រាជធានីភ្នំពេញ ៖ សព្វថ្ងៃនេះ ការប្រើចង្ក្រានហ្គាសឬឆ្នាំងអគ្គិសនី នៅក្នុងការចម្អិនម្ហូបអាហារកំពុង តែពេញនិយមសម្រាប់ ជនជាតិខ្មែរយើង ជាពិសេសអ្នកដែលរស់នៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ឬតាមទីក្រុងនិងទីប្រជុំជននានា ព្រមទាំងប្រើរហូត ដល់ចង្ក្រានអាំងសាច់អគ្គិសនីថែមទៀតផង ។ ពេលនេះ គឺជាយុគសម័យទំនើប រីកចម្រើននិងសុីវិល័យ ព្រោះការប្រើចង្ក្រានហ្គាស ឬឆ្នាំងបាយអគ្គិសនីនោះ អាចធ្វើឲ្យការចម្អិនអាហារមានភាពឆាប់ឆ្អិនឆាប់បានបរិភោគ និយាយរួមរហ័សទាន់ចិត្តហើយក៏មិនលំបាកបង្កាត់ភ្លើង និងគ្មានផ្សែងហុយដូចជាការដុតអុសឬធ្យូង ។ ចំពោះអ្នកធ្វើការនិងលក់ដូរជាប់រវល់ច្រើន ដែលពុំសូវមានពេលវេលាច្រើនក្នុងការចម្អិនអាហារ និងដើម្បីឆាប់បានបរិភោគនោះគឺបាន ប្រើចង្ក្រានហ្គាសឬឆ្នាំងភ្លើងអគ្គិសនីដោយពេញនិយមបំផុត ។
ថ្វីដ្បិតតែសព្វថ្ងៃមានការប្រើហ្គាស់ច្រើនបែបនេះក្ដី ក៏ការប្រើប្រាស់ធ្យូងនៅតែមានបន្តហើយធ្យូងក៏នៅតែជាតម្រូវការ សម្រាប់អ្នកប្រើប្រាស់ដែលមិនអាចខ្វះបានដដែល ។ ជាក់ស្តែងនៅក្នុងភូមិសាស្ត្រ រាជធានីភ្នំពេញតែងតែប្រទះឃើញអ្នកលក់ធ្យូងតាមរុឺម៉កម៉ូតូជាហូរហែរាល់ថ្ងៃ ដែលបញ្ជាក់បានថានៅរាជធានីភ្នំពេញ គឺនៅតែមានអ្នកប្រើប្រាស់ធ្យូង ដោយខានមិនបាន ជាពិសេសនៅតាមហាងគុយទាវ និងកាហ្វេតាមគ្រួសារជាច្រើន ព្រមទាំងនៅតាមហាងអាំងសាច់ឬហាងគោដុតជាដើម ។
បុរសម្នាក់ស្ថិតក្នុងសម្លៀកបំពាក់ និងខ្លួនប្រាណ មុខមាត់ ព្រមទាំងដៃប្រឡាក់ប្រឡូសដោយក្អែលខ្មៅបានប្រាប់ថា ខ្ញុំឈ្មោះ សំអឿន អាយុ៤០ឆ្នាំ ជាអ្នកលក់ធ្យូង ។ ខ្ញុំប្រកបមុខរបរលក់ធ្យូងនេះជាង១០ឆ្នាំមកហើយ ដោយដឹកធ្យូងតាមរ៉ឺម៉កម៉ូតូ១គ្រឿងចេញពីផ្ទះនៅក្នុងឃុំភ្នំតូច ស្រុកឧដុង្គ ខេត្តកំពង់ស្ពឺ យកទៅដើរដាក់ឲ្យម៉ូយតាមផ្សារនានានៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ និងតាមជាយក្រុងក្នុងដូចជាផ្សារចោមចៅ និងផ្សារសុិនជូរីផ្លារហ្សា ព្រមទាំងលក់រាយឲ្យអតិថិជនតាមផ្ទះផងដែរ ។
អ្វីដែលគួរកត់សម្គាល់នោះឃើញថា បើទោះជាសព្វថ្ងៃនេះមានការប្រើប្រាស់ចង្ក្រានហ្គាស ឬឆ្នាំងអគ្គិសនីច្រើនក្ដី ក៏ចំនួននៃការលក់ធ្យូងមិនមានការធ្លាក់ចុះលក់មិនដាច់ឬក៏ពិបាកលក់នោះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញគឺមានពេលខ្លះរកធ្យូងលក់សឹងមិនបានផង ។ និយាយរួមយ៉ាងហោចណាស់ក៏ការលក់ចេញនៅតែមានចំនួនថេរ និងមានពេលខ្លះទៀតកើនឡើងថែមទៀត ដូច្នេះក៏អាចកំណត់បានថា ទោះបីជាចង្ក្រានហ្គាសឬឆ្នាំងអគ្គិសនីកំពុងវាយលុកមានអ្នកប្រើប្រាស់ច្រើនហើយក៏ដោយ ក៏ធ្យូងនៅតែមានតម្រូវការខ្ពស់ដដែល ឬអាចនិយាយបានថាធ្យូងនិងហ្គាសកំពុងដើរទន្ទឹមគ្នាតែម្ដង ។
លោក សំអឿន បានប្រាប់បន្តទៀតថា សម្រាប់គ្រួសារអ្នកដែលមិនចូលចិត្ត ឬគ្មានលទ្ធភាពនិងខ្លាច មិនហ៊ានប្រើចង្ក្រានហ្គាសឬឆ្នាំងអគ្គិសនីវិញ នៅតែប្រកាន់យកមធ្យោបាយដុតធ្យូងដើម្បីចម្អិនអាហារ ហើយក៏មានគ្រួសារខ្លះប្រើទាំង២មុខតែម្ដង ។ ជាក់ស្ដែងដូចជានៅតាមហាងគុយទាវ កាហ្វេ ហាងបាយ ហាងសាច់អាំង ឬហាងគោដុតជាដើម។ល។ហាងទាំងនេះប្រើចង្ក្រានហ្គាសផង និងដុតធ្យូងផងដែរ ដែលចង្ក្រានហ្គាសប្រើសម្រាប់តែការចម្អិនម្ហូបអាហារដែលភ្ញៀវកុម្ម៉ង់លឿន ។
ចំណែកឯធ្យូងវិញគឺប្រើសម្រាប់ការចម្អិនរម្ងាស់ទឹកស៊ុបឲ្យផុយ និងរក្សាកម្ដៅឲ្យនៅក្ដៅជាប់រហូតឬដាំទឹកសម្រាប់ឆុងកាហ្វេនិងតែ ពេញ១ថ្ងៃ ដែលមិនអាចបើកហ្គាសជាប់រហូតដូចធ្យូងពីព្រឹកដល់ល្ងាចឬយប់បាននោះទេ ដូច្នេះគឺត្រូវប្រើធ្យូងជំនួសហ្គាសទើបបាន ។ ម្យ៉ាងធ្យូងដាក់តែ២ឬ៣ដុំក្នុងចង្ក្រានគឺឆេះងំមានរងើកភ្លើងជាប់រហូត អាចធ្វើការងារផ្សេងៗបានដោយងាយស្រួល មិនចាំបាច់មើលញឹកញាប់ឬខ្លាចផ្ទុះបង្កគ្រោះថ្នាក់ដូចជាហ្គាសឡើយ ។
បុរសអ្នកលក់ធ្យូងបានបញ្ជាក់ថា ធ្យូងខាងលើត្រូវបានឈ្មួញនៅឯខេត្តកំពង់ធំ និងខេត្តក្រចេះ ដឹកតាមរថយន្តមកបោះដុំឲ្យឈ្មួញកណ្ដាលមួយទៀតនៅក្នុងឃុំ ស្រុក ដែលលោករស់នៅ ។ គាត់ថា ប៉ុន្តែខ្ញុំពុំបានដឹងថាឈ្មួញកណ្ដាលទិញចូលក្នុង១គីឡូក្រាមថ្លៃប៉ុន្មាននោះទេ ។ បន្ទាប់មកឈ្មួញកណ្ដាលបានរៀបចំលក់បន្តឲ្យរូបខ្ញុំ និងអ្នកដ៏ទៃទៀតដោយអ្នកខ្លះ៣០០គីឡូក្រាម ខ្លះទៀត៥០០ឬ៦០០គីឡូក្រាម ទៅតាមលទ្ធភាពដែលខ្លួនអាចដឹករួចនិងមានម៉ូយច្រើនអាចលក់ចេញអស់ ។
ដោយឡែក ឈ្មួញកណ្ដាលបានដឹងច្បាស់ពីអ្នកដែលទៅទទួលយកធ្យូងដើម្បីលក់បន្តជាប្រចាំនោះបានដឹងនរណាត្រូវយកប៉ុន្មានរយគីឡូក្រាមនិងនរណាត្រូវចេញលក់រាល់ថ្ងៃ ឬចេញលក់១ថ្ងៃខាន១ថ្ងៃជាដើម គឺឈ្មួញកណ្ដាលនេះរៀបចំច្រកបាវនិងថ្លឹងគីឡូក្រាមទុកដាក់ឲ្យរួចជាស្រេចមិនឲ្យអត់នោះឡើយ ។ គាត់ថាចំពោះតម្លៃដែលខ្ញុំទិញពីឈ្មួញកណ្ដាលក្នុង១គីឡូក្រាមថ្លៃជិត១២០០រៀលទៅហើយ ដូច្នេះ តម្រូវឲ្យខ្ញុំលក់ចេញវិញថ្លៃ១៤០០រៀលទៅ១៥០០រៀល ហើយចំពោះរ៉ឺម៉កម៉ូតូរបស់ខ្ញុំតូច គឺដឹកបានត្រឹមតែចំនួន៣០០គីឡូក្រាមប៉ុណ្ណោះ ព្រោះខ្ញុំមិនអាចប្រើរុឺម៉កធំបានទេ ។ គាត់ថា ការប្រើរុឺម៉កធំថ្វីដ្បិតតែដឹកបានច្រើន ប៉ុន្តែវាជួបនិងបញ្ហាប្រឈមច្រើនដូចជា ការដែលត្រូវចូលលក់តាមទីប្រជុំជនទីផ្សារ និងផ្លូវតូចចង្អៀតជួបការលំបាក ម្យ៉ាងរ៉ឺម៉កធំត្រូវប្រើកម្លាំងច្រើនក្នុងការជួយទ្រទប់លំនឹងវា ។
ដោយឡែក បុរសអ្នកលក់ធ្យូងម្នាក់ទៀត ឈ្មោះ ឡាង ខា អាយុ៤៥ឆ្នាំ រស់នៅភ្នំតូច ស្រុកឧដុង្គ ខេត្តកំពង់ស្ពឺដែរបាននិយាយថា ខ្ញុំប្រកបមុខរបរលក់ធ្យូងនេះជាង១០ឆ្នាំហើយដែរ មុខរបរមួយនេះចិញ្ចឹមឆ្នាំងសម្រាប់រូបខ្ញុំ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំទាំងមូល ដោយមិនអាចអត់បានឡើយ ។ ធ្យូងដែលខ្ញុំដឹកយកទៅលក់គឺទទួលទិញពីម៉ូយដែលដឹកមកពីខេត្តកំពង់ធំ យកមកលក់ឲ្យខ្ញុំដល់ផ្ទះ ហើយក្នុង១គីឡូក្រាមថ្លៃ១១៥០រៀល បន្ទាប់មកខ្ញុំបានយកមកលក់បន្តឲ្យម៉ូយនៅក្នុងភូមិសាស្ត្រសង្កាត់ចោមចៅ៣ និងតំបន់ផ្សេងទៀតនៅក្នុងភូមិសាស្ត្រខណ្ឌពោធិ៍សែនជ័យ រាជធានីភ្នំពេញ ។
ខ្ញុំលក់ចេញក្នុង១គីឡូក្រាមថ្លៃ១៣០០ទៅ១៤០០រៀល ហើយខ្ញុំមិនបានចេញលក់ជារៀងរាល់ថ្ងៃនោះទេគឺលក់១ថ្ងៃខាន១ថ្ងៃ ។ គាត់ថា ពេលចេញ១ជើងរុឺម៉កម៉ូតូរបស់ខ្ញុំអាចដឹកបានជាង៦០០គីឡូក្រាម និងចេញពីផ្ទះនៅវេលាម៉ោង៥ព្រឹករហូតដល់វេលារសៀលឬល្ងាចថ្ងៃដដែល ទើបលក់អស់និងបានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ គឺ១រុឺម៉កលក់តែ១ថ្ងៃឬមិនដល់១ថ្ងៃផងទេ អស់ហើយ មិនដែលដេកផ្លូវនោះឡើយ ។ លោក ឡាង ខា បានរៀបរាប់ប្រាប់ទៀតថា ទោះបីជាពេលនេះជាសម័យទំនើប សុីវិល័យ និងការអភិវឌ្ឍមានការប្រើប្រាស់ចង្ក្រានហ្គាសច្រើនក្ដី ក៏មិនអាចធ្វើឲ្យធ្យូងត្រូវកាត់បន្ថយឬលក់អត់ដាច់ដែរ ផ្ទុយទៅវិញសម្រាប់រូបខ្ញុំគឺនៅតែលក់ដាច់ជាធម្មតាដដែល និងពេលខ្លះរកតែធ្យូងលក់មិនចង់បានផង ព្រោះពេលចេញលក់ម្ដងៗមិនដែលសល់ទេ ។
ម៉ូយដែលធ្លាប់ប្រើប្រាស់ទាំងចាស់ទាំងថ្មីនៅតែបន្តចាំទិញធ្យូងរបស់ខ្ញុំរហូត ប៉ុន្តែអ្វីដែលជាការប្រឈមនិងជួបការលំបាកនោះគឺតម្លៃនាំចូលមានការហក់ឡើងបន្តិច ព្រោះតែសមត្ថកិច្ចមានការបិទនិងលុបបំបាត់ឡធ្យូងជាច្រើនកន្លែង ។ គាត់ថា កន្លងមកធ្យូងសម្បូរណាស់ហើយមានតម្លៃថោកស្រួលលក់ណាស់ ព្រោះមានឡដុតធ្យូងច្រើនកន្លែង នៅក្នុងខេត្តកំពង់ស្ពឺ កំពង់ឆ្នាំង កំពង់ធំ និងក្រចេះជាដើម ។ ប៉ុន្តែរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះខេត្តមួយចំនួនរួមមានខេត្តកំពង់ស្ពឺ និងកំពង់ឆ្នាំងត្រូវបានបិទឡធ្យូងអស់ហើយនៅសល់តិចតួចប៉ុណ្ណោះ ស្ទើរតែលែងមានការនាំចេញទៅហើយ នៅសល់តែខេត្តកំពង់ធំនិងក្រចេះប៉ុណ្ណោះដែលមានការនាំចេញច្រើនមកលក់ដល់ទីនេះ ។
បុរសនេះបានបញ្ជាក់ថា ចំណែកឯការប្រឈមមួយទៀត ពុំមែនមកពីការប្រើប្រាស់ហ្គាសច្រើនទេ គឺរូបខ្ញុំផ្ទាល់ក៏ដូចជាអ្នករកសុីដឹកធ្យូងលក់ជាច្រើនទៀត សុទ្ធតែចងការប្រាក់ពីធនាគារមករកសុី ហើយកំពុងជាប់បំណុលគ្រប់ៗគ្នា ស្រាប់តែត្រូវគេបោកទៀត ។ ជាក់ស្ដែង ពេលខ្ញុំខ្ចីលុយពីធនាគារបាន មានឈ្មួញដែលជាម្ចាស់ធ្យូងបានខ្ចីលុយបន្តពីខ្ញុំមុន៥០មុឺនរៀល ឬ១លានរៀលដើម្បីយកទៅបង្វិលក្នុងការរកសុី ដោយសន្យាកាត់កងគ្នាតាមរយៈការដឹកធ្យូងឲ្យតាមក្រោយ ។ ប៉ុន្តែទីបំផុតអត់មានធ្យូងឲ្យខ្ញុំទេហើយលុយក៏អត់សងទៀត ។ រឿងបែបនេះមិនមែនតែរូបខ្ញុំម្នាក់ទេ អ្នករកសុីធ្យូងដ៏ទៃទៀតក៏ជួបរឿងបែបនេះដែរ។
គាត់រៀបរាប់បន្តថា មូលហេតុដែលម្ចាស់ឡធ្យូងគ្មានធ្យូងនិងគ្មានលុយសងខ្ញុំវិញនោះ ក៏ព្រោះតែឡធ្យូងត្រូវបិទ ហើយត្រូវកម្មករផលិតធ្យូងដែលបានខ្ចីពីម្ចាស់ឡក្នុងម្នាក់ៗចាប់ពី៣០មុឺនរៀល ទៅ១លានរៀលដែរនោះ បានរត់គេចខ្លួនបាត់អស់ អ្នកខ្លះរត់ទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃបាត់ទៀត យកទាំងលុយជំពាក់តៗគ្នាទៅជាមួយ ។ ដូច្នេះទើបមានការជំពាក់តគ្នា ហើយពេលនេះដែរប្រសិនបើមានការបិទឡធ្យូងជិតឈឹងនោះពួកខ្ញុំប្រាកដជាជួបការលំបាកមែនទែនប្រាកដជាគ្មានលុយសម្រាប់បង់ធនាគារនោះទេ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ