កឋិនគឺជាសំពត់ដែលទាយកនាំទៅប្រគេនដល់ភិក្ខុសង្ឃក្នុងកឋិនកាលគឺតាំងពីថ្ងៃ ១រោច ខែអស្សុជដល់ថ្ងៃទី១៥កើត ខែកត្តិក ដែលហៅថា បុណ្យកឋិនគឺបុណ្យប្រគេនសំពត់នេះឯង ។ បានសេចក្តីថា អ្នកធ្វើកឋិន មានសំពត់ត្រឹមតែអាចធ្វើស្បង់មួយ…
កឋិនគឺជាសំពត់ដែលទាយកនាំទៅប្រគេនដល់ភិក្ខុសង្ឃក្នុងកឋិនកាលគឺតាំងពីថ្ងៃ ១រោច ខែអស្សុជដល់ថ្ងៃទី១៥កើត ខែកត្តិក ដែលហៅថា បុណ្យកឋិនគឺបុណ្យប្រគេនសំពត់នេះឯង ។
បានសេចក្តីថា អ្នកធ្វើកឋិន មានសំពត់ត្រឹមតែអាចធ្វើស្បង់មួយ ក៏អាចធ្វើកឋិនបានដែរ ព្រោះលោកទទួលក្រាលកឋិន ក្នុងចំណោមត្រៃចីវរ (ស្បង់១ ចីវរ១ សង្ឃាដី១) គឺក្រាលបានតែ ១មុខប៉ុណ្ណោះ បើក្រាលដល់ទៅពីរមុខ មិនឡើងជាកឋិនឡើយ លោកហៅថា ខូចកឋិន ឬកឋិនត្ថារវិបត្តិ។
ប៉ុន្តែការដែលអ្នកមានសទ្ធាមានទ្រព្យស្តុកស្តម្ភ អាចនាំសម្ភារច្រើនៗដូចជា ចីវរ១ត្រៃ ២ឬ៣ត្រៃ ឬក៏លើសទៅទៀតមានទាំងសេនាសនបច្ច័យ គិលានបច្ច័យ បិណ្ឌបាតបច្ច័យ ឲ្យកាន់តែសម្បូរបែបទៅទៀត ក៏រឹតតែប្រសើរវិសេស គឺបានផលានិសង្សដល់អ្នកធ្វើកឋិន កាន់តែប្រពៃលើសលប់ ។
ឯផ្នែក ភិក្ខុសង្ឃអ្នកទទួល បើក្រាលបានត្រឹមត្រូវ ក៏ទទួលបានអានិសង្ស៥យ៉ាង ទោះបីកឋិននោះតូចតាច តិចតួចស្តួចស្ដើង ឬធំដុំសម្បូរបែបយ៉ាងណាក៏ដោយ ភិក្ខុអ្នកក្រាលគ្រងនៅតែទទួលអានិសង្សបាន៥យ៉ាងដដែលក្នុងរវាង៥ខែរាប់អំពីវេលាដែលភិក្ខុបានក្រាលគ្រងនិងអនុមោទនាកឋិនទៅ ។
ចំណែកទាយកទាយិកា អ្នកធ្វើកឋិនក៏ត្រូវទទួលបានអានិសង្សដ៏ច្រើនលើសលប់ បានសុខចម្រើនទាំងក្នុងលោកនេះបន្តដល់បរលោក ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ