រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ការគិតជាទូទៅរបស់មនុស្សបានលើកឡើងថា «ប្រសិនបើអ្នកក្រីក្រវាជាកំហុសឆ្គងរបស់អ្នក» ។ ដូច្នេះហើយអ្នកមានតួនាទី ដើម្បីជួយឲ្យខ្លួនចាកចេញពីស្ថានការនេះ ។ ប៉ុន្តែការពិតជាក់ស្តែងវាមិនដូច្នេះរហូតទេ ព្រោះកត្តាផ្សេងៗដូចជា កំណើននៃថ្លៃជីវភាពប្រចាំថ្ងៃមានការកើនឡើងជាកត្តាដែលអ្នកមិនមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រងឡើយ ។
យ៉ាងណាក្តីមនុស្សគ្រប់ៗរូបតែងតែត្រូវបានគេស្តីបន្ទោស ដោយគ្រាន់តែពួកគេចាយវាយប្រាក់ចំណូលដែលពួគគេរកបាន ឧទាហរណ៍ដូចជា យូរៗម្តងចេញទៅទទួលទានអាហារក្រៅម្តងម្កាលជាដើម ។ ប្រាកដណាស់ ការចេញទៅទទួលទានអាហារពេលថ្ងៃត្រង់ ឬពេលល្ងាចរបៀបឡូយឆាយ អាចជារឿងងាយស្រួលសម្រាប់មនុស្សដែលមានកម្រិតជីវភាពថ្នាក់កណ្តាល ប៉ុន្តែវាផ្ទុយស្រឡះ ប្រសិនបើអ្នកជាអ្នកក្រីក្រមានចំណូលតិចតួច ។
ជាទូទៅ អ្នកដែលមានជីវភាពក្រីក្រជួបនឹងត្រូវរងនូវសម្ពាធច្រើននៅពេលស្តាប់តាមដំបូន្មាន និងយោបល់របស់អ្នកមានជីវភាពថ្នាក់កណ្តាលដូចជា ព្យាយាមសន្សំថវិកាឲ្យបានច្រើនជាដើម ។ យ៉ាងណាក្តីវាដូចជា មិនសមហេតុសមផលទេ ក្នុងការបង្ខំឲ្យពួកគេព្យាយាមសម្រេចគោលដៅសន្សំលុយទាំងខ្លួនពួកគេពេលខ្លះមិនមានសមត្ថភាពក្នុងការរកប្រាក់ចំណូលបានគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីបង់ថ្លៃជួលផ្ទះផងនោះ ។
លើសពីនេះទៅទៀត ដំបូន្មានទាំងនេះថែមទាំងជំរុញឲ្យមានការរើសអើងអ្នកក្រីក្រដែលមិនមានសមត្ថភាពក្នុងការសម្របខ្លួនឲ្យស្របតាមដំបូន្មានសម្រាប់មនុស្សថ្នាក់កណ្តាលទាំងនោះ ធ្វើឲ្យពួកគេទទួលបានការស្តីបន្ទោសដោយគ្រាន់តែមិនមានសមត្ថភាពសន្សំប្រាក់ បន្ទាប់ពីយកវាទៅចាយវាយលើសម្ភារៈចាំបាច់មួយចំនួននោះ ។
ដោយហេតុដូចនេះ សម្រាប់អ្នកដែលក្រីក្រ ពេលខ្លះដំបូន្មានទាក់ទិននឹងលុយ គឺមិនសាកសមនឹងពួកគេទាល់តែសោះ។ ពួកគេដឹងច្បាស់ពីស្ថានការហិរញ្ញវត្ថុខ្លួនច្រើនជាងគេ ហើយពួកគេក៏ជាមនុស្សដែលដឹងច្បាស់ថាពួកគេត្រូវធ្វើអ្វីផងដែរដើម្បីឆ្លងកាត់សប្តាហ៍នេះ។
គោលដៅនៃអត្ថបទនេះមិនមែនដើម្បីជំរុញឲ្យអ្នកដែលក្រីក្រ «មិនមានមហិច្ចតាក្នុងការផ្លាស់ប្តូរស្ថានការរបស់ខ្លួនទេ» តែដើម្បីលើកទឹកចិត្តថាអ្នកអាចផ្លាស់ប្តូរស្ថានការបាន ដោយមិនចាំបាច់ដាក់សម្ពាធលើខ្លួនឯង ក្នុងការគោរពតាមដំបូន្មានរបស់មនុស្សថ្នាក់កណ្តាល (ជីវភាពធម្យម ឬអ្នកមាន) ក៏ដោយ។ ជាមួយគ្នានេះផងដែរ អ្នកដែលនៅថ្នាក់កណ្តាលក៏មិនគួរយកស្តង់ដាររបស់ខ្លួនទៅដាក់លើអ្នកដែលកំពុងរស់នៅក្នុងជីវិភាពខុសពីអ្នកដែរ ៕ កែសម្រួលដោយ ៖ សុឃាក់
ចែករំលែកព័តមាននេះ