អ្នកធ្វើបុណ្យខ្លះមិនសូវយល់ពីរបៀបធ្វើទានទេ ខ្លះធ្វើតាមទម្លាប់ ខ្លះមិនបានខ្វល់ខ្វាយយកចង្ហាន់ទៅប្រគេនព្រះសង្ឃផ្ទាល់ដៃទេ ខ្លះឃើញគេធ្វើក៏ធ្វើតាមគេដែរ កួបផ្សំនឹងព្រះសង្ឃជាអ្នកទទួលទាន និងអាចារ្យដឹកនាំពិធីមិនបានណែនាំផងក៏ទៅតាមធម្មតាអ៊ីចឹងទៅ ។ ការធ្វើទានបែបនេះមិនសូវបានផលទេ ព្រោះការធ្វើបុណ្យទាន គឺត្រូវប្រកបដោយបញ្ញា និងត្រឹមត្រូវទៅតាមពុទ្ធឱវាទ ។
ខាងក្រោមនេះជាចំណុចសំខាន់បំផុតសម្រាប់អ្នកធ្វើបុណ្យទានត្រូវតែចាំជាក់៖
១-ម្ចាស់ទានត្រូវចូលទៅប្រគេនចង្ហាន់ និងគ្រឿងបរិក្ខាររបស់ខ្លួនឱ្យកៀកនឹងព្រះសង្ឃ ដោយប៉ាន់ប្រមាណមើលចម្ងាយចន្លោះពីក្បាលជង្គង់ព្រះសង្ឃនិងក្បាលជង្គង់របស់ខ្លួនឃ្លាតពីគ្នាត្រឹមតែ២ហត្ថមួយចម្អាម ។
២-ជាមួយនឹងការប្រគេននោះដែរ ម្ចាស់ទានត្រូវឧទ្ទិសកុសលផលបុណ្យនេះទៅអ្នកស្លាប់ជាញាតិរបស់ខ្លួនដោយហៅឱ្យចំៗឈ្មោះ តែបើមិនស្គាល់ឈ្មោះអ្នកស្លាប់ទេ ត្រូវសរុបដោយហៅពាក្យថា ញាតកាតែម្តងទៅក៏បាន ។
៣-ជារឿងរបស់អ្នកស្លាប់ វិញម្តង បើអ្នកស្លាប់ទាំងនោះគេត្រេកអរនឹងផលទានរបស់យើងដែលបានឧទ្ទិសទៅនោះ ក៏បានទទួលផល និងបានរួចចាកពីអបាយភូមិភ្លាម តែបើអ្នកស្លាប់ទាំងនោះមិនត្រេកអរទេ ក៏ផលទាននេះទៅមិនដល់ដែរ ។
ចុះបើអ្នកស្លាប់គេមិនត្រេកអរ មិនទទួលយក ផលទាននោះនឹងអសារឥតការទៅហើយឬ?
មិនបាត់ទៅណាទេ ផលទាននោះនឹងវិលត្រឡប់មករកម្ចាស់ដើមវិញតែដដែលហ្នឹង ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ