បើទោះជាព្រះធម៌ទ្រទ្រង់សត្វលោក រក្សាយើងឱ្យបានសុខ ផុតចាកទុក្ខក៏មែនពិត តែ បើយើងមិនចូលទៅរកព្រះធម៌ទេនោះ ធម៌នឹងមករក្សាយើងមិនបានឡើយ ប្រៀបដូចអាហារនឹងមកឱ្យយើងឆ្អែតយ៉ាងម៉េចនឹងកើត បើយើងមិនទៅបរិភោគនូវអាហារផងនោះ ។
ទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាបានសម្តែងថា ព្រះធម៌ជារបស់ចាំបាច់ក្រៃលែងជាងអាហារ ក្រៃលែងជាងទឹកដីភ្លើងខ្យល់អាកាស និងក្រៃលែងជាងអ្វីៗទាំងអស់ ព្រោះធម៌ធ្វើឱ្យជីវិតយើងមានគុណតម្លៃ រស់នៅដោយកិត្តិយស និងសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ ។
នៅក្នុងគម្ពីរពុទ្ធសាសនា ព្រះធម៌រួមនៅត្រឹមតែពីរពួកប៉ុណ្ណោះគឺ កុសលធម៌ប្រែថា ធម៌ល្អ និងអកុសលធម៌ ធម៌មិនមែនជាកុសលបានដល់ធម៌ទុច្ចរិត។ ធម៌ទាំងពីរនេះឱ្យផលមិនដូចគ្នាទេ អ្នកធ្វើល្អរមែងបានសុខ ឯអ្នកប្រព្រឹត្តអាក្រក់តែងបានផលជាទុក្ខភ័យ ។
ហេតុនោះទើបអ្នកប្រាជ្ញពោលថា ជីវិតមានធម៌ជាជីវិតដ៏ឧត្តមប្រពៃក្រៃលែង ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ