះត្រៃបិដកផ្នែកវិន័យបានបង្ហាញថា អគោចរ៦កន្លែងដែលភិក្ខុសាមណេរគប្បីចៀសវាងក្នុងការត្រាច់ចរនិមន្តបិណ្ឌបាតនោះគឺ ទី១ជាកន្លែងអាស្រ័យនៅរបស់ស្ត្រីពេស្យា ឬស្ត្រីផ្កាមាស ដែលចិញ្ចឹមជីវិតអាស្រ័យសម្រស់ ជាទីដែលភិក្ខុសង្ឃអ្នកបិណ្ឌបាតមិនគួរនិមន្តទៅឡើយ។ ទី២ ផ្ទះស្ត្រីមេម៉ាយ ទី៣គឺលំនៅឋានស្ត្រីក្រមុំចាស់ ។
ទី៤កន្លែងស្នាក់អាស្រ័យរបស់បណ្ឌក (ខ្ទើយ) ក៏ភិក្ខុសង្ឃមិនគួរនិមន្តទៅដែរ ព្រោះមើលទៅមនុស្សនោះដូចតែស្ត្រីអ៊ីចឹងដែរ ទី៥កន្លែងភិក្ខុនី គឺភិក្ខុស្ត្រី ដែលសម័យពុទ្ធកាលមាន តែបច្ចុប្បន្នមិនមានទេ និងទី៦ គឺរោងសុរា ភិក្ខុសង្ឃអ្នកបិណ្ឌបាតមិនគួរនិមន្តទៅឡើយ ។
អគោចរជាកន្លែងដែលអ្នកបួសមិនគួរទៅ ប៉ុន្តែបើសិនលោកនិមន្តបិណ្ឌបាតនៅតាមផ្លូវកាត់ទីតាំងទាំងនោះ គឺមិនជាបញ្ហាអីទេ ព្រោះនេះវាមិនមែនជាអាការៈដែលភិក្ខុសង្ឃត្រូវមានថេរដីកា ឬក៏ស្ត្រីជាបរិស័ទមានពាក្យសម្ដីអី្វមកសាសងឡើយ ព្រោះក្នុងច្បាប់ពុទ្ធសាសនា ព្រះសង្ឃមួយអង្គ ស្ត្រីម្នាក់ និយាយគ្នាលើសពី៦ម៉ាត់ឡើងទៅនឹងមានទោស ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ