កិច្ចដែលសំខាន់បំផុតសម្រាប់អ្នកបួសក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាមានតែពីរយ៉ាងប៉ុណ្ណោះគឺ គន្ថធុរៈ ធុរៈ កិច្ចខាងផ្នែកគម្ពីរបាលី កិច្ចការរៀនសូត្រខាងបរិយត្តិធម៌គឺរៀនភាសាបាលី ។ ការរៀនបាលី ត្រូវការទន្ទេញឱ្យចាំចេះស្ទាត់មាត់ និងវិបស្សនាធុរៈ កិច្ចខាងវិបស្សនា…
កិច្ចដែលសំខាន់បំផុតសម្រាប់អ្នកបួសក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាមានតែពីរយ៉ាងប៉ុណ្ណោះគឺ គន្ថធុរៈ ធុរៈ កិច្ចខាងផ្នែកគម្ពីរបាលី កិច្ចការរៀនសូត្រខាងបរិយត្តិធម៌គឺរៀនភាសាបាលី ។ ការរៀនបាលី ត្រូវការទន្ទេញឱ្យចាំចេះស្ទាត់មាត់ និងវិបស្សនាធុរៈ កិច្ចខាងវិបស្សនា អប់រំកាយចិត្ត សង្រួមឥន្ទ្រិយឱ្យបានល្អ នេះជាកិច្ចរបស់អ្នកបួស ។
ចុះធុរៈខាងគ្រហស្ថវិញមានដំណើរយ៉ាងណាដែរ?
ដំបូងត្រូវយល់ពីរពាក្យថា ធុរៈជាមុនសិន។ ធុរៈគឺជាដំណើរជំពាក់ដោយកិច្ចនីមួយៗ ឬអាចហៅថា កិច្ចរវល់ជាប្រក្រតី។ បើនិយាយពីការងារអ្នកណាមិនដាក់ធុរៈចោល អ្នកនោះឈ្មោះថាជាមនុស្សជោគជ័យក្នុងអាជីព ជាក់ជាមិនខាន ។
ហេតុអ្វីបានជាហ៊ានពោលដូច្នោះ ព្រោះពាក្យថា មិនដាក់ធុរៈចោល នោះ គឺការងារណាដែលប្រារព្ធធ្វើហើយ មិនត្រូវបោះបង់ចោលទេ គឺត្រូវប្រឹងតស៊ូ ក្រាញ ននៀល ឈ្មុសឈ្មុលរកឧបាយ រកច្រកដើរទៅមុខជាដរាប គឺតស៊ូឲ្យទាល់តែការងារនោះសម្រេចផល ។
រីឯការតស៊ូចំពោះការងារដែលធ្វើនោះ គួរយកតម្រាប់តាមបែបឫសដើមស្វាយ។ តាមធម្មតាឫសស្វាយតែដុះចាក់តម្រង់ទៅទិសណាហើយ មិនចេះរាថយក្រោយទេ បើទុកណាជាវាដុះចាក់ទៅចំនឹងដុំថ្មក្ដី ដុំសិលាក្ដី ក៏វាមិនព្រមរាថយក្រោយដែរ គឺវាស៊ូក្រាញរួញបែកខ្នែងក្រញាញ់ហើយវាពង្រីកខ្លួនឲ្យធំ ឲ្យរឹងមាំប្រឹងផ្សំកម្លាំងធាតុឲ្យបានខ្លាំង យូរៗទៅក៏នឹងអាចរុញច្រានដុំថ្ម ដុំសិលានោះឲ្យរបើកបាន ។
យ៉ាងណាមិញ ការតស៊ូចំពោះការងារដែលបាននិងកំពុងធ្វើ មិនបោះបង់ចោលប្រឹងតស៊ូ ព្យាយាមដរាបដល់កិច្ចការនោះបានសម្រេចប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនក៏យ៉ាងនោះដែរ នេះហើយជាធុរៈរបស់គ្រហស្ថ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ